|
Vrijdag heb ik weer een heerlijke tater namiddag doorgebracht met mijn blogmaatjes. Ons Myetteke hebben we enorm gemist, ze was ziek en had bovendien ook nog de winterblues, ocharme.
Na onze tater namiddag is het een traditie geworden dat Mr. Silver en ik nadien een hapje eten in Taverne Den Uil, kwestie van niet te moeten koken.
Er zijn veel tavernes in de buurt, maar ze zijn daar zo vriendelijk en qua prijs/kwaliteit is het er ook dik in orde.
Zaterdag bij het opstaan voelde ik het echter al aankomen.
Vrijdag had hij me niet meegekregen naar de massale stampede in de uitverkopende Ikea vestiging in onze buurt, hij was dan maar alleen geweest, maar hij kon het weer niet laten.
“Willen we eens gaan zien? Vandaag zal er bijlange niet zo veel volk zijn”, waarop ik antwoordde : “man toch, zelfs op het nieuws hebben ze gezegd dat Ikea gisteren kaalgeplukt werd door vijftien duizend wilde shoppers, en ….we hebben niets nodig, we hebben al teveel rommel.”
Hij zette dan natuurlijk weer zijn grote Bambi ogen op en ik ben wie ik ben … ik kan er niets aan doen, mijn peperkoekenhartje smolt, ik gaf weer toe en we vertrokken richting Ikea.
Kaalgeplukt was inderdaad het juiste woord. Her en der zat er nog iemand op een achtergebleven solden zeteltje met een dodelijke blik in hun ogen waarin duidelijk te lezen stond : “Grrrrr….Afblijven, grrrrr...dit is mijn zetel!!!!”
Brrrrrrrr… om koude rillingen van te krijgen.
“We zouden nog wel zo’n rekje kunnen gebruiken om kleding aan te hangen hé!” zei mijne eeuwige optimist terwijl hij een blik wierp in de gigantische lege ruimte.
Volgens mij heeft hij een speciale engelbewaarder.
Op de plaats waar vroeger de kinderafdeling zich bevond, stond een jonge man toch wel net zo’n rekje te bewonderen. Het allerlaatste rekje in de hele Ikea ruimte vermoed ik.
De man twijfelde ….zou hij het nemen of zou hij niet … de spanning werd ons bijna teveel.
Neeje … hij nam het niet, hij liet het staan en mijne zilveren stoof er meteen op af.
Hoera! ’t Was nog in solden, want er hing een blauw rond etiketje aan.
Hij straalde gewoon en troonde het rollend rekje voor zich uit tot aan de uitgang en daarna tot aan de auto.
Ach, die vier euro kan er nog af voor zoveel pril geluk. Het leek alsof hij de lotto had gewonnen. Toch nog een solden kunnen kopen in de Ikea! Een kinderhand is snel gevuld. J
Gisteren vertrokken we naar zee. Er was regen voorspeld, maar de zon scheen en de lucht was blauw en er was geen file, noch heen noch weer.
We waren uitgenodigd door schoonbroer en schoonzus om samen met Schwiegermutti nieuwjaar te komen vieren.
Het feesten stopt maar niet.
Ik heb daarnet het recept doorgestuurd gekregen van de bijzonder lekkere paprikasoep van schoonzus…mnjam mnjam… ga ik zeker ook eens maken.
Schwiegermutti en Molly hebben zich allebei vrij goed gedragen en ik heb tijdens de rit heen en weer eindelijk het derde deel van de Millenium Trilogie van Stieg Larsson uitgelezen in de auto. Oef.
Onlangs hebben ze de verfilmde Zweedse versie uitgezonden op Ned.3 en de verfilming van de trilogie was héél goed. Indien ze het ooit heruitzenden …. het is een echte aanrader!
Nu begin ik eindelijk aan Congo van David van Reybrouck, weer zo’n dikke kastaar.*
groot persoon, ding of dier
|
alhoewel...met mijn ''onschuldigblauwe kinderblik' krijg ik ook wel eens iets gedaan
en leg je zilveren maar in de watte 
