Jietie ... JT maar dan op z'n Engels  :-)  is heum (home maar dan op z'n Vlaams) allez ge verstaat het wel hé?

We zijn terug van een heerlijke, rustgevende, ontstressende, zonnige vakantie.   Ge merkt dat vast en zeker aan mijn uitbundig,  optimistische manier van schrijven?

Bovendien zit ik hier nu terug aan mijn vertrouwde PC,  die niet om de haverklap uitvalt - wat een luxe.

Wanneer ik terugkeer van een caravan vakantie moet ik altijd weer wennen aan al die ruimte in huis.   Een mens zou van minder agorafobie krijgen.

Na onze mini caravan bedstee leek het alsof er een zee van ruimte was in ons huiselijk bed vannacht.

Vanmorgen zocht ik tastend en nog half slapend naar de uitgang,  tot ik besefte dat ik mijn benen maar over de rand van het bed diende te kieperen. Een mens is luxe toch snel gewoon hé?

Eergisteren was er zwaar onweer voorspeld aan onze Costa Belgica, dus zei ik tegen mijne zilveren bedgenoot : " schatje, shoeke, zoeteke, licht van mijn ogen: als ik van u was, ik zou die voortent afbreken voor het begint te regenen en te stormen", waarop hij met een geeuw antwoordde : " bweeeeuuu, nu niet zenne,  ik ga slapen, ik ben moe".

Niet moeilijk dat hij moe was, hij had de hele dag gefietst en had er ook enorme dorst van gekregen en voor die dorst hebben ze Duuveltjes uitgevonden nietwaar?

Mijn Brits flegmatisme komt altijd van pas op zulke momenten, ik dacht : foert !

Hij had echter hoerenchance - een Antwerps woord Thea, maar misschien begrijp je het zonder verdere uitleg   -  want de volgende ochtend was Laura nog steeds stralend van de partij.

Iemand anders moet het onweer op z'n dak gekregen hebben.

We werden bij ons vertrek uitgewuifd door onze mede-zigeuner-caravan-bewoners-buren, Gilbert en zijn bewonderenswaardige 84 jarige moeder,  die nog op haar achterkleinkinderen past, kookt voor de hele familie, groenten en fruit kweekt in een enorme tuin;  de lieve Limburgers;  de vriendelijke mensen uit Ekeren - en nog een paar anderen waar ik wat minder contact mee had.

We moesten gisteren iets vroeger dan gepland terugkeren voor het verjaardagsfeest van Seppe.  

's Morgens de caravan aangehaakt, gelukkig geen files, dus we waren rond één uur thuis. 

Snel, snel de auto en de caravan uitgeladen, enfin, alles op een hoop in ons huis binnengesmeten.  Dan snel onder de douche, vervolgens  schwiegermutti ophalen en dan tegen ‘vrij vlugge maar toch nog net binnen de reglementaire' snelheid naar het huis van zoon 2 gesnord.  

Het was een heerlijk kinderfeest en ondanks het dreigend onweer 's morgens,  is het toch de hele dag droog en zonnig gebleven.   

Gisterenavond bezag ik met lede ogen de chaos in huis, maar weer dacht ik : foert !  Het wordt een slechte gewoonte  :-) 

Vandaag zijn we nu alles in ijltempo door elkaar aan het doen, van enige organisatie is geen spoor.

Het gras in de tuin stond kniehoog en moest eerst afgereden worden om bij het zwembad te geraken.   De pomp aangezet om het water te filteren en met de bodemreiniger  het vuil eruit halen.  Dit was allemaal uiterst dringend, want wie weet is de zomer morgen alweer gedaan hé?

't kan snel keren hier in ons Belzikske.

Onze haag in de voortuin moet ook dringend gesnoeid worden, want we moesten ons met een machete een weg banen tot aan onze voordeur.   Onze brievenbus vonden we enkel maar op de tast !

Ik sta ook hopeloos achter met mijn dagboek- blogje, dus dat doen we hier even snel tussen de plooien door, met een lekker tasje koffie erbij,  om even wat te bekomen.

Bovendien wil ik seffens heel graag eens bijlezen op mijn favoriete blogjes, want ik sta hopeloos achter.

CU soon !

;-)