Jaja, die van 't zeetje!
'k zit hier nog, dat wil zeggen dat het weer nog meevalt hé, anders was ik nu terug thuis.
Zaterdag.....heerlijk, glorieus, stralend, zuiders weer. De hele dag buiten zitten bakken in't zonneke en uitkijken naar de volgende dag, want dan kwamen de kinderen en kleinkinderen.
's nachts - ik ga slapen rond 1 uur - drup drup drup .... 'T IS NIE WAAR HEEEEEEE ?????!!!!!!
Jaja, 't is wel waar, een zondvloed daalt neder op onze bescheiden woonplaats. De druppels kletsen alsmaar harder en harder op het dak.
Miljaarde miljaarde miljaarde ... kan dat hier nu écht geen twee dagen achter elkaar zonnen????
De volgende ochtend, D-Day na een rusteloze, bijna slapeloze nacht : telefoon - Zoon 2 : "hallo mama, wij komen hoor" we zullen er rond de middag zijn. "Jamaar zeuneke, 't is hier ouw wijven aan't regenen hoor!"
"Allez gij, hier is 't nog droog, maar we hebben het de klein mannen beloofd, dus we komen."
Even later : telefoon - zoon 1 "Hallo mama, we komen af hoor" en hij krijgt hetzelfde antwoord als zoon 2. Hij vindt het ook niet erg dat het hier regent, de kleinzonen kijken er ook al naar uit.
Mr. Silver en ik kruipen uit onze mini bedstee, met ongelooflijk zachte matras (voor Herniaretta) en kijken in de voortent : " eeeeeeeekes.....jakkkes......heel de voortent staat onder water". Wij zijn kampeerders van 'kust mijn voeten'.
"Zijde gij nu bij de scouts geweest of niet?" vraag ik Mr. Silver, die me verwonderd aankijkt.
"Pakt een schup en graaf een greppel zodat dat verdomde water hier niet blijft binnenstromen, sebiet staan de klein mannen hier met hun voeten in't nat! "
Mr. Silver - nu klaarwakker - volgt het commando van zijne generaal op en begint te schuppen zodat het water terug naar buiten vloeit.
Buurman - een ervaren caravanner, zegt dat het bij hem droog is omdat zijn systeem goed werkt. Ik zend Mr. Silver op verkenning : een goed systeem dient nagevolgd te worden.
"Ja maar zeg, die heeft drie lagen in z'n voortent, eentje waar water doorkan, daarbovenop nog een laag, en dan een lag die hij omkrult zodat er geen regenwater kan binnenkomen, die komt hier al sinds 1980 !" moppert Mr. Silver, wiens haar met de dag witter wordt ipv grijs.
Het uur der waarheid (de aankomst der vruchten mijner schoot) nadert met rasse schreden.
Het regent inmiddels al iets minder hard.
Links is nu een greppel en een putteke gegraven en het water stroomt er weg. Rechts is er een grote modderpoel.
Nog steeds 'in bevel' zeg ik: "D'r moet hier verdomme toch iets zijn om op die modderpoel te leggen bij de ingang, laat uw hersencellen eens allemaal werken man." Ik hoor het gekraak en gepiep van alle radertjes en even later staat mijn genie'ke daar met een stuk plastic.
"Bon, nu kunnen ze tenminste binnenkomen zonder uit te schuiven!" : zeg ik als compliment voor zoveel kunnen.
Wat later arriveren beide succesvolle zaadcellen met vrouw en kroost.
De klein mannen komen in de caravan en vinden het heerlijk. Kleinzoon 2 gooit zich op ons bed en hij kijkt me aan met een gelukzalige blik in zijn ogen, zo'n nestje in een caravan, hij kan zich niets beter indenken.
Kleinzoon 1 wordt een beetje ingetoomd, want die vindt dat het bed meer op een trampoline lijkt.
Nana grijpt tijdig in en zet hen alle twee terug in de vochtige voortent. Kleindochter vraagt verwonderd hoe onze caravan rijdt zonder motor en ik leg haar uit dat het getrokken wordt met de bol achteraan de auto.
Kleinzoon 3 ziet het 'bewust' voor de eerste keer en vindt gewoon binnen- en buitenkomen een heerlijk spelletje.
Snel wordt er beslist dat 'de mannen' - kleinkinderen incluis, naar de frituur gaan om proviand te halen.
De frituurist krijgt bijna een attack - hij wou net de keet sluiten.
Wonder boven wonder, de goden zijn met ons : na de middag doen de hemelsluizen hun deuren toe en Laura komt eerst voorzichtig piepen en daarna beslist ze te schijnen uit volle kracht.
Kinderen, kleinkinderen en grootvader zoeken het strand op - nana blijft achter en doet de opruim en de afwas en zet alles (tafel en stoelen) buiten op het gras in het zonnetje.
Moe maar voldaan keren ze allen terug, met nieuw proviand voor het avondmaaal.
Deze keer kunnen we buiten eten zoals moeder natuur het ooit bedoeld had.
De kleinkindjes worden door mama en papa in de familiedouches gewassen en klaargemaakt voor hun bedjes. Zo kunnen ze straks slapend van uit de wagen recht naar hun bed.
Bij schoondochter 2 is ons kleinkindje 5 nu al heel goed te zien en te voelen. Ik wrijf even over zijn (haar) poepke en prijs me gelukkig dat ik dit allemaal mag meemaken.
Na een heerlijke dag - met slechte, natte start - wuiven we ze uit, onze kroost die zo aan ons hart ligt.
Moe maar voldaan kruipen Mr. Silver en ik 's avonds terug in ons mini zigeuner nestje en we slapen een gat in de dag.
Telefoon : "hallo, 't is hier met broer zee, is't goed dat we vanmiddag even langs komen?"
"Natuurlijk" antwoord ik met slaapstem. " Hoe meer zielen hoe meer vreugd ".
Mr. Silver en ik rennen naar de douches en ruimen ons mini huis op zodat het bezoek niet te erg schrikt.
Schoonbroer en schoonzus zijn vertrokken.
Daarna is Mr. Silver, die geen zittend gat heeft, op zijn fiets gesprongen. Hij kwam enkele minuten geleden terug met een half pond garnaaltjes.
"Hier shoeke...uw aperitief".
Hoe kunt ge nu ooit kwaad zijn op zo'n lieve man?
Lap! 't is niet waar hé - ik hoor weer regendruppels op het dak. 't is weer van datte. Maar inmiddels is het toch al bijna 7 uur - tijd voor het avondeten en een DVD kijken of wat internetten.
Zoon 1 had me bijna de stuipen op het lijf gejaagd toen ik vertelde dat ik 'Mobistar Everywhere' gebruikte.
"Pas maar op dat ge geen enorme rekening toegezonden krijgt": had hij waarschuwend gezegd.
Het koud zweet was me uitgebroken en ik heb broer 2 gebeld, van wie ik weet dat hij dit systeem al vrij lang gebruikt. Hij heeft me verzekerd dat ik op mijn twee oren mag slapen. De rekening valt altijd best mee en is zoals men mij gezegd heeft.
Oef .... nu kan ik met gerust geweten terug op mijn blogje schrijven en mijn favoriete blogjes lezen.
|