Heel lang geleden toen Bojako nog een klein meisje was en thuis woonde bij haar ouders werd een jarige als volgt gevierd :

-         de jarige kreeg ’s morgens een kaart met een briefje van 50 ouden Belgischen franken erin van haar ouders, en van ouders, broers en zus,  drie dikke zoenen.

-         Na het avondeten werden alle lichten gedoofd en kwam een glunderende mama de kamer in met een zelfgebakken cake,  met evenveel kaarsjes erop als de leeftijd van de jarige en iedereen zong uit volle borst “Appi beursdee toe joe”.

De jarige glunderde, blies de kaarsen uit, deed een stille wens en niemand mocht van de cake proeven tot de jarige eerst een hapje nam, wat natuurlijk wat uitgerokken werd om wat langer te genieten van de aandacht en om broers of zus wat te plagen.

-         De jarige moest die dag niet helpen afwassen !  Voor de meisjes was dit een heuglijke dag,  want de jongens moesten toch nooit afwassen : volgens vader hoorde dit namelijk niet tot de mannelijke taken.

“But the times they are a changing …”
zong Bob Dylan destijds en ik kan het bevestigen.

(Ik krijg deze rotcode weer niet weg: ik geef het op!) :twisted:xml:namespace prefix = o />

Schoonma verjaart volgens haar identiteitskaart op 12 maart, volgens haarzelf op 24 maart en wordt door kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen gevierd op 29 maart.

Elk jaar zijn die drie dagen een steeds weerkerend groot dilemma voor Mr. Silver en mezelf.

Wachten we gewoon 29 maart af en doen we op 12 en 24 maart of onze neus bloedt?

Kom zeg, zijn we masochisten of zijn we het niet? :-8) 

12 maart :

Mr Silver : “ Ons ma verjaart vandaag, wat gaan we doen Shoeke?”

Bojako : “ Bellen en haar proficiat wensen zeker!”

Mr. Silver: (met bedenkelijk gezicht) “ hmmmmm okee dan. “

Bojako: (kent hare zilveren)  “ ’t ja zo helemaal alleen op haar verjaardag, da’s wel erg hé,  willen we dan vanmiddag met haar naar de supermarkt gaan en daarna iets gaan drinken?”

Mr. Silver: (opgelucht) “Ja da’s een goed idee, ik bel haar op.”

Schoonma : “ Ies hiel goe, zal ik met boess naar winkel gon en dor wachtte oep olle?”

Mr. Silver : “ Moeder, ge weet toch dat we u altijd aan de voordeur met de auto komen ophalen!”

Schoonma : “Jo mor ik kan oek met boes gon.”

Mr. Silver : “ En waarom zoudt ge dat doen?  Nee, we komen u zoals altijd ophalen om twee uur.”

Om twee uur arriveren we aan de ingang van het appartementsgebouw en schoonma staat al beneden.

Schoonma : “Oei ik  dochtte al ik moest met boess gon!”

Mr. Silver : “ Ik had toch gezegd dat we u ‘zoals altijd’ kwamen halen.”

Schoonma : “ Jo mor ik schton al vaaif minoeten oep olle te wachten en ik dacht ik haabe verkierd vershton”.

Bojako in auto : “héél heel diepe zucht”

Er wordt gewinkeld, de boodschappen gaan in de koffer en we gaan in een taverne iets drinken. 

We laten schoonma aan het woord,  

Mr. Silver weet toch nooit wat te vertellen aan zijn moeder en Bojako weet dat oude mensen graag zelf eens praten,  want ze zitten al zoveel alleen.

Schoonma is niet te stuiten : ze is een wandelende Story/Privé/Dag Allemaal en ze babbelt lustig en onverstaanbaar de hele namiddag non-stop.

Bojako luistert,  met haar ogen aandachtig op Schoonma gericht, maar met haar verstand op nul en drinkt niet haar gebruikelijke ene Triple, maar twee om de namiddag te kunnen overleven.

Mr. Silver drinkt rustig zijn Duveltjes en zit met zijn gedachten op een heel andere planeet.

Wanneer we opstaan en afrekenen zegt Schoonma glunderend: “Ik trakteir vur verjordag met loenchgarten!”

“De loenchgarten” heeft ofwel een slechte dag,  ofwel lijdt het onder de crisis,  maar de toiletten zijn smerig, er is geen WC papier of papier om je handen af te drogen en het eten lijkt alsof het van de vorige dag is en opgewarmd werd, maar soit.

Bojako en Mr. Silver zeggen beleefd omdat ze zo opgevoed werden: “Bedankt moeder, dat was héél lekker!” en we rijden eindelijk huiswaarts.

Bojako : “Zeg moeder, ge komt toch zondag om mijn verjaardag te vieren hé?”

Schoonma: “ Joa…mag ik keume?”

Bojako: “Toch altijd hé moeder, Mr. Silver zal u komen halen tussen twee en drie”.

Schoonma: “Oei, zoe loat!”

Bojako: “Ja moeder, de kinderen moeten allemaal eerst nog naar andere verjaardagsfeesten en ze komen pas om drie uur”

Schoonma : “Allee dan ies  goe, ich zal klorston! “

Pfft….nu nog de verjaardagen van 24 maart en 29 maart van schoonma, want ge kunt zo’n oud menske toch niet alleen laten op haar drie verjaardagen hé!

Ach wat was het vroeger toen Bojako nog een kind was toch simpel nietwaar, maar ja ….

“the times they are a changing …..”