|
Ik hoefde deze ochtend mijn ogen nog niet open te doen en ik hoorde het al, t regende weeral pijpestelen. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het nu eindelijk mag gedaan zijn! Ik ben het slecht weer kotsmisselijk beu en snak naar wat zon.
Bon, genoeg gezaagd, dat wou ik gewoon even kwijt.
Oef...k voel me al onmiddellijk beter. Waar zon blogje al niet goed voor is.
Wij zijn vandaag gaan brunchen in de Bourla schouwburg met vrienden van ons. Het was weer een internationaal gezelschap. De vrouw was dertig jaar lang de collega van mijn ventje en is Poolse, haar man die we ongeveer even lang kennen is Zweeds en wij....dat weten jullie inmiddels een mengeling van Brits/Russisch/Belgen.
Alhoewel ventje en zijn vrouwelijke collega nu al een paar jaar met brugpensioen zijn, blijven we nog regelmatig contact houden met elkaar.
Haar Zweedse echtgenoot sprak engels toen ik hem leerde kennen. Drie maanden later na een intensieve taalcursus sprak hij vloeiend ABN met een schattig licht zweeds accent. Niet zo erg als de kok in de Muppet show, maar het heeft iets aparts.
Hij was ook de man die me terug leerde auto rijden. Ik had mijn rijbewijs met grote onderscheiding gehaald toen ik twintig was via de rijschool, maar toen hadden we maar één auto en ventje wou absoluut de monopolie van het voertuig behouden, met als resultaat dat ik veel jaren niet gereden heb. t Ja ik ben niet zo geëmancipeerd als ik eruit zie, enfin toen toch niet.
Op een dag werd ik het echt beu ik werkte te ver om met de fiets te gaan werken en met de bus (twee bussen want ik moest overstappen halfweg) was ik op zn minst anderhalf uur onderweg en dan moest er nog iemand me komen afhalen aan het bushokje. s Avonds na het werk was het dan hetzelfde en dan tien minuten lopen op een drafje om de kinderen op tijd van school te halen. Ik was toen wel heel fit.
Ik besloot dus om terug te leren autorijden, zeer tegen de zin van ventje die niet graag afstand deed van zijn groot stuk speelgoed, alhoewel de auto de hele dag gewoon op straat bij zijn firma geparkeerd stond.
Eén keer heb ik nog geprobeerd om te rijden met ventje zelf en ik had al moeten weten dat dit op een regelrechte fiasco ging uitdraaien gezien het voorgaande.
De tweede keuze om me terug op de baan te krijgen was broer 1, maar in een vorig stuk heb ik al uitgelegd dat hij denkt dat je met autos altijd op een racebaan bent, dus ook niet de geschikte leraar. Hij kende maar één zin: gas geven, gas geven! en dat durfde ik nu net niet.
De derde keuze was onze Zweedse vriend. Een schot in de roos! Hij was de kalmte in persoon. Altijd rustig, nooit kwaad en hij zei alles met een vleugje humor.
Stond ik wat te lang aan een licht dat groen werd dan zei hij in zijn mooi zweeds ABN: t gaat niet groener worden met te wachten hoor!. Wanneer ik teveel links reed: rechts op de baan is nog een klein beetje plaats voor u ; aan een kruispunt met een tegenligger die pinkte om af te draaien, verviel hij soms int engels/zweeds: never trust a pinker! Maybe its a woman and shell change her mind at the last moment.
Na een paar weken les vond ik mijn courage terug en durfde ik alleen weer achter het stuur.
Ik had me wel voorgenomen om NOOIT in de auto te stappen met ventje naast me tot ik zelfzeker genoeg was op de baan. Zijn afkeurend geroep en getrek aan het stuurwiel van de vorige keer lag nog vers in mijn geheugen.
Als je alleen rijdt en je knarst eens lekker met de vitessen, of als je start met kangeroenaft dan is er niemand die daar opmerkingen over maakt.
Soms werd door de kinderen wel eens verklapt dat mama iets fout had gedaan: papa, ons mama zegt dat bumpers dienen om te bumpen, is da waar?....
Zelfs nu rijd ik alleen maar met ventje naast me als passagier wanneer hij een Duvel teveel op heeft.
Na een paar minuten dronken gemompel met rij-instructies zakt hij onderuit in de passagierstoel en hoor ik hem niet meer tot aan onze voordeur enkel gesnurk.
Ik kan het dan wel niet laten om regelmatig eens bruusk te stoppen aan de hoek van een straat om hem gewoon slapend wat over-en-weer te zien snokken in zijn gordel. Dan knort hij even als een slapend varkentje en slaapt rustig door tot het volgend kruispunt.
Ik heb nooit gezegd dat ik een engel was hé? Binnenin me zit er soms een kwelduiveltje.
En ja....na de middag kwam het zonnetje er toch door en ben ik eindelijk voor de eerste keer in mijn nieuwe knuffelstoel in de tuin kunnen gaan liggen........zààààààààlig!
Spring is in the air......lalalalalalal laaaaaa......
A woman coming towards me,
Swerved over into my lane.
What kind of driver was she?
Had she gone a bit insane?
That she crossed into my lane,
Sure didn't seem to faze her.
She made me spill my coffee
And drop my 'lectric razor!
My cell phone squashed my donut
And my cigarette is gone.
The stupid woman driver,
She was putting makeup on!
|
