xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

18 november … niet te geloven, het jaar is weer bijna om.

Ik sta ongelooflijk, hopeloos achter.   

Word ik gewoon trager met het ouder worden?
Gaan de dagen sneller, of worden ze korter?  
Ik weet het ècht niet! :roll:

Enfin, vooraleer ik met iets anders begin – en geloof me als ik zeg dat ik nog heel veel moet doen – ga ik toch eerst mijn blogje bijwerken.

Vorige week vrijdag heb ik een hele leuke babbelnamiddag gehad met Pazke.  
Natoken had lekkere zelfgekweekte tomaten meegegeven die heel goed gesmaakt hebben. Bedankt hoor Natoken !

Bovendien heeft Paz twee oude video’s van me meegenomen  om ze op DVD te zetten.

In 1997 had ik mijn moeder haar levensverhaal laten vertellen terwijl ik haar filmde en ik vond het zó goed dat ik daarna ook schoonma geïnterviewd heb.

Paz en ik bekeken even samen de tape en het was de eerste keer dat ik mijn moeder terugzag sinds haar overlijden in 2002.  
Ik werd er niet verdrietig om, integendeel, het deed me ongelooflijk deugd om haar weer te horen en te zien.
Ik heb nu wel ongelooflijk spijt dat ik mijn vader ook niet geïnterviewd heb?

Nu de video’s door Paz op DVD gezet zijn, kan ik kopijen maken voor onze kinderen.   Het zal later toch fascinerend zijn voor onze kleinkinderen om hun overgrootmoeders zelf te horen vertellen hoe het vroeger was.

Vorige zaterdag is ventje weer gaan werken bij zoon 2 .   Later op de middag kwamen de twee kleintjes, ze bleven slapen,  want mama en papa moesten naar een huwelijksfeest.

Grootvader had geluk – hij sliep op de kamer met Seppe en Seppe sliep braafjes de hele nacht door tot 8.30 uur. 

Ik had wat minder geluk,  om 5 uur maakte kleindochter me wakker en zei me héél lief dat het tijd was om op te staan. 

Ik verzekerde haar dat dit niet het geval was en zei dat ze best nog enkele uren mocht slapen.

Een kwartier later werd ik terug gewekt en ze vroeg of de TV aan mocht, waarop ik haar zei dat er om 5.15 ’s morgens nog geen kinderprogramma’s uitgezonden werden.

Gelukkig gaf ze het op en sliep ze toch nog één uurtje.

Papa kwam hen ‘ zelf lekker uitgeslapen ‘ terughalen rond de middag.

Ik heb nadien twee biscuits gebakken voor het verjaardagsfeest van zoon 1 en kleinzoon 1 en heb na de middag een dutje gedaan, iets wat ik normaal nooit doe.  
Mijn pijp was uit!

Gisteren is ventje met de andere Bompa weer in het huis gaan werken – de tijd begint te dringen, het huis moet klaar zijn tegen het einde van de maand.  

Ik heb terwijl hij weg was de biscuits verder afgewerkt en  Mr. Silver was net op tijd thuis om te douchen en zich om te kleden want om vijf uur begon het verjaardagsfeest.  
De twee jarigen van de maand november werden deze keer samen gevierd.

De oudste zus van schoondochter kon er deze keer niet bij zijn.   Zij is enkele dagen geleden thuis van de keldertrap naar beneden geduikeld en heeft nu een pijnlijke, complexe beenbreuk.  

Toch heeft ze zichzelf nog de trap opgesleept om te telefoneren om hulp. 

Zij wordt nu thuis verzorgd bij haar ouders en haar zoontje wordt opgevangen door haar zus.

Schoondochter 2 is ook nog altijd ziek, de longontsteking geneest traag maar zeker. 

Vandaag moest ze wel terug naar de dokter want er was nog een extra bloedonderzoek nodig.

Ventje is nu naar zijn wekelijkse 'Duveltjes' bijeenkomst met zijn ex-collega’s en hij moet nadien naar schoonma die ook ziek is… :-?

Morgen ben ik met twee vriendinnen afgesproken om eens lekker bij te kletsen en vrijdag gaan we naar het theater...zo blijven we bezig hé !  

Ik mag er niet aan denken dat het nog maar één maand is vooraleer de eindejaarsfeesten beginnen.  

Zalig zijn de gepensioneerden

want zij hebben geen tijd om zich te vervelen….