Gisteren hoorde ik al op het nieuws dat de moordenaar van Joe Van Holsbeek geen moordenaar blijkt te zijn.   Hij liep wel rond met een mes, stak zeven keer dat mes in Joe,  per ongeluk want hij wilde niet doden ! !xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik begin echt te denken dat ik op een ander planeet leef.

Mijn nichtje in Engeland overleefde gelukkig twee jaar geleden zeven messteken en bij haar werd de man wel veroordeeld als moordenaar – hij had volgens de jury de intentie om te doden en zijn vonnis was levenslange opsluiting.  
De intentie was er, zo werd geoordeeld,  omdat hij verdorie met een mes rondliep en die ook zeven keer in mijn nichtje stak.

Wetende dat de moordenaar nu voor heel lange tijd achter slot en grendel zit zal haar toch een beetje kunnen helpen met de verwerking van haar trauma.

Hoe de jury ooit tot hun besluit is gekomen in het proces van Joe zal voor mij en waarschijnlijk voor vele anderen altijd een raadsel blijven.

Mijn hart bloedt voor de ouders van Joe die deze uitspraak nu weer moeten verwerken.

Iets anders:

Toen ik eindelijk, na tien jaar huwelijk, als nieuwe Belg het recht kreeg om te mogen stemmen kende ik niets van de Belgische politiek.

Ik nam me voor om mezelf goed te informeren vooraleer ik naar de stembus trok. 
Vrouwen hebben tenslotte moeten wachten tot het jaar dat ik geboren werd om te mogen stemmen en ik vind dat men daar niet lichtzinnig mee mag omspringen.

Ik las veel, luisterde naar iedereen, wikte en woog en geloofde niet iedereen of alles klakkeloos.

Elke bladzijde heeft twee kanten heeft men mij ooit geleerd en ik probeer zo goed mogelijk de programma’s en het ideeëngoed van elke partij te bekijken en te begrijpen.

Na alles wat ik dit weekend heb gezien en gehoord op TV moet ik net zoals hiervoor bij Joe besluiten dat ik politiek nooit zal begrijpen.

Ik zie het zo :

Twee partijen besluiten om samen in zee te gaan en worden in die context verkozen.  

Samen proberen ze maandenlang te onderhandelen met God en klein Pierke om een regering samengesteld te krijgen om hun beloftes aan hun kiezers te kunnen waarmaken.   Hun kiezers rekenen daar namelijk op.

Ze worden van alle kanten in dat opzet gedwarsboomd, wat ik enigszins verwacht,  want waarvoor dient anders de oppositie, indien het niet is om dwars te liggen omdat zij niet verkozen werden?

Eén deel van de Siamese tweelingpartij houdt zich rigoureus aan de beloftes die ze samen hun kiezers voorschotelden.  

De andere helft van de Siamese tweeling vindt uiteindelijk dat men bepaalde beloftes met een zeer grote korrel zout moet kunnen nemen. 
Daarom zijn politieke uitspraken waarschijnlijk zo opgesteld dat men er later alle kanten mee uitkan.  

Dat heb ik inmiddels ook al goed begrepen.

Het politiek taaltje is al even erge 'gobbledygook'* als het gerechtelijk taaltje.  
Hoe minder we ervan begrijpen, hoe liever ze het hebben, want dan kan men ze nooit op hun woord pakken.

Dat men ook niet snel afstand doet van een ministerwedde en al wat er bijhoort, dat heb ik ook al begrepen.  
Het stempelgeld is voor iedere werkloze gelijk zeker?

Maar goed, tot hier ben ik nog mee: de Siamese tweeling is door de verkiezing verbonden, maar omdat ze niet meer overeenkomen besluiten ze nu elk hun eigen weg gaan.

Chirurgie is nodig en ze worden gescheiden.  

Ik ben nog altijd mee! (denk ik) 

Het geheel : de partij die als 'een kartel' door het volk werd verkozen  bestaat nu niet meer, of begrijp ik dat fout? 

Eén deel van de gescheiden Siamese tweeling wil (of moet) om die reden ontslag nemen.

Kan iemand mij nu (in gemakkelijke woorden – lekentaal aub ) uitleggen waarom de andere helft van de tweeling niet moet opstappen?

Vanaf hier begrijp ik er niets meer van! 
Het zal aan mijn beperkt verstand liggen zeker?:roll:

Soms ben ik het niet eens met wat er in mijn krant De Frut (GVA) geschreven wordt en dan schrijf ik dat hier.

Fairplay gebiedt me om te zeggen dat ik het vandaag helemaal eens ben met Paul Geudens en  Patrick Van de Perre, alhoewel de laatste over een heel andere, maar niet minder interessante kwestie schrijft. (GVA 24.9.2008 blz. 16)

*Gobbledygook is een Engelse term dat gebruikt voor een verwarrende, onbegrijpelijke taal.