|
Mannekes zeg, waar heb ik het aan verdiend?
Na een uiterst slechte, natte start hebben we hier aan 't zeetje al ongelooflijk prachtig weer gehad (voor Belzikske toch ! )
Elke dag stralende zon, weliswaar af en toe vergezeld van een ijzig windje, but who cares?? Ikke niet hoor, zo koel ik wat af.
Moest het altijd zo'n weer zijn, dan ging er beslist niemand nog naar het zuiden, tenzij om de mensen èn de architectuur èn het eten.
Het eten in de camping taverne ( het durft zich 's avonds en 's middags ook restaurant te noemen) was een minieme ontgoocheling.
Enkel met de weekend open!
Alsof alle senioren en ouders met kleuters die in voor- of naseizoen hier staan niet uit eten willen gaan, kom zeg!
Verder: de kaart - aan zee wil ik vis eten, hoe zoudt ge nu zelf zijn?
Mister Silver, een berucht visetariër (haat alles wat vis is en daarom heb ik dit nieuw woord uitgevonden) vond het niet zo vreselijk wat ik nu ga vertellen.
Een restaurant/taverne aan zee zonder vis, kom zeg mannekes: dat is even erg als een café zonder bier.
Ik bekeek de kaart en bestelde een tongetje.
"Sorry mevrouw, dat is er niet meer" zei de nochtans heel vriendelijke ober, die er helemaal alleen voor stond.
Ik had het enigzins verwacht en om niet de hele kaart af te gaan vroeg ik beleefd : "wat hebt u eigenlijk nog van vis?"
"Euh niks meer mevrouw, sorry en van vlees eigenlijk ook niet meer, maar ik heb wel nog een uitzonderlijk goede steak".
Bij gebrek aan eten thuis en omdat we enorm grote honger hadden, bestelden we allebei steak met fritten, zijt ge in België of niet?
Mr. Silver zei dat het hem deed terug denken aan zijn vroegere veelvuldige werkbezoeken aan Polen - lang voor de Berlijnse muur werd afgebroken - toen kreeg hij in elk hotel ook een heel uitgebreide kaart, om uiteindelijk te horen dat er slechts goulash, erwtensoep en frisdrank was. Zelfs het bier was op. Kan het nog erger?
Met een gevoel voor humor dat je altijd nodig hebt in een onbekend camping restaurant/taverne, begonnen we vol goede moed aan een enorme steak en ik ben wel verplicht te bekennen dat het één van de lekkerste was die ik ooit heb genuttigd.
Godzijdank voorziet mijne zilveren me elke dag van verse garnaaltjes bij mijn apertiefje. Ik zal verplicht zijn om zelf vis te bereiden in ons huisje op wielen vrees ik.
Eergisteren bezochten we een enorme Rommelmarkt in Koksijde - aan te bevelen voor alle Rommelmarkt liefhebbers zoals Knuffel van ons aller Huismusje. ze zal me heel dankbaar zijn voor deze informatie :-)
Ik dacht dat de Rommelmarkt van Edegem enorm was, maar deze was zo groot, dat we maar een stuk ervan gezien hebben.
Het is één van die bizarre hobby's van Mr. Silver en ik pikkel maar mee, ondersteund door een flinke dosis Dafalgan Codeïne.
Hij loopt rond en ik koop. Ja sorry, ik kan niet 'windowshoppen' zoals men dat in het Engels noemt. Als ik iets interessant zie, dan koop ik het.
Ik kocht dus twee nieuwe mosselpotjes voor 2 euro - dat zal nog van pas komen gezien het gering aanbod van vis in ons camping restaurant.
Onze vrienden, die op de camping naast die van ons staan, hebben hun 2,5 jarig kleinzoontje enkele dagen op bezoek.
Toen ik gisteren om 9.30 uur uit mijn bedstee klauterde hoorde ik Mr. Silver al met hen praten. Ze waren op wandel.
Het nadeel van klein mannen is dat ze héél vroeg wakker worden. Zij zaten om acht uur al in de zandbak met hun kleinzoontje en hun oogjes stonden klein door gebrek aan slaap.
Hoe snel vergeten we toch die glorietijden toen we met onze kinderen ook een wandeling door de Wildertse bossen maakten om 7 uur 's morgens omdat ze teveel lawaai maakten in de caravan!
Wat radio Minerva betreft (zie de titel) - ik las in de krant dat men dit eender waar via de PC kan spelen en het is inderdaad zo.
Ik zit hier al dagen oude liedjes (van mijnen tijd) mee te neuriën (of uit volle borst mee te zingen) en Mr. Silver komt steeds naar binnen kijken wat er aan de hand is, hij denkt dat ik last heb van krampen.
Daarnet heb ik in het ochtendzonnetje zijn grijze lokken geknipt en hij ziet er nu weer een beetje ordentelijk uit.
Hij is nu terug uit de douche en ik heb voor vandaag weer een fiets gehuurd. Ik wacht hier al tikkend tot mijn Dafalgan begint te werken vooraleer ik me weer zonder vrees (sic) in het verkeer smijt.
Spijtig dat ze geen grote flashie, fluorescerende " L " hebben om op mijn rug te hangen.
Ik overweeg toch om een electrische fiets te kopen, maar ik viel wel achterover toen ik de prijs zag.
Bovendien twijfel ik aan een plooifiets (om mee te nemen in de caravan) of een degelijke gewone.
Ik vermoed dat we best naar Nederland gaan om er eentje te kopen.
Als er een volk is dat weet wat een goede fiets is, dan zijn het wel de Nederlanders.
Thea liet me al weten dat zij er eentje heeft, nu zal ik haar contacteren en haar heel onbescheiden vragen wat ze daar voor zo'n fiets betalen.
Ik ben blij te zeggen dat sinds mijn deskundig systeemherstel mijn Lappie zich al een hele tijd voortreffelijk gedraagt.
Slechts een paar kleine oprispingen, die niet helemaal kosher zijn, maar ik blijf erop timmeren tot het helemaal begeeft. Je zal merken dat dit gebeurt nèt wanneer de garantie vervalt.
Net zoals Herkuul en Ernst denk ik dat het aan oververhitting of iets anders te wijten is en zeker niet omdat ik af en toe een programma download. Er staat nu niets meer op - het is zo proper als een pas gewassen babypoepje en nog durft het eens uitvallen.
Mr. Silver verveelt zich 's avonds rot, (er is geen TV) dit integenstelling tot mezelf. Ik lees, heb mijn handwerk, tokkel op mijn Lappie, los kruiswoordraadsels op ... enfin, laat ons zeggen dat het woord vervelen niet in mijn woordenboek staat.
Op een gegeven ogenblik vroeg hij zelfs om te wiezen!
Allez zeg, wiezen met z'n twee... het moet al erg zijn als hij wil kaarten. Toen ik hem zei dat ge met twee niet kunt wiezen keek hij zo vreselijk teleurgesteld dat ik hem het Mahjong spel op Facebook aangeleerd heb.
Dit ter informatie van Lieve en Stefanie ! Die kleine aantal punten elke keer waren van hem hoor!
Hem zien spelen was aandoenlijk. Het zweet parelde op zijn voorhoofd. Indien hij vanavond weer wil spelen dan zal ik er eens een foto van maken voor het nageslacht!
Oeps, hij komt nog eens informeren of ik nog niet gedaan heb met schrijven zodat we kunnen vertrekken... ik zal hier maar een einde aan breien zeker?!
Blogjes lezen en reakties schrijven zal voor na onze fietstocht zijn (indien ik het overleef natuurlijk).
'Wish you were all here"
Dat stond vroeger op de kaartjes die we naar huis zonden, en ik doe het nu op deze meer moderne virtuele manier :-)
|
Radio Minerva speelt bij bij al sinds mensenheugnis(je voelt je direct weer jong he Bijouke
heb verdorie geen tijd meer voor iets anders tegenwoordig!
