Onze vorige hond was een volbloed vuilbakkenras, het aantal voorouders was niet te tellen. Hij is zestien jaar oud geworden en nooit ziek geweest.
Molly is practisch van adel : ‘bijna’ een rashond, ze is half Bouvier en half Beagle. De arme Beagle was haar mama en baarde moedig zeven pups van papa Bouvier.
Molly heeft de looks van haar vader. Een goede lezer begrijpt hieruit dat ze niet echt een beauty is, maar kom … ze ontpopt zich hoe langer hoe meer tot een zachte, lieve schat.
Vorige week hield ze ons enkel nachten wakker met haar geblaf, tot het eindelijk tot me doordrong dat er misschien iets fout was. Ze heeft tenslotte een beetje pedigree en zulke honden zijn gevoeliger dan honden zonder pedigree nietwaar? ;-)
Maar hoe onderzoek je een hond?
Ik voelde aan haar neus, want ik heb ooit ergens gelezen dat een zieke hond een warme, droge neus heeft, maar haar neus was koel en vochtig. Noppes.
Ik keek vervolgens in één oor, dat zag eruit als een normaal hondenoor, toen keek ik in het ander en dat zat vol vuil en de huid was beduidend roder dan het ander oor.
Besluit : misschien heeft ze een oorontsteking.
Vorige vrijdag gingen we dan maar veiligheidshalve bij de apotheek druppeltjes halen voor een honden-oorontsteking. Honden zijn net als kinderen, ze worden altijd ziek voor een weekend.
Maar wat bleek …. Molly heeft niet graag dat er aan haar oren gefrutseld wordt. Molly heeft ook niet graag dat er druppels in haar oor moeten.
Malheur de Malheur!
Wanneer Molly me met de baby wipes en het druppelflesje ziet afkomen, dan kruipt Molly vliegensvlug in haar bench en maakt ze zich zo klein mogelijk tegen de achterkant.
Herniaretta laat me niet toe om mee in de bench te kruipen om aldaar te wipen en te druppelen, maar Mr. Silver is nog lenig genoeg om dat wel te doen.
Maandag gingen we voor alle veiligheid de oren van Molly toch maar laten controleren door onze dierenarts en die bevestigde mijn diagnose en behandeling. (ervaring verkregen na twee kinderen en vijf kleinkinderen) :-)
Terwijl ik dit schrijf ligt Mr. Silver alweer op z’n buik in de bench samen met Molly en ik wou jullie dit beeld niet onthouden … volgende keer neem ik een foto!
|