|
En zo zijn we dan, ondanks alle pogingen om eraan te ontsnappen en haar te ontmoedigen een maand aan zee op vakantie met Schwiegermutti,, weliswaar niet in hetzelfde appartement, want dat had ik helemaal niet overleefd.
't Is een braaf mens, maar ik ben waarschijnlijk niet de ideale schoondochter...:roll:
Bovendien is het één keer per jaar plezant om eens met je ventje alleen op vakantie te gaan.
Schoonma heeft al héél lang geen ventje meer en op de waardige leeftijd van 89 jaar zijn je vrienden en kenissen ook bijna allemaal naar de eeuwige jachtvelden of een home verhuisd.
Vanuit haar strategisch gelegen appartement op de hoek van de dijk ziet ze ons komen en gaan ... tenzij we stiekem, goed gecamoufleerd proberen weg te sluipen.
Zoon 2 had ons de wijze raad gegeven : vanaf het begin goede afspraken maken en dan zijn er verder geen zorgen.
Ha! Afspraken maken met Schwiegermutti ... het is het proberen waard ... maar alles glijdt bij haar als water van een eendenrug.
Zoals ik vorige keer al schreef : zaterdag brachten schoonbroer en schoonzus haar van Antwerpen naar zee, onze auto was tot op het dak volgeladen.
Mr. Silver hielp zijn broer met de uitpak van haar bagage en de installatie van hare goederen en daarna gingen we allen samen een hapje eten. Pladijs al ge het per sé wilt weten :-D
Het was die zaterdag nog mooi weer en na de middag konden wij ontsnappen door een wandeling te maken 'langs het water' naar Koksijde. Iets te moeilijk voor schoonma, maar ik ben ervan overtuigd dat ze het toch nog eens zal willen proberen....
Zondag hadden we nog een rustige dag, want schoonbroer en schoonzus kwamen terug met een microgolf oven en een waterkoker, twee zaken die niet voorzien waren in het appartement. Ik hoop dat schoonma beseft dat ze twee prachtzonen heeft die ongelooflijk veel voor haar doen. (de schoondochters doen wat ze doen voor hun ventjes).
Wij hadden inmiddels een cabine gehuurd in de duinen, zover mogelijk tegen de honden gedoogzone. Voor de politie is het nog niet in orde, maar misschien doen ze niet te moeilijk tijdens deze rustige maand juni.
We deelden nadien het nieuws mee aan schoonma waarop ze zei : moh zoevaar kan ich nie loepe deur al da zand ... oeikes ....
Maandag was het hier windkracht 10 en de regen viel met bakken neer. Na de middag kreeg ik toch een pieteklein beetje wroeging en stelde ik voor om schoonma op de koffie te vragen.
Rond drie uur werd het terug wat beter weer en we zeiden : Sorry ma, maar nu moeten we u laten, want wij gaan boodschappen doen
Mach ich nicht meegon? vroeg schoonma.
Doemme doemme ... dit zat niet in onze planning en we wisten dat schoonbroer en schoonzus de dag ervoor voor haar boodschappen hadden gedaan.
Dus we stamelden ....
t ja de auto moet nog in orde gebracht worden, de achterbank ligt nog plat, Molly moet vanachter zitten en we gaan wel grote inkopen doen.
Wilst du liever nie da ik meegon? vroeg ze geërgerd met samengeperste lippen.
Nee liever niet dachten we beiden, maar natuurlijk zeiden we ja, ach ja ..we zijn allebei veel te goed voor deze wereld, ik zal het zelf maar zeggen zeker.
We sleften met haar naar onze auto.
Mag ich inhangen Shaakie, ik kan schlecht loepen. vroeg schoonma.
Gaat niet ma, ik kan zelf moeilijk lopen ... slechte rug ziedde! Ge moet zorgen dat ge uw wandelstok altijd bij hebt. antwoordde ik zo assertief mogelijk.
Mr. Silver was ondertussen al de auto aan t herinrichten.
Enfin, wijle naar de Colruyt in Nieuwpoort en schoonma bleek natuurlijk niets nodig te hebben. Uit eerlijke schaamte laadde ze toch een en ander in onze wagen : veur als bezoek komt zei ze.
Thuisgekomen stelde ze voor een gebraden kip te halen met appelmoes. dan kunne waai saame eten.
Eenstemmig en zonder één nanoseconde twijfelen zeiden Mr. Silver en ik : nee dank u ma, maar we hebben al eten voor vanavond en gij hebt nog de spagetti die schoonzus gisteren voor u heeft klaargemaakt hé.
Ondanks de nogmaals opeengeklemde lippen sputterde ze niet al te hard tegen, ze wou voorzekers nog geen ambras bij het begin van de vakantie vermoed ik.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dinsdag was het de verjaardag van Mr. Silver en er was één dag mooi weer voorspeld.
Ik zei : Die dag gaan we aan onze cabine zitten hé shoeke! We moeten van dat beetje zon profiteren.
Eerst waren we naar de markt op de zeedijk geweest en ja hoor ... iets later, op weg naar t strand zien we schoonma ons breed lachend tegemoet komen.
Aha...gost doe nor cabine? Ich wil oek nor cabine, ich gon mee. ... en de vrouw die anders amper twee stappen alleen kan zetten slefte flink mee door het mul zand naar onze cabine.
Ze keek rond en zei : Och.... du hast mor twie stoelen, terwijl ze onmiddellijk plaatsnam in één ervan.
Wor gost du zitten? vroeg ze haar zoon. Hij zette zich op de grond en toen zei ze : Moh ocharme ...go nor maain appartement en hol mor maain stoel en bring oek maain parasol.
Mr. Silver, blij dat hij kon ontsnappen, volgde braaf de bevelen van zijn moeder op.
Een Duitse dame kwam aangelopen met haar kinderen en twee grote, brave, loslopende honden.
Schoonma, doodsbang van alle honden, (Molly uitgezonderd) sprong recht en gilde : oi oi oi ... groete honden en die loepe los... ich bin bang van groete honden , ze riep boos en bevelend naar de Duitse dame : madam du moest honden on die laaiband doen!
De dame wou ook geen ambras met mijn schoonmoeder en deed braafjes de honden aan de leiband, ge zoudt van minder bang worden.
Rond vier uur hield ik het voor gezien...schoonma had geen seconde gezwegen en al wat ze vertelde had ik al honderdduizend keer gehoord.
Kom mee baai maai boove koffie trinke stelde ze voor.
Ik bedankte er feestelijk voor en zei dat ik een dutje ging doen omdat ik de nacht ervoor slecht geslapen had.
Mr. Silver zei dat hij met Molly een lange wandeling ging maken.
Omdat schoonma ooit Mr.Silver met ongelooflijk veel pijn en smart op de wereld had gezet konden we natuurlijk niet anders dan haar s avonds meevragen om te komen eten in het restaurantje waar wij dikwijls naartoe gaan ter ere van zijn verjaardag.
De commentaar tijdens de maaltijd was zoals altijd weer negatief.
De nieuwe eigenaars waren niet zo vriendelijk als de vorige eigenaars, de fritten van de vorige eigenaars waren beter. De fritten waren koud. Ze kreeg niet genoeg mayonnaise. De vorige eigenaar stond al met verse fritten voor de oude op waren....etc..etc.. soit : we konden niet snel genoeg weg zijn.
Woensdag ... niet echt zomerweer, maar regen of wind, we slopen ons appartement uit en gingen ALLEEN te voet naar Nieuwpoort terwijl we onderweg nog eens flink onze schoonmoeder strategie bespraken.
Vandaag zijn we uitgenodigd bij een vriend van Mr.Silver. Mr. S. is nu naar zijn moeder om haar te zeggen dat ze weer een dagje alleen aan zee zal moeten doorbrengen.
Benieuwd hoe het gesprek zal aflopen! Jullie ook ???? ;-)
PS: de zon schijnt vandaag en het is niet koud en momenteel regent het niet.
Zeegroetjes aan alle lezers.
|
je leest het nog wel 
al moet ik echt luidop lachen met jou beschrijving ! er is een schrijfster aan jou verloren gegaan 
