Deze kleine kapoen hierboven èn zijn grootvader houden me de laatste tijd van mijn geliefde computer weg, ik krijg begot al ontwenningsverschijnselen.

Volgens mij is Seppe nu wel klaar voor de kleuterschool.  
De Haka Kaka dans van zijn nana was voldoende om hem te doen beseffen dat kaka ook in het potje moest en niet enkel pipi.

Gisteren voormiddag had hij bij ons zijn product echter nog niet afgeleverd en we reden hem met een klein hartje na de middag naar school.  

Om alles nog erger te maken was er ook nog een andere juf – de juf die hij nu al een klein beetje kende was ziek. 

Maar deze vervang juf straalde iets ‘grootmoederachtig’ uit – misschien omdat ze niet meer zo jong was en geen maatje nul droeg zoals de andere kleuterjuffen.

Ik maakte mijn afscheid toch zo kort mogelijk en duwde Seppe in haar armen, zette zijn zak neer en liep zo snel ik kon weg.  
Ik kan echt niet tegen kinderverdriet.

In de auto,  op weg naar huis,  besefte ik plots dat ik vergeten te zeggen was dat Seppe die dag nog geen kaka had gedaan.  

Akkerdjie, Akkerdjie  toch….  nu maar hopen dat hij weer geen broekje vol deed,  want hij was al zo goed op weg.:-?

Maar toen ik ’s avonds belde,  vertelde zijn mama me dat Seppe heel flink was geweest en bij de juf "op een potje" zijn kaka had gedeponeerd.

Shit happens! :lol:

Ikke dolgelukkig natuurlijk,  want hij begint het ook ‘enigszins’ leuk te vinden in de school. 
Hij is er zeker niet door getraumatiseerd, want wanneer hij bij ons is  dan zingt hij de hele tijd uit volle borst een mengeling van allerlei kleuterliedjes, zelfs sinterklaas kapoentje is nog niet vergeten.

Op de terugweg naar huis kon Mr. Silver het weer niet laten.   :roll:
“Zeg euh shoeke … hebt ge geen goesting om eens naar de Troc te gaan?”  

’t ja,  nu hij niet meer bouwt moet hij een andere bezigheid zoeken hé, dus ik offerde me op en we bezochten elke vierkante centimeter van de winkel.  
Net voor we de winkel zouden verlaten zag ik een grote kleurrijke vaas staan.   Dit jaar zijn hier tenhuize Bojako veel vazen gesneuveld,  ge hebt zo van die jaren nietwaar?

De vaas waar mijn “ Oeil de Moscou’ op viel  was een reuzegrote vaas à la Vincent van Gogh, ik kan het niet beter beschrijven,
’t was ook niet bepaald goedkoop voor een vaas in een tweedehandswinkel.

“Vinde gij dà schoon?” vroeg Mister Silver stomverbaasd.  

Allez,  wat moet ge daar nu op antwoorden : “neeje…. ik wil dat ding nu écht omdat het zo vreselijk lelijk is!” – soms kunnen mannen toch rare vragen stellen. :roll:

Maar hij was niet alleen, de dame aan de kassa bekeek me ook  en zei : “da ziedde nie gauw hé, blauwe bloemen”.   
Ik lachte lief terug en zei dat de vaas mij aan Vincent van Gogh deed denken en ik hou nu eenmaal van de schilderijen van Vincent en ook van het liedje over Vincent.

Maar soit, ik dwaal weer af.

Na de Troc moesten we nog even naar de Krefel want mijn ‘solden’ grill was binnengekomen.  
Natuurlijk smijt ge in zo’n winkel uw ogen  nog eens in’t rond en plots zag ik dat ze daar ook bloeddrukmeters verkochten, zo van die gemakkelijke die ge rond uw pols moet doen en enkel maar op een knopke moet duwen.

Rap eentje meegenomen om thuis mijn bloeddruk te meten,  want mijn huisarts had me wel onmiddellijk op bloeddruk verlagende pillen gezet omdat mijn druk ene keer te hoog was, maar hij heeft niet gezegd of ik die moet blijven nemen of moet terugkomen.

Voor ’t zelfde geld had ik me die dag me wat te druk gemaakt en was ik de volgende dag weer mooi twaalf over acht zoals altijd.  

Om te weten of mijn bloeddruk nu terug goed is of niet heb ik geen zin om -  zeg nu eerlijk – uren te zitten aanschuiven tussen een hoop grieperige mensen, dat is ook niet mijn idee van een gezellig avondje uit.   

Ik zal nu maar wachten tot mijn bloeddruk (gemeten op mijn spiksplinternieuw machientje) onder de normale waarde daalt en hem dan per telefoon vragen of ik met de pillen mag stoppen!  

Die hoge bloeddruk kan ook te wijten zijn aan een overdosis electronica-itis.  

Ik ben al halverwege mijn boekje over de Bluetooth die ik ten geschenke kreeg van mijne zilveren.  
Mijn bloeddruk is waarschijnlijk nog meer gestegen toen ik dat onding probeerde te begrijpen en te installeren op de computer (wat niet lukte)  vervolgens op de laptop (wat wel lukte) vervolgens gede-installeerd heb op de computer en ge-herinstalleerd heb op de computer, wat precies wel lukte.

Tussen Seppe en de soep en de patatten door heb ik dan alles proberen te synchroniseren op alle apparaten (zijde nog mee???? ) en nu ben ik op mijn Bluetooth potvolnondekoffie mijn agenda precies kwijt.

Die drijft nu ergens in cyberspace rond vrees ik.

Ik heb vandaag alles behalve zin gehad om me daar nog mee bezig te houden.  
Ik zie op mijn Bluetooth mijn contacten staan, ik kan  het ‘bubbel spel’ nog spelen en ik kan ermee telefoneren en alzo zal het even blijven tot mijn nieuwe bloeddrukmachine aanwijst dat ik de stress weer aankan.

Als ge tegenwoordig iets nieuw koopt moet ge verdorie ingenieur elektronica zijn om het te kunnen gebruiken.

Gelukkig moet ik mijn grill nog net zoals vroeger gewoon in de stekker steken. Oef…:shock:

Ik heb ventje de eer gegeven om zelf de video-dvd dinges te installeren en aan de praat te krijgen, met verzoek mij dan op een uiterst simpele wijze uit te leggen hoe het ding werkt.

Straks ga ik met dito ventje naar “Thuis” kijken van Hugo Claus in het Dion theater.  
Ik heb nog niet veel van Claus gezien of gelezen, maar wat ik zag en las leek me tot nu toe vrij zware kost. 
Ik vraag me af of mijne zilveren zijn ogen de hele tijd zal kunnen openhouden, dat lukt meestal enkel indien er blote vrouwen zijn, veel lawaai, of heel veel humor…..