Hèhè we hebben het kinderweekend overleefd !  

Ik ben wel gekraakt, gebroken en stik kapot, maar dat komt beslist ooit wel terug goed zeker.

Ik begrijp hoe langer hoe meer waarom moeder natuur ervoor gezorgd heeft dat vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd geen kinderen meer kunnen krijgen.

Onze fragiele, tere,  oude, versleten  bodiekes kunnen al die jonge uitbarstingen van energie niet meer aan!

De vier klein mannen in bed krijgen bleek al geen simpele bedoening. 

Ik had schoondochter blijkbaar verkeerd begrepen toen ze zei dat Seppe moe was.  

Hij kwam half slapend bij ons aan, dus ik legde hem vrij vroeg in zijn bedje.   Normaal legt hij dan zijn hoofd neer en vallen zijn klepjes bijna onmiddellijk toe, maar deze keer ... noppodrollo!    

Ik ga dan gewoonlijk, tot ik niets meer hoor, in mijn kamertje wat aan de computer zitten spelletjes spelen, maar hij bleef roepen en zeggen dat hij terug wou opstaan. 

Nadien bleek dat schoondochter me gezegd had dat hij ‘niet' moe zou zijn, want hij had tijdens een lange wandeling in de buggy geslapen.  

Van een misverstand gesproken !

Een uurtje later gaf  hij zich toch gewonnen en was het tijd om de twee volgende in bed te leggen. 

Kleindochter kroop in ons bed en kleinzoon 2 ging naast haar liggen met een boekje.  

Ikke terug naar mijn computer.  

Na een half uur gegiechel en gewoel besefte ik dat er op die manier van slapen niets in huis zou komen.

Kleinzoon 2 kreeg het matrasje op de grond toegewezen en binnen de tien minuten waren ze allebei vertrokken naar dromenland.

Nog een uur later was het bedtijd voor kleinzoon1.  

Hij kwam al zelf naar boven,  want blijkbaar werkte het gesnurk van Mr. Silver beneden vreselijk op z'n zenuwen, hij kon de TV niet horen ( nu hoort ge het eens van een ander  hé! ).

Diepzinnige, vroegrijpe kleinzoon en ik hadden vervolgens een lang,  filosofisch gesprek.  

Nooit vanzeleven had ik verwacht dat ik aan een achtjarige een antwoord zou moeten geven op vragen zoals : "besta ik eigenlijk wel echt nana ?" - "indien ik niet zou geboren zijn, zou je me dan gemist hebben?" - "hoe weet je eigenlijk dat je bestaat en dat het leven geen droom is? "

Heel moeilijk om hier op achtjarig niveau een zinnig antwoord op te geven, zeker als je pompaf bent.

Ik deed die nacht natuurlijk geen oog dicht.   

Half slapend  plukte ik kleindochter twee keer van de grond en trok ze terug bij me in bed.   Kleinzoon 2 lag op het matraske te woelen van jewelste.  

Mr. Silver lag in de kamer ernaast te snurken alsof z'n leven ervan afhing en ik was bang dat hij kleinzoon 1 (die naast hem sliep) en Seppe die naast hem  in het kinderbedje sliep, wakker zou maken.

Om het uur rinkelde er ergens in de verte een alarm - zeer stil - het was te stil om ons brandalarm of zo te zijn, dus ik veronderstelde dat het er eentje uit de buurt was.

De volgende ochtend bleek kleinzoon  1 het alarm op zijn polshorloge ingesteld te hebben zodat het elk uur afliep.

Ik had amper een oog dicht gedaan toen onze ‘zeer uitgeslapen'  kleindochter besliste dat het tijd was om op te staan : ons  mamselleke had honger, dorst en moest dringend plassen.

Ze zei dit natuurlijk luid genoeg om kleinzoon 2 ook wakker te maken.  

Black Forest Gateau 

Ik had de dag voordien mijn biscuit gebakken, maar was veranderd van gedacht - ik ben tenslotte een vrouw hé - dus ik had beslist om in plaats van een Sachertorte, een Black Forest Gateau te maken.

Samen met de kleinkinderen werd de room geklopt en tussen de lagen gespoten, de kriekjes gingen erop en hetzelfde deden we  boven op de cake.  

De chocolade werd in grote stukken gebroken om tegen de zijkant te plakken.  

(mijn camera ligt nog bij zoon - dit is een foto van't internet)

Mijn verjaardagstaart mocht er zijn, al zeg ik het zelf 

Schoondochter 1 kwam de twee grootste kleinkinderen halen rond elf uur en wij zouden de twee kleintjes om drie uur meenemen naar hun ouderlijk huis, waar mama en papa samen hun verjaardag vierden met een BBQ.

Toen het tijd was om te vertrekken leek ons huis op een mini slagveld. 

We hebben heerlijk buiten gegeten in de pas aangelegde tuin van zoon 2 .  

Het gras was nog iets te jong en pril om door kindervoetjes vertrappeld te worden, maar die konden wat verder op de grote weide ravotten.

Rond 8 uur en ondanks twee pijnstillers,  begon Herniaretta nog maar eens te gillen dat het een lieve lust was. 

Gedaan met de pret en naar huis, recht naar mijnen beddenbak.

Ons huis lag er nog steeds bij als een slagveld - de kabouterkes waren spijtig genoeg niet komen opdagen terwijl we weg waren!

Mr. Silver was echter nog in form en heeft de opruim op zich genomen, want toen ik vanmorgen opstond leek het alsof  iemand een fles Mr. Proper had opengedaan. (zie video)

Jaja ... wat de titel betreft :

mijne zilveren wordt op 5 juni 65

- vanaf nu is hij een senior en mag hij gratis op de tram.  

Spijtig dat hij dit nieuw abonnement vorige vrijdag nog niet mocht gebruiken : we zijn naar 'Angels and Demons' gaan kijken, gebaseerd op het boek 'The Bernini Mystery' van Dan Brown. 

We zullen het bij de betere film klasseren, want Mr. Silver is de hele tijd wakker gebleven