this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
13-04-2009
eventjes weg - een gezond luchtje scheppen....
.
Zaterdag hebben we Pasen gevierd bij zoon 1 en schoondochter, zondag bij zoon 2 en schoondochter....en lap, daar gaat mijn dieet weer!:roll:
Met kleine Seppe gaat het wonder boven wonder goed. Na een vreselijk pijnlijke dag, dachten we dat hij gisteren avond nog naar het ziekenhuis zou moeten, maar hij heeft vrij goed geslapen en vanavond vloog hij eindelijk uitgehongerd op de aperitief hapjes. Alles ging erin: paprika chips, nootjes, kaas, chocolade paaseieren, garnaal kroketjes en vogelnestjes. Het ergste leed zal geleden zijn denk ik.
Mr. Silver, mijnen halve trouwboek, my ball and chain, mijn man van héél weinig woorden, vroeg me net voor we vertrokken naar zoon 2 of ik niet vergeten was dat we morgen, maandag, naar broer Ardennen gingen voor een paar dagen.
Na meer dan veertig jaar ben ik zulke verrassingen gewoon en blijf ik ijzig kalm. Hij is er toch altijd van overtuigd dat hij het me wel gezegd heeft, maar het stond niet vermeld op de agenda. :roll:
Blijkbaar moet onze caravan naar de controle en die staat bij frère 1 dans les Ardennes.
Mais enfin (ik moet al een beetje oefenen) , als het een beetje goed weer is zullen twee dagen zuivere lucht in the middle of nowhere ons eens goed doen. Blijf ik langer dan een paar dagen, dan begin ik te snakken naar drukte, volk, straten vol bakstenen huizen, voortuintjes en stadslucht. Ik beken.... ik ben een echt stadsmens.
Zee en strand kunnen me nog bekoren, waarschijnlijk omdat ik een 'vis' ben, maar bomen en groen en nog meer bomen en nog meer groen doen me heel snel wegkwijnen. Die bomen zeggen zo weinig terug nietwaar en in de bossen is het griezelig stil en er zijn zo weinig gezellige tavernes ginder in het gat van Fluto. In bossen geraak ik helemaal gedesoriënteerd en na een tijdje lijken de bomen op me af te komen. Wanneer ik rondkijk denk ik altijd, potverdekke, hier kunt ge gemakkelijk een lijk begraven en dat wordt nooit teruggevonden. De Stephen King in mij wordt wakker in een bos.
Bovendien word ik raar maar waar ook zeeziek in bossen. Ik moet altijd goed opletten waar ik mijn voeten zet op die boswegeltjes - er zijn daar geen straten zie je, :roll: en vermits het onderste deel van mijn brillenglazen het leesgedeelte is, lijkt het alsof de grond beweegt wanneer ik voortdurend omlaag kijk.
Zij die nu dodookes gaat doen groet u ! :wink:
tot binnen enkele dagen.
Reacties op bericht (6)
15-04-2009
Geen Cujo in de Ardennen ?
Dag Bojako, bedankt hoor voor je steun, voel dat ik nog meetel in deze wereld. Dikke knuffels van pietje-bob
15-04-2009 om 10:39
geschreven door peeters robert
14-04-2009
*
Ik hoop dat het weer in onze Ardennen ook mooi is want hier is het echt genieten van zon, blauwe lucht en lente warmte. Ik kan wel genieten van een wandeling in en de stilte van een bos, maar het mag niet te lang duren. Ik hou ook meer van de zee, maar niet als er veel toeristen zijn. Op mijn eigen balkon met enkel de kat naast mij voel ik me nog het beste. Tja, ik heb niet voor niets de naam "huismusje" gekozen.
Probeer toch maar te genieten van je uitstapje, zo er eventjes tussenuit zonder de kleintjes zal je goed doen.
Blij dat Seppeke aan de beterhand is, laat ons hopen dat vanaf nu de meeste miserie geleden is.
Dikke kus en tot de volgende.
14-04-2009 om 18:10
geschreven door huismusje
He Bo ...
Niet verdwalen he en heelhuids thuiskomen!
14-04-2009 om 10:18
geschreven door thea
13-04-2009
..
Zie je nu! Dat is Lea die het zegt. Ze heeft ook van die dubbel zicht brilglazen en heft hetzelfde probleem, ook trappen afdalen is gevaarlijk. Gelukkig lukt het nog wel een beetje zonder bril en geniet ze met volle teugen van een wandeling in't bos. Vóór het in panne vallen van mijn kaduke wervelkolom deden we lange wandelingen in d'Ardennen. Berg op berg af, wat niet gelukt met krukken of een rolstoel. Wreed content dat het goed gaat met Seppe. Zo houden nuu. Kuskes.
13-04-2009 om 23:54
geschreven door Ludovikus
...
Allé, en ik die dacht dat ge u zo thuis voelde in het Verloren Bos!
13-04-2009 om 19:50
geschreven door Lieve
Snuif maar heel
diep die groene lucht in en kom dan maar zo gauw mogelijk weer terug. Ik moet niet veel hebben van het bos om dezelfde reden als jij: ik word er duizelig van door voortdurend naar mijn voeten te kijken om niet te vallen (ik heb geen bril op!) maar mijn man loopt elke dag het bos in (vlak bij de deur) en maakt dan een wandeling van een paar uren! Zo zie je maar.
Trouwens nog iets: heb ook mijn amandelen laten trekken toen ik 22 was en 4 maanden later trouwde!Ben één week in het ziekenhuis geweest en had er een ontsteking op. Daarna nog weken koortsig en ziek. Was me dat een manier om af te vallen. Woog nog 50 kilo bij een lengte van 1.69m Vergeet je inderdaad nooit meer.
Warme knuf.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
