this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
03-03-2009
Tante Appelsien ....op weg naar de honderd ....
.
Tantje Appelsien wordt negentig....
Tantje werd gisteren negentig. Ze was de middelste van de drie Mechelse dochters. Het enige zoontje van grootmoeder werd toen hij vijf jaar was, doodgereden door de auto van meneer doktoor en dit in de tijd dat enkel meneer doktoor een auto had. Zij, het ziekelijkste kindje, dat volgens meneer doktoor nooit de tien zou halen, zij heeft uiteindelijk iedereen overleefd. Het hangt er van af uit welke hoek ik ze bekijk, maar soms zie ik er mijn moeder in en meestal mijn grootmoeder.xml:namespace prefix = o />
Keihard heeft ze haar hele leven gewerkt, net zoals haar moeder en haar zussen, en net zoals hen ging ze ook maar tot haar twaalf jaar naar school en n
et zoals hen spreekt ze ook zonder moeite drie talen en rekent ze sneller uit het hoofd dan met een rekenmachine.
Hun winkels aan t Zeetje draaiden vele jaren lang op volle toeren en toen de tijd kwam om te rentenieren deed Tantje dat ook en ze genoot ervan met volle teugen.
Ze reisde daarna bijna de hele wereld af, ging elk jaar overwinteren in het zonnige zuiden en gaat nu nog steeds elke week bollen en petanquen hoewel ze nog amper kan zien of horen.
Haar stadje zorgt goed voor zn gepensioneerden en ze wordt tegen een minimale prijs van hot naar her gevoerd met een taxi.
Ze kon er zich snel mee verzoenen dat ze ziekelijk, niet knap was en een beetje scheel zag. Ze maakte kennis met een heerlijke, knappe, lieve, zachte man, onze nonkel Lewie. Van hem kreeg ze een dochter en een zoon cadeau.
Wat ze het ergste in haar leven vond, waren haar zeer weinige, zeer dunbezaaide haren. Door de jaren heen werden ze steeds minder en steeds dunner. Voor de trouw van haar zoon zette ze voor de allereerste keer een pruik op. Na een tijdje vloog de pruik in een hoek en zei ze : ze mutte ma maar pakke zoeas ik zen en ander legge ze hun kop er maar neffe.
(vert. ze moeten me maar nemen zoals ik ben en anders leggen ze hun hoofd er maar naast)
Gelukkig hadden haar beide kinderen het dikke haar van hun papa geërfd en niet het dun pierenverdriet van haar, dat stemde haar gelukkig.
Maar kom, een sterke vrouw zoals zij kon de wereld aan, zelfs met weinig haar.
Haar lieve man stierf tien dagen voor mijn vader.
Beide zusters weenden toen samen in elkaars armen emmers vol met tranen.
Het leven ging verder en sindsdien verzorgde de echtgenote van haar zoon, een kapster, de weinige frêle lokjes die haar hoofd nog omkransten. Af en toe werd er een zachtpermanentje ingedraaid en Tantje kon ermee leven.
Maar onlangs gebeurde er iets vreselijk, wereldschokkend voor Tantje.
Het trof haar nog erger dan haar steeds dronken vader, nog erger dan de moeder die haar kleding allemaal had weggeschonken toen ze toch nog levend uit het ziekenhuis terug kwam, nog erger dan haar dochter, die ondanks haar jeugd en haar schoonheid de alcoholische gen van haar grootvader had overgeërfd en er zeer jong aan overleden was.
Tante vroeg aan haar schoondochter om haar weinige haarpsprietjes mooi te maken voor haar negentigste verjaardag.
Wat haar schoondochter bezield heeft zal ze nooit begrijpen, maar toen ze thuis kwam viel de mond van haar goede vriendin open en die zei :
maar wuk èn ze nu met uw haar gedaan, ge zijt precies è geplukte kiekn ??(vriendin is afkomstig van Menen).
(vrije vertaling : maar wat hebben ze nu met uw haar gedaan, ge zijt precies een geplukte kip)
Dat was nu nèt iets teveel voor Tantje om op negentig jarige leeftijd te verteren.
Haar weinige, spaarse, dunne, haartjes waren gemassacreerd.
Ze stortte voor de eerste keer in haar leven in en liet meneer doktoor komen.
Toen die vroeg wat haar scheelde kon ze nog enkel wenend zeggen : mijn haar, mijn haar.
De dokter bekeek het kleine beetje wat overbleef en zei : Mevrouw, diegene die u dit heeft aangedaan heeft een pik op u!
Tantje was het volkomen met hem eens, maar voor de eerste keer in haar leven ondervond ze wat een depressie was.
Haar lieve vriendin verzorgde haar gebroken zieltje en haar kleinzoon bezocht haar zoveel hij kon om haar wat op te beuren.
Ondertussen had de verre familie, wijle dus, een mail ontvangen van haar enige nog in leven zijnde zoon, met de vraag om alle mail adressen over te maken.
Broer 1 belde me op en zei : hij heeft de mail adressen waarschijnlijk nodig omdat hij een feest voor zijn moedertje plant, Tantje wordt tenslotte negentig.
Wij wisten toen nog helemaal niets van het drama dat zich aan onze Noordzee afspeelde.
Geduldig wachtten we de uitnodiging af, tot we 'ongeduldig' werden, want de datum van haar verjaardag naderde met de snelheid van een TGV.
Broer 1 nam het heft in handen en belde onze neef op en vroeg op de man af of er nu al of niet iets gepland was voor de 90ste verjaardagsfeest van zijn moederke, ons Tantje.
Maar nee jong, hoe komt ge op dat idee?We verzamelen gewoon alle gegevens voor een eventuele begrafenis later! : zei neef zonder blikken of blozen. (dit is een veronderstelling van de auteur, want het voornoemde 'blikken of blozen' is niet zichtbaar door de telefoon).
Moh vent toch ! zou Will Turain zon geval zeggen.
Broer en ik waren er het hart van in.
Indien niemand ons nog laatste in leven zijnde Tantje haar verjaardag zou vieren, hewèl dan zouden wij het doen, en alzo werd verder afgesproken.
Vermits Tantje enkel nog zware mannenstemmen kan horen via haar hoorapparaat,telefoneerde broer haar om mede te delen dat wij : zijnde hij en ik, met onze respectievelijke halve trouwboeken, van plan waren om op twee maart van het jaar des Heeren, haar negentigste verjaardag aldaar bij thuis te komen vieren.
t Menske begon van geluk begot te wenen. Zo zie je maar met hoe weinig je een oud mensje kan gelukkig maken.
Broer en zijn eega kwamen zondag, vanuit de lagere gelegen Ardennen in de Walennaar ons gereden, zodat we de volgende dag met zn vieren in één auto ( t is crisis voor iedereen niewaar ! ) naar Tantje konden vertrekken.
Het logeerbed bij ons stond nog steeds gedekt, want de avond daarvoor had ventje er met Seppe geslapen en kleindochter had bij mij geslapen en tegen alle verwachtingen in : mij natgepist !!!
Da kan al eens gebeuren hé nanake zei ze verontrust, waarop nana nat maar kalm antwoordde : maar zeker schatteke en zonder verpinken haar natte, wollen, matrasbeschermer van het bed nam.
Maandag ochtend, met de vlam in de pijp, geklemd tussen de oneindige vele vrachtwagens die de Vlaamsche Autoroutes berijden,bereikten wij het stadje waar heel Antverpia zich in de zomer naartoe begeeft.
Tantje, nog steeds haarloos, enfin - met nog her en der enkele piekjes, ontving ons stralend in haar woonkamer.
Haar kleinzoon en haar beste vriendin waren aanwezig en de Champagne stond reeds koel tussen de hapjes op de tafel.
Maa wà benne kik blaa da gaalle gekeume zaat (vert. maar wat ben ik blij dat jullie gekomen zijt) zei Tantje in haar onvervalst Mechels, een dialect dat me onmiddellijk aan mijn moederkelief deed terugdenken en me een krop in mijn keel bezorgde.
Bijna zeventig jaar weg uit Mechelen en ze sprak nog steeds het dialect.
We werden uitzinnig geknuffeld en gekust en wij voelen alsof we weer door ons moederke zelf nog eens in de armen werden genomen. Neem van mij aan : Genen zijn nog dikker dan bloed !
In een onverstaanbaar Menens - Vlaams zei de vriendin dat dit de eerste keer in weken was dat ze Tantje weer zag glimlachen.Haar depressie was doorbroken.
Ofte : junder, giedder èn haar depressie doorbroken. ge kunt nie geloven oe slecht ze zich gevoeld è. ze isazo blij nu, i'ke è ze ol, al in weken nie meerazo gelukkig gezien.
(vert. Jullie hebben haar depressie doorbroken, ge kunt niet geloven hoe slecht ze zicht gevoeld heeft. Ze is zo blij nu. Ik heb ze al in weken niet meer zo gelukkig gezien.)
Tantje had voor de gelegenheid zelfs een pruik gekocht en zette deze op . Slechts één keer had ik ze daarvoormet een pruik gezien.Op het eerste huwelijk van diezelfde zoon die nu voor haar geen feest wou organiseren.
Hij peizt zeker dade hij ton minder zal erven en hij is jaloers up wuk ze geeft an de kleinkinderen. verklaarde de goede vriendin van Tantje. (vert.: hij denkt zeker dat hij dan minder zal erven en hij is jaloers op wat ze geeft aan de kleinkinderen)
De champagne werd gedronken, fotos werden genomen voor het nageslacht, hapjes werden gegeten en samen vertrokken we vervolgens richting Restaurant.
Tantje is verzot op al wat de zee verschaft. Mijne Zilveren VEEL minder, maar gelukkig konden we kiezen à la carte.
Ik zat naast Tantje en omdat ik wist dat ze heel hardhorig was zette ik mijn mond bij elke zin heel dicht tegen haar oor, probeerde mijn stem zo zwaar mogelijk te maken (ze verstaat mannenstemmen beter dan vrouwenstemmen) en een redelijke conversatie onstond.
Op zeker ogenblik zei ze zelfs : gaa mut zo nie ruupe zenne, dees oerapparaat hee me zeventachtig duuzend frank gekost ! (vert."ge moet zo niet roepen, dit hoorapparaat heeft me zeventachtig duizend frank gekost").
Omdat ik weet dat ze het graag heeft, hebben we de hele tijd over vroeger gebabbeld. Zij babbelde honderduit en ik luisterde.
Over ons zat haar lieve, glunderende kleinzoon, gewoon gelukkig omdat zijn grootmoeder zo gelukkig was.
Ik zie dat ze er ongelooflijk van geniet zei hij in perfect AN, want de jeugd spreekt geen dialect meer.Als ze maar over vroeger kan praten is ze gelukkig!.
Tantje keek met een lieve blik naar haar oudste kleinzoon en zei : wadden geluk dak nog zon lieve klaankinderen em.Maane zeun ee genoeg cente, haa wettet nog nitte maar ik gaa zoveul mogelaak aan de klaakinders achterlaaten, haa hej toch genoeg. (vert.: wat een geluk dat ik nog zo'n lieve kleinkinderen heb. Mijn zoon heeft genoeg geld, hij weet het nog niet, maar ik ga zoveel mogelijk aan de kleinkinderen achterlaten, hij heeft toch genoeg.)
Kan ik ze ongelijk geven?
Nee hoor . Ik zou net hetzelfde doen! :-D
Hopelijk wordt Tantje honderd jaar oud, haar meter is er honderd en twee geworden.
Vanaf naa fiesten we elk jaar kinderen! *zei ze nog ter afsluiting en ik hoop dat we inderdaad nog heel veel jaren mogen meefeesten.
*(vert. : vanaf nu feesten we elk jaar kinderen !" )
Het mensje kreeg dan nog de vreselijke naam cadeau van haar peter zoals het hier vroeger de gewoonte was : Alphons/Alphonsine, één van de weinige namen die bijna gratis mogen gewijzigd worden.
Schoonma kon het nooit onthouden en noemde haar steeds Tante Appelsien, wat natuurlijk is blijven hangen. :-D
Reacties op bericht (12)
08-03-2009
zomaar
Al duurt het een tijdje voor ik op de blogs geraak toch even een goeie zondag wensen.We genieten hier van de warmte en het gezelschap. Spijtig dat het er bijna weer op zit!! Maar die zon nemen ze ons niet meer af. Warme groetjes.
08-03-2009 om 11:23
geschreven door Natoken
07-03-2009
Hallooooooooooooooo
Boke jij bent een echt "familiemens" he... goed gedaan hoor... god zal 't je lonen!!! Ben eindelijk eens komen bijlezen... een heel boke he boke. Dikke knuffel
07-03-2009 om 11:45
geschreven door Myette
verhaal
My dear Bojako, dat is een hele boterham...maar ja op weg naar de honderd, dat is ook een heel verhaal...en wat dat Mechels betreft, dat verleer je inderdaad nooit...en ik kan het weten...goe zonnig weekend gewenst dan heb ik dat ook misschien...bloggroet van PEDRO
07-03-2009 om 09:25
geschreven door Pedro
05-03-2009
Heel grappig om lezen Bojako... maar toch met één belangrijk element: jullie hebben iemand heel blij gemaakt en dat is wat telt.... en laat nu die lente maar komen !
Een aangename avond toegewenst vanwege Amor Fati !
Rijkdom is als zeewater,hoe meer men er van drinkt hoe dorstiger men wordt.
Succes is een taart waarvan iedereen mee wil eten,maar als hij op is zie je niemand meer.
05-03-2009 om 21:48
geschreven door Amor Fati
koekengoed hartje
Je bent er eentje uit de duizend met je koekengoed hartje. Het moet een hele opsteker geweest zijn voor jouw tante... waarom begrijpen mensen niet dat oudjes maar zo weinig meer vragen, gewoon wat aandacht , er zijn en een hartelijke knuffel... zo moeilijk kan dat toch niet zijn... En ik begrijp jouw drang om oudjes te knuffelen... ik leg ook altijd direct de link naar ma als ik een fijn oud mensje zie... Lieve groetjes van hieruit, hoewel vandaag een regendag!!!
05-03-2009 om 00:34
geschreven door Natoken
04-03-2009
bojako toch !
awel meisje , ik heb alles over tantje gelezen , goed van jou en je broer ! goed gedaan ! maar ....ik merk dat jij geen west vlaamse bent wij zeggen die bladzijden van jou in één zin ! gelijk will tura " mo mens toch , da zien stamp'n !" (= jou verhaal in 't kort !) hahahaha
04-03-2009 om 15:26
geschreven door ani
hallo
een mooi verhaal en prachtig verteld ! ik heb er van genoten ! groeten uit Bilzen
04-03-2009 om 13:27
geschreven door johan1944
Haar haar
met erg weinig en heel dun haar
weegt het leven van een vrouw
al toont ze de pijn niet zo gauw
onvoorstelbaar ondraaglijk zwaar
Groetjes, Uilenspiegel
04-03-2009 om 11:56
geschreven door Uilenspiegel
Ge kunt zo schoon vertellen
Het is een geneugte om je verhalen te lezen, en de dag dat jij een boek schrijft zal ik de eerste zijn om naar de boekenwinkel te lopen.
04-03-2009 om 10:08
geschreven door camille
..
Dit laat weer maar eens blijken welk groot hart jij hebt Bijouke,ik heb(had) trouwens ook een nicht die Alphonsine noemde..what's in a name,hopelijk wordt ze honderd!
Na regen komt zon...naar het schijnt. Als we nu al eens deden of het warm is,haha prettige midweekdag! knuff van Lipske!
04-03-2009 om 10:01
geschreven door hotlips
*
Ik moet niet tussen de regels kunnen lezen om te beseffen dat jij evenzeer hebt genoten van het feestje voor je tante. Kinderen kunnen toch zoooo keihard zijn, zoals de zoon ook hier weer bewijst. Misschien moet je hem eens diets maken dat wat hij nu zijn moeder aandoet, hem later zuur kan opbreken. Dikke kus.
04-03-2009 om 01:37
geschreven door huismusje
03-03-2009
..
Bojackske, dat is een pracht van een verhaal. Het zou zo van William Shakes Piere kunnen zijn. Nee zonder grapjes, het is een hartverwarmend verhaal. Maar zo kennen we je. We hebben ook nog een zus van de moeder van Lea in leven, 96 geworden. Het wordt tijd dat Lea en Axelle er nog eens op bezoek gaan. Gewoonlijk doen ze het alle twee weken, maar met al de begrafenissen de laatste tijd, (ze was er telkens bij) is er een weekje meer over gegaan. Kuskes en groetjes aan Bob. C U Friday?
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
wij zeggen die bladzijden van jou in één zin !
