|
Mijn moeder was de beste moeder in de hele wereld, maar dat zullen veel van jullie natuurlijk ook denken (behalve huismusje), maar bij mij ist waar. Om ons vader niets tekort te doen wil ik zeggen dat die ook bij de top tien rangschikking thuishoorde al kon hij af en toe wat meer uit zijn rol vallen. Iemand moest thuis gezag uitoefenen.
Ons moeder had maar één pieteklein foutje dat het me tot vandaag nog altijd moeilijk maakt, alhoewel ze al een paar jaar overleden is.
Ons moeder hield van kitsch, geen gewone kitsch, nee KITSCH in hoofdletters.
Ze hield er niet van enkel omdat het goedkoop was, dat hielp natuurlijk wel, maar nee, ze vond die dingen écht mooi.
Met kitsch bedoel ik dan alles wat je kan vinden in Spanje in de winkel van : Todos por 100 pesetas. Toen ze nog kon, breidde en haakte ze veel, ondermeer sierpoppetjes om een WC rol te verbergen onder een wijde van nylon gehaakte rok.
De liefde straalde van haar gezicht toen ze tegen me zei: allee kiest er maar eentje uit voor de mooiste kleuren weg zijn en ik koos voor lichtblauw en zette het plichtsbewust op mijn wc spoelbak met daaronder een wc rol want anders viel de pop om dat was uiteindelijk ook waarvoor het popje diende.
Vanuit Spanje in haar lievelingswinkel Todos por 100 pesetas bracht ze elk jaar een geschenkje mee. Een jaar was het een parfum verspreider een blinkende glitterende roze potje met daarbovenop een kapje in de vorm van een parapluuke.
Ze wist dat ik mijn haar altijd omhoog steek en ze had een prachtige haarspeld bij met een grote plastieken bloem met int midden ook schitterdingskes.
allee steek dat eens in uw haar zoeteke, ge zult eens zien hoe mooi het is en om haar geen pijn te doen stak ik het erin, slikte twee keer en wandelde tot aan de hoek van de straat vooraleer ik het er uitdeed.
Na ruim een half jaar was het parfum potje per ongeluk gevallen en kapot. Ik vertelde het haar en ik schaamde me verschrikkelijk dat ik een wit leugentje vertelde maar ik vond het potje echt afschuwelijk.
Ze zei terloops dat ze me niet dikwijls het geschonken haarspeld zag dragen. Ik maakte me er weer met een wit leugentje van af en zei dat roze glitter niet bij alles paste wat ik droeg.
Het jaar daarop kwam ze van haar vakantie uit Spanje terug met een brede glimlach op haar gezicht. Ge gaat niet geloven wat ik voor u bij heb zei ze stralend, en ja...ze had hetzelfde parfum potteke met paraplu dakje teruggevonden en voor mij gekocht. Ik kreeg het niet meer over mijn hart om het weg te doen. Ze had ook iets anders bij van kant om in de WC te hangen en daar konden nu 3 rollen WC papier in. Wat nu met mijn blauw handgehaakt madammeke?
Dat zou nu goed staan op de trap wist ons moeder te zeggen. Als demonstratie nam ze het popje en zette het bovenop de onderste grote stijl van de trap in de gang.
Toen dacht ik: ach, als ze er ooit niet meer is dan doe ik alles wel weg, dat de mensen denken wat ze willen als ze op bezoek komen, zolang ons moeder maar gelukkig is.
Maar nu is ze er niet meer en weet ge....ik kan het niet wegdoen. Elke keer ik voorbij het popje kom denk ik aan haar en komen de tranen in mijn ogen.
Toen we haar huis leegmaakten heb ik zelfs nog een rood poppetje meegenomen dat bij haar op de WC stond en het staat nu in mijn badkamer.
Van sommige kitsch kan je inderdaad écht met hart en ziel leren houden.
|
