|
En hier ben ik dan met het verslag van dokter Toontje.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Uiteindelijk zit hij nu ook met zn handen in zijn haar
. Hij weet ook niet waarom ik zo misselijk ben of zoveel darmkrampen heb.
De scans laten wel duidelijk twee vlekkige densiteiten tussen pancreas en milt zien, maar hij en zijn collegas denken dat dit nog restanten zijn van mijn vorige operatie.
In de pancreas zelf zijn er geen cysten
op dit ogenblik had ik dokter Toontje al een kusje willen geven.:-8)
De testen voor diabetes zijn ook goed
af en toe een appelflauwte, maar geen diabetes! Weer een kusje voor dokter Toon.
Maag heeft een kleine sliding hernia met openstaande cardia ???? :roll: en een minuscuul poliepje in het duodenum.
Ik voelde me met de seconde gezonder worden.
Maar alle gekheid op een stokje : om zeker te zijn en alles uit te sluiten wil hij nog dat ik een Pet-scan laat nemen.
Ik zei hem dat ik amper bekomen ben van mijn half uur in de MRI tunnel, en de lieve schat verwees me door naar de afdeling zodat ik met eigen ogen kon zien dat de Pet scan geen benauwde tunnel is, maar dat hoofd en voeten er allebei uitsteken en bovendien duurt het onderzoek slechts een dik kwartiertje. (Bij de Pet scan gaat men op zoek naar eventuele tumoren.)
t Ja... ik zat daar ongelooflijk gelukkig te zijn ondanks de misselijkheid en de krampen, want die vervagen in het niets als je niet terug onder het mes moet hé?!
Maar toen zei Toontje : maar ....het is niet omdat wij hier niets vinden dat er niets is
tenslotte voel jij je de hele tijd misselijk en heb je krampen, misschien moeten we even out of the box denken. Tot nu hebben we altijd gedacht dat alles een gevolg was van je pancreas operatie, maar we moeten ook eens denken dat het iets anders kan zijn. Wanneer ben je de laatste keer bij de gynaecoloog geweest voor onderzoek?
Huh
. :shock: Met alle miserie van de laatste jaren, denk ik dat het zeker een jaar of vier, vijf zal geweest zijn.
Wel zei Toontje
ik ga je nu doorverwijzen naar je gynaecoloog om allerlei testen te laten doen en als die testen goed zijn, t ja mevrouwtje
dan sta ik even ver als de collega dokter voor mij, dan weet ik ook niet wat uw symptomen veroorzaakt.
Ik troostte de lieve jongen door te zeggen dat ik al dolgelukkig was dat ik geen tweede cyste in mijn pancreas had en dat een leven met krampen en misselijkheid niets was vergeleken met wat andere mensen soms moeten meemaken. Enkele pillen meer per dag, zo houden we de economie draaiende.
Tot slot zei dokter Toontje tot mijn spijt dat hij eind september niet meer in het UZA zou zijn
hij vertrekt naar een ander ziekenhuis, zijn tijd hier in Antwerpen is gedaan, afgelopen, finito
THE END.
Ik moest echt een traan wegpinken. Er zijn nu eenmaal dokters met een ongelooflijke goede 'bedside manner' en er zijn er andere.
Hij schreef de naam op van een collega waarvan hij me verzekerde dat die op dezelfde rails zat als hijzelf tegenover patiënten. Laten we hopen, want hij zal moeilijk te vervangen zijn. In't slechtste geval kan ik hem nog altijd in Roosendaal vinden.
We namen hartelijk afscheid.
Vervolgens ging ik eens kijken naar de PET scan en inderdaad
helemaal iets anders dan een MRI scan. Dat zal ik wel kunnen overleven.
Inmiddels heb ik geprobeerd om een afspraak te maken met de gynaecoloog en de radioloog voor een mammo. Mijn meisjes moeten na lang wachten weer eens dringend geplet worden, t is al héél lang geleden.
Zo lieve vrienden, tot daar het laatste nieuws.
Goed in de zin van : ik moet niet onder het mes
Slecht in de zin van : er zitten nog twee vreemde, maar blijkbaar goedaardige cysten tussen pancreas en milt.
En ook slecht : ik zit nog steeds met mijn begin probleem
ik voel me nog steeds zo misselijk als een krab en in mijn darmen ist elke dag en nacht WO III.
Hopelijk helpen de nieuw voorgeschreven pillen.:-?
Zij die honderd wil worden maar dan wel met al haar vrienden in eenzelfde home
groet u!:lol:
|
!
liefs
