|
Mijn nieuwe oude hobby slorpt tegenwoordig het meeste van
mijn vrije tijd op.
Met een heel dikke, heel oude, handwerk boek voor me op de
salontafel probeer ik opnieuw de kunst van het breien onder de knie te krijgen.
Zoals de meeste vrouwen van mijn leeftijd werd deze nijvere
bezigheid ons aangeleerd in de lagere school omdat men toen nog dacht dat wij
vrouwen allemaal thuiswerkende moeders gingen worden en omdat de moeders van
toen al onze truien, sokken, borstverwarmerkes, debardeurkes, badpakken etc.etc. zelf breiden.
Ik zie het nog zo voor me : alle vrouwen in de familie zaten
s avonds te breien, het ijverig geklik van de breinaalden stoorde de TV niet,
want er was geen TV.
Bovendien werden alle gebreide truien die te klein geworden
waren uitgetrokken, de wol werd gewassen en terug opgerold en terug gebruikt. Op al mijn jeugdfotos sta ik met een gestreepte, gebreide
trui.
Enfin, met allemaal restjes wol van moeder zaliger een verwoede
breister brei ik nu vierkante lapjes om al de destijds aangeleerde steken
terug uit te proberen.
Omdat het crisis is ga ik deze al of niet foutloos gebreide
lapjes aan elkaar haken om er een TV dekentje van te maken. Tenhuize Bo wordt er zelden iets weggegooid, dat werd me ook door m'n moeder zaliger aangeleerd ... recyclage avant la lettre!
De simpele steken gingen vanzelf: het is
zoals fietsen, blijkbaar verleer je de basisbegrippen nooit, maar bij een ingewikkeld maneuver durft er al
eens iets misgaan.
Mijn eerste kabel motief leek wel op een kabel, maar het
leek helemaal niet op de prent in mijn boek, net zoals veel van mijn vorige
lapjes wel mooi waren, maar niet leken op de prenten in mijn boek.
Soit
ik geef niet snel iets op en begon aan een volgende kabel
patroon en toen zag ik het :
Voor de kenners onder u
Er stond : 1ste rij - brei *3st av en 6 st av.* huh ??????
Ik zette mn bril goed en keek nog eens en vroeg aan Mr.
Silver die in de zetel naast me zat te dommelen: Shoeke ... gij kunt goed tellen hé, drie steken averechts en zes
steken averechts, dat zijn toch negen steken averechts hé?
Hij keek me aan alsof hij het in Keulen hoorde donderen en
vroeg op die bijzonder intelligente manier van hem : huh ...watte?
Nadat ik het hem nog eens had uitgelegd, maar dan wat
gemakkelijker zei hij : jaja drie en zes is negen ja.
HUH .....Ik dacht het al, nie moeilijk dat mijn lapjes op niets
trekken! antwoordde ik terwijl er een Eureka lampje boven mijn hoofd begon te
branden en ik mompelde verder : hetgeen tussen de asterix staat moet je
steeds weer opnieuw herhalen, maar als ik voortdurend negen steken averechts
moet breien, waarom staat er dan niet : brei de eerste rij averechts. ??? dedju dedju mijn boek staat vol fouten.
Ik voelde me opgetogen, blij, uforisch, uitzinnig van geluk,
want ik was op school nooit een uitblinker bij handwerk geweest, o contreere
ik breide ooit sokken en die leken meer op slaapmutsen al zeg ik het zelf, bij
de hiel liep er altijd iets mis en ik weet nog steeds niet wat.
Vol moed begon ik op eigen houtje en delvend in de diepe
spelonken van mijn geheugen, kabels te
breien zoals ik dacht dat ze moesten gebreid worden en voorwaar
. ik heb nog
nooit zon mooi lapje gezien, het gaat een pronkstuk worden in mijn
lappendeken, het enige lapje zonder fouten (tenzij er nog iets misloopt
natuurlijk) J
Zij die verder gaat breien groet u ... toedeloekes!
|
) want jij laat me steeds lachen !
