|
Voilà zie, ze zitten er in, maar natuurlijk ook weer niet zonder de nodige poespas.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Na een week met voorlopige kroontjes mocht ik gisteren de definitieve brug laten plaatsen.
Zoals ik al schreef is onze tandarts vanachter onze hoek verhuisd naar het Gat van Fluto, dat bij normaal verkeer via de Ring op een twintigtal minuten te bereiken is.
Maarrrrrr
.zoals de meeste Antwerpenaars weten is de Ring rond Antwerpen meestal potdicht, dus wij vertrokken ruim op tijd en we kwamen net op tijd aan.
Het nieuwe brugje lag klaar en paste perfekt.
Hmmm
.past perfect maar de kleur staat me niet aan... mompelde meneer dentist vanonder zijn maskertje. Ik vind de tanden te geel, wat vindt u? vroeg hij me, terwijl hij me een spiegel gaf
.en inderdaad
naast mijn witte bieterkes toonde de één nieuwe veel te geel.
Dat kan niet, ik zal ze onmiddellijk terug laten aanpassen... mompelde hij verder en toen zag hij mijn beteurde blik.
Aaai....nog een week zonder bieterkes dacht ik triest bij mijn eigen zichzelve.
We kunnen het snel oplossen... hoorde ik hem vervolgens zeggen.
Indien jullie nu met de brug naar de technieker gaat, die in jullie buurt woont (daar woonde de tandarts vroeger ook) dan kan hij het meteen aanpassen en dan komen jullie vanavond met de aangepaste brug terug en ik zet het erin.
Klaas was Kees, die lieve Kees toch hé :lol:
Een uur langs de Ring later, wijle met brug naar de technieker in onze gemeente en ik nam daar weer plaats in een tandartsenstoel.
De tandtechnieker vergeleek de gele tand naast mijn witte tand en ging over tot de aanpassing terwijl we wachtten.
De brug werd vervolgens even provisoir in mn mond geplaatst en aldaar door technieker Rembrandt bijgeschilderd tot de kleur helemaal naar zn zin was.
Nog een half uurke daar wachten - het brugje moest terug de oven in - en we kregen het afgewerkte product in een doosje mee om s avonds weer naar de tandarts te trekken (*pardon the pun ...tandarts en trekken .... heddem??? ).
Van de weinige uren die ons nog restten maakte Mr. Silver even gebruik om een wandeling met Molly te maken.
Enfin, om een lang verhaal even lang te laten
om vijf uur vertrokken we goed op tijd om uiterlijk om half zeven terug bij de tandarts te zijn
.weer via de Ring natuurlijk, maar nu was het spitsuur.
Natuurlijk was er weer file en godzijdank hadden we dat extra half uurke erbij gerekend.
Vreselijk moet het zijn om tegenwoordig alle dagen de baan op te moeten voor je werk.
Soit : net op tijd voor de afspraak en we mochten onmiddellijk binnen.
Mn brugje werd geplaatst en met spijt in ons hart en zeker in onze portemonnee (*beurs) betaalden we de afgesproken prijs (een halve kleine auto, weet je nog? )
t Was even wennen aan mijn nieuwe eetkamer, maar omdat het ondertussen al zo laat geworden was besloten we om snel een hapje te gaan eten.
Hoewel de tandarts had gezegd dat ik onmiddellijk alles mocht en kon eten heb ik toch maar op voorzichtig gespeeld, want ik had geen zin om de tweede helft van die kleine auto op te hoesten en veiligheidshalve bestelde ik een ultrazacht kabeljauwschoteltje met puree.
Ik bekeek mezelf thuis later in de spiegel in de badkamer zoals een mens dat placht te doen om zn nieuwe aanwinst te bewonderen en ik dacht bij mijn eigen : stel dat het op zes september slecht afloopt dan lig ik wel mooi in mijn kist, maar t zijn dan wel onnozele kosten op t sterfhuis geweest! :wink: (Britse zwarte humor)
|
