Ligt het aan de winter, ik weet het echt niet, maar Mr. Silver en ik slapen tegenwoordig zoals marmotjes. Lekker warm onder ons donsdeken en daar waar ik normaal rond zeven uur ’s morgens klaarwakker ben moet ik nu om negen uur mezelf dwingen om op te staan.
Heerlijk J
Waarschijnlijk is het ook te danken aan mijn nieuwe medicatie. Ik hou vingers en tenen gekruist terwijl ik dit schrijf, maar het lijkt alsof de Pancreas enzymen me eindelijk van mijn vreselijke zwangerschaps-misselijkheids-gevoel hebben afgeholpen. Nu maar hopen dat het blijft duren.
Ik voel me fantastisch en kan eindelijk weer met plezier koken en eten.
Gisteren kwamen schoonbroer en schoonzus zee en Schwiegermutti op bezoek en ik had pikante pompoensoep klaargemaakt, hespenrolletjes met witloof en kaassaus, puree patatjes, en als dessert appeltaart met vanille roomijs.
Mnjammie … ’t is héél lang geleden dat eten me nog zo gesmaakt heeft.
Of het de anderen evengoed gesmaakt heeft weet ik niet, want ik had me wel een ietsiepietsie laten gaan met de pikante rode peper in de soep.
’t Ja …wat valt er nog te vertellen?
Ah ja … vorige vrijdag zijn we samen met de blogmaatjes naar het Dion theater geweest. Blogmaatje Paz en de twee andere actrices hebben de planken van de scène gespeeld.
Het stuk ‘De Presidentes’ van Werner Schwab kon me spijtig genoeg niet bekoren.
De meningen in onze groep waren wel verdeeld.
Eergisteren heeft Mr. Silver zich weer volledig laten gaan en ons huis is nu het toppunt van kitcherige kerstversiering. Meer ‘over the top’ kan echt niet. Maar ach … hij houdt nu eenmaal van al die bling bling en glitter en wie ben ik om hem dat jaarlijks pleziertje niet te gunnen?
De kerstboom staat geduldig te wachten op mij….die mag ik versieren en daar zal ik nu seffens aan beginnen zie! J
Toedeloekes !
|