Gedaan met feesten enfin tot volgende zaterdag dan toch!
Zoals jullie konden lezen heeft er een waar mirakel plaatsgevonden. Praise Buddha, Allah, Jahweh, God etc...!
Mijne zilveren heeft me bij het voorbereiden van het buffet geholpen met iets meer dan de afwas!
Dit was de allereerste tomaat die hij in zijn vierenzestig jaar heeft uitgehold! Niet te geloven hé?
Zon hulpje in de keuken komt toch goed van pas, het maakt het werk een flink pak gemakkelijker.
Ik, en waarschijnlijk alle andere koks, zijn gewoon om alles rechtstaande te doen en dat lukt niet zo goed meer dankzij Herniaretta.
Ze dwingt me om tussendoor regelmatige zitpauzes in te lassen, wat heel frustrerend is als je volop aan't koken bent.
t Is uiteindelijk toch allemaal in orde gekomen.
De schotels zijn allemaal netjes bij zoon 2 en schoondochter beland en we hebben weer een heel gezellig verjaardagsfeest gehad.
Voor volgende week ist gemakkelijker, dan moet ik voor de twee kleintjes die verjaren enkel een biscuit bakken.
Het buffet klaarmaken had ik deze keer zelf aangeboden omdat de kinderen momenteel volop aant bouwen zijn. Zoon zit op elk vrij moment op hun bouwwerf en schoondochter heeft haar handen vol met de twee kleintjes.
De traditie van biscuits maken heb ik geleerd en overgenomen van mijn schoonmoeder.
Mijne zilveren zou voor een biscuit van zijn moeder zijn zieleke geven en nu hebben de kinderen ook de smaak te pakken, maar schoonma wordt te oud om een hele dag in de keuken te staan.
Ventje èn de papa van schoondochter waren na afloop van het feest licht beneveld, om het héél zacht uit te drukken.
Hoe hij het klaarspeelt weet ik niet, maar de volgende ochtend sprong hij zo fris als een hoentje uit bed en is hij de hele dag op de bouw van zoon 2 gaan helpen.
Ik heb hem verwittigd om het kalmpjes aan te doen want de rug van de andere bompa heeft het vorige week begeven.
Ze denken dat ze beiden nog twintig zijn!
Ik daarentegen, heb gisteren een zit-hang-lig-rust pyamadag ingelast en lekker een hele dag lekker genixt.
Gelezen en naar de film The Queen gekeken met Helen Mirren.
Ik vond het een schitterende film en een even schitterende vertolking.
Toevallig kwam gisteren Cherie Blair op het nieuws over haar biografie vertellen en ik had ze daarvoor net in de film gezien (enfin een actrice dan toch).
Het verschil tussen de wereld van mensen zoals The Queen en dat van onszelf dringt pas goed tot je door wanneer je zon film ziet.
Het is alsof we beiden op een ander planeet wonen.
Mijn frustratie is dan weer dat ik me bij het bekijken vreselijk boos maak dat er anno 2008 nog mensen bestaan die het normaal vinden dat een medemens achterwaarts voor hen een kamer moet uitstappen.
Waar halen ze in hemelsnaam de pretentie vandaan?
Toch zijn Helen Mirren en de regisseur er bijzonder goed in geslaagd om ook de verwondering en de frustratie van The Queen weer te geven.
Ze is tenslotte opgevoed om te denken dat de zon uit haar achterwerk schijnt.
Echt een aanrader! De film natuurlijk, niet het achterwerk van The Queen. :lol:
