Waddenweek waddenweek… ik geraak gewoon niet meer achter mijn peeceeke om te schrijven, ‘k had amper tijd om blogjes te lezen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar nu ( hèhè ….heimelijk lachje :-8) ) zit ik moederziel alleen in ons huizeke en er is niemand om me tegen te houden.

Ventje is net vertrokken naar zijn wekelijkse samenkomst met zijn ex-collega’s.
Zo te zien zijn er even geen zieke kleinkindjes – ik verwacht niemand – mijn telefoontjes zijn gedaan, ik kan dus eindelijk mijn dagboek bijschrijven.

Ik dacht het gisteren te doen,  maar ventje kwam me om de vijf minuten iets vragen en dan heb ik het uiteindelijk maar opgegeven.

Een goede huisvrouw – ikke niet dus  :-D– zou nu van de gelegenheid gebruik maken om haar achterstallig huishoudwerk te doen, maar kom zeg - dat gaat toch niet lopen en de kuiskabouterkes hebben spijtig genoeg ons adres nog altijd niet gevonden.

Ik ben ervan overtuigd wanneer ik straks naar beneden ga, dat het werk er nog zal liggen.

Doemmedoemme – ik besef nu dat ik nog geen vlees uitgehaald heb voor vanavond, ‘k zal seffens toch nog snel even naar beneden moeten.   Sakkerdesakker….

Ventje moet strakjes wel kleindochter van school halen want haar mama heeft vergadering en haar papa heeft te veel werk. 
Ik heb Mr.Silver gevraagd om het deze keer bij een Lait Russe of twee ( koffie verkeerd Thea) te houden omdat hij daarna met de auto moet rijden. 
Hij beloofde het plechtig, maar het vlees is zoooo zwak hé, enfin dat van hem toch.

Gisteren is ons klein mamselleke  vier jaar oud geworden, maar het feest is pas zaterdag.

De andere grootouders zijn nog op reis en vermits zoon 2 en z’n vrouwtje nog bij de ouders van schoondochter inwonen omdat hun ander huis nog niet af is, hebben ze gevraagd of ze het feestje hier bij ons mogen doen. 

Begrijpt ge nu waarom ik me zit af te vragen of ik wel zou poetsen?  
Opruimen tot daar toe, maar ik moet de biscuits morgen nog bakken en dan later op de week met zoonlief het eten voorbereiden.
Nu grondig poetsen lijkt me dus onzinnig,  want er zal na het feestje met zoveel kleine kindjes toch terug moeten gepoetst worden.

Jullie voelen toch wel aan hoop ik,  dat ik mezelf hier voldoende redenen aan het geven ben om niet aan de slag te gaan hé? :lol:

Ik heb eindelijk een afspraak gemaakt met de dermatoloog om eens uit te zoeken waar ik allergisch aan ben.  
Het briefje van de huisdokter hangt al een jaar aan mijn prikbord.

Ik krab me bijwijlen bijna kapot van de jeuk en krijg op de meest onverwachte ogenblikken op de meest onverwachte plaatsen rode vlekken.

Gisteren jeukte mijn hoofd verschrikkelijk – even vreesde ik dat ik de ‘onuitsprekelijke beestjes’ had overgekregen van het dochtertje van mijn nichtje die hier vorige zaterdag was, en in wiens haar deze kriebelbeestjes bij nader controle, welig bleken te tieren. 

Ik spreek het woord niet uit omdat ik al ondervonden heb dat ik daarvan al jeuk krijg.

Gisteren liet ik Mr. Silver mijn hoofdhuid grondig inspecteren op ongewenste inwoners, maar hij zag niets bewegen.

De speciale L….kam ligt nog bij schoondochter 1 – want ook in de school van kleinzoontjes heerst er momenteel een plaag.

We moesten gisteren na de middag weg en geef toe dat het geen zicht is als je als een gek voortdurend in je haar ligt te krabben.   Da’s al bijna even erg als een man die voortdurend aan zijn kruis staat te krabben.  
( ‘k heb trouwens ooit met zo iemand gewerkt, maar ik heb hem nooit durven zeggen dat het niet bijster elegant was.)

Ik nam dus een anti allergie pilleke en na een tijdje was de jeuk gelukkig weg.  

Ventje en ik gingen nadien bij een andere bank dan de onze een rekening openen – kwestie van onze spaarcentjes wat te spreiden voor’t geval de één of andere bank het toch begeeft.

Nee hoor, we hadden al heel lang beslist om een zichtrekening te openen bij deze bepaalde bank omdat men daar geen bankkosten aanrekent  - enfin zo heeft men ons toch gezegd.

Normaal gezien zou ik voor eeuwig en altijd trouw gebleven zijn aan onze bank, maar de huidige crisis heeft me doen beseffen dat wij – de kleine consument – toch ook wat aan bank-shopping moeten doen. 

“Wie ’t kleine niet begeert is het grote nie weerd”, zei ons moeder altijd – en elke eurocent gewonnen is meegenomen in deze barre tijden.

Daarna gingen we de gewonnen centen maar snel terug uitgeven  - kwestie van de economie draaiende te houden – we moesten voor kleindochter nog een verjaardagsgeschenk kopen.

Ze heeft (of zal het nog krijgen) een groot poppenhuis en dat moet bemeubeld en bevolkt worden.  

Wij hebben voor wat meubeltjes, volk en attributen gezorgd.

Daarna gingen ventje en ik even uitrusten in ons parochiecentrum café – we moeten ervan profiteren,  want eind dit jaar sluit het de deuren bij gebrek aan drinkende parochianen (cfr meneer den bisschop).   
Dat hij een fortuin krijgt van een projectmakelaar voor dat enorm gebouw in een drukke winkelstraat wordt waarschijnlijk niet vermeld in Kerk en Leven.

Wat later ging ik thuis in de keuken creatief aan de slag met de wok – ‘ k ben wel een beetje te creatief geweest met de pili pili, want mijn ogen tranen nog en de stoom komt nog altijd uit mijn oren !

Seffens ga ik mijn boekhouding bijwerken.  

Ventje wou dat ik gisterenavond nog de online banking van onze nieuwe bank uittestte, maar ik heb er feestelijk voor bedankt.
(ik was mijn nieuwe bankkaart al kwijt en durfde het niet te zeggen). :oops:

Ik heb het natuurlijk vanmorgen teruggevonden, het zat tussen al de andere paperassen.

Toen Mr. Silver doorhad dat ik gisteren niet ging zwichten, ging hij naar beneden TV kijken.

Twee seconden later hoorde ik hem luid snurken vanop de zetel.
Hij noemt dat : zijn ogen even laten rusten! :roll:
Ik besloot dan maar om vanuit mijn bed,  lekker warm en knus ingeduffeld, TV te kijken.

Mijn oogleden wilden echter ook niet meer meewerken.  
Om de zoveel tijd werd ik met een schok wakker en was er een hele hap uit de film weg.  

Ik heb het toen ook maar opgegeven,  TV afgezet, lampje uitgedaan en ….. de rest herinner ik me niet meer.