Hier in Antwerpen vieren we vandaag Moederdag - vraag me niet hoe dit komt, iemand zal wel de juiste uitleg weten zeker

Voor alle mama's en grootmoeders (zoals ik) die nu met spanning op de geboorte van een nieuw kleinkindje wacht,  mijn allerbeste wensen op deze prachtige dag!

Mothers Day Comments, Graphics
MySpace Layouts - Photobucket

15-08-2009 om 13:44 geschreven door BOJAKO  

Dit hoor je tegenwoordig iedere senior zuchtend zeggen:  - ' ik kom tijd tekort ' - natuurlijk ligt het aan onze veranderde levensstijl.
We kruipen later in onze tram (bed Thea) en staan daardoor 's morgens natuurlijk ook later op.

Vervolgens bij een lekker ontbijt, doorgespoeld met enkele tasjes geurige verse koffie, lezen we uitgebreid de krant, uiterst gelukkig omdat de gijzelaars van mijn nichtje en haar familie weer achter tralies zitten!

We zorgen daarna voor onze dagelijkse 'ablutions' en dan laten we de rest van de dag rustig op ons afkomen.
Elke dag is bij ons een verrassing, we weten nooit wie er zal langskomen, maar soms 
is het wel gepland.



Maandag en dinsdag kwamen Seppe en zijn zusje nog eens op bezoek.
Kleindochter had met haar grote blauwe ogen gevraagd : "nana'ke wanneer mag ik nog eens bij u komen slapen?"  en wie kan er weerstaan aan die kinderogen hé?



't was dan ook net Jaarmarkt en kermis hier, dus we wisten waar naartoe.  
Een paar ritjes op een paardenmolen kost tegenwoordig een klein fortuin.  

Nadien even verpozen, wij met een pintje en één kind met een kinderijsje met koude chocomelk, de ander een pannenkoek met een fristi ( beide zaken wat later door de grootouders opgegeten,  omdat de kleine oogjes groter waren dan de kleine buikjes).

Hun mama en papa konden dan rustig shoppen en de kamer in orde brengen voor ons volgend kleinkindje, dat binnenkort verwacht wordt.
Of het een jongen of een meisje wordt, wordt goed geheim gehouden.
Ik heb kleindochter met alle mogelijke trucjes trachten te ontfutselen of ze het wist, maar ze loste niks, enkel indien het een jongen was dat ze dan graag Robbe hoorde als naam.  Hmmmmm..... ????? 't zou wel kunnen hé, beide grootvaders zouden zich er goed bij voelen, maar ja, zo heet haar lievelingspop ook.



Schoondochter is nog geen gram bijgekomen, net zoals bij Seppe, ze is zelfs afgevallen, maar de baby groeit als een kool. 
De zwangerschap verliep deze keer niet zo prettig, maar het zal de laatste keer zijn verzekert ze ons.   
Gelukkig was het niet de eerste keer, anders hadden we minder kleinkinderen gehad.



Onze twee andere kleinzonen zijn ook al een paar keer op bezoek geweest.   Ook zij zijn hun (ver)nieuwe slaapkamers mee met hun papa aan't schilderen.

Kleinzoon 2, een dinosaurus fanaat, vertelde me plechtig dat hij van zijn kamer een museum gaat maken.
Bezorgd vroeg hij me of ik het niet erg vond om een entree ticketje te kopen voor 10 cent als ik op bezoek kom.
Ik verzekerde hem dat dit geen probleem zou zijn en dat stelde hem al gerust.

We hadden deze week niet veel tijd meer over voor de computer, maar het leek alsof alles wat elektronisch was deze week z'n geest gaf.

Mijn verdraaide Aldi laptop heeft het weer eens begeven en nogmaals ben ik een volledige systeemherstel aan het doen.
't heeft niet veel gescheeld of ik kieperde het ding door de venster.
Momenteel is het weer al enkele uren zoet met een upgrade van Windows Vista - wat volgens Medion niet aan te raden is - want quote : "zolang het ding werkt in kooptoestand, is er volgens hen niets aan de hand. " 
De garantie loopt af volgend jaar en indien het ding eens echt helemaal finaal wou crashen dan kon ik het terug naar Medion doen. 
Maar elke keer ik een volledig systeemherstel doe naar kooptoestand draait het sakkerse ding weer korte tijd goed.

Ik noem het mijn laptop, maar meestal zit ik boven aan de vaste computer te werken.   Ook die had het deze week laten afweten.   Sinds Scarlet door Belgacom is overgenomen valt internet om de haverklap uit.
Maar kom, ik wil niet blijven zagen, ook dat lijkt nu ook weer opgelost.

Zo heb ik toch tijd gehad om naar het bijzonder interessante programma 'Zomergasten' te kijken op Nederland met als gaste Prof. Trudy Dehue over haar boek : De depressie-epidemie

Onze telefoon had het ook begeven toen ik zo ziek was en in de solden hebben we toen een nieuwe gekocht.  

Hoewel mijne Handige Harry op bijna alle markten thuis is, vindt hij electronica maar niets, dus : "shoeke gij zet er wel de nummers in hé?"
....dus shoeke weet weer wat doen tussen de soep en de patatten.
Ik probeer ook nog altijd mijn smartphone 'voor de derde keer' operationeel te krijgen. 
Jakkes ....ik kan geen electronisch machine meer zien!

Toen we naar de jaarmarkt gingen was het ook feest bij Oxfam, ze gaven die dag een korting van 20% op alles.
Mijn vorige computers kwamen allen van daar en ik ben er altijd heel tevreden over geweest.
Omdat we zo sukkelen met onze laptop ging Mr. Silver eens kijken en wonder boven wonder hadden ze net twee laptops te koop, iets wat zelden gebeurt.
We hebben dan ook geen seconde getwijfeld en voor een goed prijsje een tweedehands laptop gekocht.

Voelt ge het al aankomen?
Thuis .... :  "euh shoeke ... kunt ge misschien eens alles aansluiten?"  
Shoeke zag het echter helemaal niet zitten die dag en ventje belde dan maar naar neef die vijftien minuten later het boeltje gefikst had.

De volgende dag zag ik het al wat meer zitten, maar zo fier als een gieter riep mijne zilveren me om te komen kijken, hij had potvolkoffie zelf Google Earth gedownload en zelfs een paswoord op de laptop gezet.
Ge ziet wel dat mannen het kunnen wanneer ze willen hé.
Onnozel staat jong, is een Antwerpse uitdrukking.

Zelf deed ik nog even een upgrade naar Explorer 8 en zette er de Google toolbar op en wat denkt ge.... bij het heropstarten vraagt ons Lappie naar het paswoord, ik tik het in en nada, niks, noppes .... met of zonder hoofdletters - weer een werkloos apparaat bij.

Gelukkig geeft men bij Oxfam ook garantie en zijn ze altijd ongelooflijk behulpzaam en vriendelijk indien ge om wat hulp komt vragen.

Mr. Silver vertrok onmiddellijk met de laptop onder zijn arm terug naar de winkel, daar heeft het een nachtje doorgebracht en seffens - als de Medion laptop voor de elfendertigste keer weer gerepareerd is, kunnen we de herstelde Oxfam laptop uittesten.
Ik kan geen elektronisch machine meer zien, t'is om er een degout van te krijgen.

Ik merk tussen twee haakjes dat de zon er weer doorgekomen is, ik ga seffens eens kijken wat de temperatuur is van 't water in ons zwembadje en als het enigszins kan even een paar rondjes zwemmen.  
Deze zomer hebben we al echt veel plezier gehad van ons zwembad.

Nu snel zorgen dat deze tekst op mijn blog komt, mijn blogmaatjes zullen zich al zorgen maken en denken dat ik weer ziek ben.
Zelf zit ik me dan weer zorgen te maken over Knuffel en Natoken.  
Ik ga nu eens kijken of er van hen al nieuws is.

13-08-2009 om 17:01 geschreven door BOJAKO  

Benoïte Groult

10-08-2009 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Ik voel me eindelijk weer een beetje mens, waarschijnlijk dankzij de nieuwe pillen de mijn huisarts me nu voorgeschreven heeft. 

De stuiptrekkingen die ik nu heb horen bij mijn normaal gedraag -volgens mijne zilveren- en hij beweert dat mijn rare kuren ook niet anders zijn dan vroeger.  Hij heeft er mee leren leven. ( arme sukkelaar)

Ooit had ik een postnatale depressie, we spreken nu anno 1976,  maar toen wist ik helemaal niet wat een depressie was en de meeste dokters ook niet vermoed ik.

Het gevolg was dat ik het toen helemaal uit de hand heb laten lopen en op de duur niet meer buitendurfde en een vreselijke claustrofobie ontwikkelde, iets waar ik nog steeds een beetje onder gebukt ga.

Omdat ik deze keer de symptomen van een depressie wel herkende - bleiten, bleiten en nog eens bleiten, enfin .... onophoudelijk bleiten ... was ik vrij snel bij de huisarts,  die gewoon is van een zonnige, vrolijke Bojako op bezoek te krijgen.
Ook hij stelde daarom onmiddellijk de correcte diagnose.

Zijn fout was misschien dat hij me onmiddellijk een paardenmiddel voorschreef die me bijna het leven kostte.
De pil die ik nu neem is een oude vertrouwde en men krijgt er hoogstens wat buikloop van.

Enfin de zon schijnt nu niet alleen buiten,  maar ook terug in mijn leven en ik kan alles terug relativeren, iets wat je niet meer kan als je in een depressie belandt.

Vroeger, voor anno 1975 dacht ik ook wanneer ik een depressief persoon zag : "bijt op je tanden en wees flink" , maar eens je zelf een echte depressie hebt doorgemaakt heb je veel meer begrip voor de ziekte.
Eens het je in z'n greep heeft kom je er moeilijk zonder medische hulp door.

Misschien liet men je vroeger maar wenen tot je vanzelf wel stopte, maar ik ken mensen die door de angst van een niet behandelde depressie agorafobie kregen (angst om buiten te komen) en jaren niet meer uit hun huis zijn geweest.
Hadden ze misschien tijdig medicatie genomen dan was het nooit zo ver gekomen.

Enfin, gisteren was het onze blogvriendenvrijdag en het deed deugd om al mijn goede vrienden weer te zien.
Zelfs Labo/Chia/Mimi - een blogster van het allereerste uur,  die mij en veel anderen bijna alles wat bloggen betreft, aangeleerd heeft, was deze keer van de partij en het was heerlijk om haar eindelijk eens te ontmoeten.

Natoken had voor iedereen een grote zak bij met rabarber en andere groenten - ze heeft een enorme moestuin.  
Wij nemen die heerlijkheden natuurlijk graag aan en nu staat mijn rabarber te trekken in hetzelfde gewicht suiker om er morgen confituur van te maken.

Ik heb daarnet ook drie biscuits -met hulp van Mr. Silver versierd- (ze waren al op voorhand gebakken) om seffens mee te nemen naar een feestje voor de schoonvader van zoon 2 , die met pensioen gaat.

Voor Natoken haalde ik onderstaande tekst uit de oude doos omdat de rabarber mij er terug aan deed denken.
Sorry lieve schat dat het in het Antwerps is, maar ik heb geen tijd om het in het AN te zetten want ik zit hier om 14.30 uur nog steeds in mijne PJ! 
Schandalig hé, maar ik klodder altijd verschrikkelijk als ik met room en dergelijke zaken bezig ben, dus ik ga nu een lekker fris douchke nemen en mijn mooie kleedjes aantrekken.

08-08-2009 om 14:34 geschreven door BOJAKO