|
Snel mijn blogje bijwerken, want straks komen mijn twee schatten van kleinzonen.
Ze zijn enkele dagen naar de Ardennen geweest bij de andere bomma.
Straks moet ik ook nog snel naar de oogarts.
Ik ga even mijn ogen laten nakijken vooraleer ik een nieuwe bril bestel, nieuwe brillen kosten namelijk een fortuin (dit voor de niet-brillers onder ons).xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mijn laatste bril is nog niet versleten, maar ik kan niet goed meer lezen, dedju dedju toch en het is zon bifocal die tevens zonnebril wordt.
Ik had, toen ik het kocht, uitdrukkelijk gevraagd om glas dat écht donker zou worden bij felle zon en men had me verzekerd dat dit zo zou zijn.
Ik moet tot mijn spijt vaststellen dat de glazen slechts matig donker worden en bijlange niet zo donker als gehoopt.:evil:
Ik ben nu verplicht om een heel donkere zonnebril te kopen omdat ik het anders in Australië niet kan uithouden.
Gelukkig heb ik al jaren al mijn oude monturen bijgehouden, er zal vast nog iets van de sixties tussenzitten dat nu terug mode is.:-D
Als je voortdurend je ogen moet toeknijpen krijg je niet enkel rimpels maar ook hoofdpijn, enfin ikke toch, zelfs met een zonnepet op.
Mr. Silver kon niet lachen met de dresscode in Australië bij mooi weer: geklede knie short, hemd met korte mouwen, maar geen opgerolde lange en geen T shirt of Polo.
Hij kon nog het minst lachen met de lange witte kniekousen met geklede schoenen. Ik lig al in een deuk als ik eraan denk.
(ik denk wel dat mijn schoonzus een grapje maakte met die witte kniekousen, want zoals je kan zien op de foto dragen de mannen lange zwarte kniekousen.
 of zo kan het ook :lol:
Zelf ben ik nog steeds op de sukkel, allemaal sinds die verdraaide pillen affaire- constante buikloop waar ik maar niet vanaf geraak. Pffft.
Mijn huisarts, nu terug uit vakantie, beweert bij hoog en bij laag dat het allemaal stress is en dat ik een stresskieken ben, ik zal hem nog moeten gelijk geven.
Gisteren ging ik na drie maanden wachten op mijn afspraak naar het UZA om mijn fluitende oren te laten nakijken (tweede opinie, want ik was inmiddels al naar een andere NKO specialist geweest).
Net zoals de vorige keer constateerde men dat ik stoppen in mijn oren had, waar blijven die van komen nondepippel?
Men constateerde voor een tweede keer dat ik nog redelijk goed gehoor had voor mijn gezegende leeftijd. Prima dus.
Er is geen oorzakelijke afwijking voor mijn fluitende oren: minder prima.
Men nam geen tweede MRI en berustte in de vorige : Prima.
De NKO arts (ze worden alle dagen jonger) dacht misschien ook dat het stress gebonden was, dus ik moet mijn huisarts nog gelijk geven. :-?
Ik moet ook mijn potje lekkere koffie opgeven en overschakelen op décaf. Mr. Silver is nu naar de winkel op zoek naar een lekkere koffie décaf.
Ik kon pas na onze reis naar Australië bij de Neurochirurg komen (ivm met de stress oorzaak)
Het UZA (afdeling oorsuizen) is overrompeld en afspraken krijgen duurt bijna even lang als in the Joekee.
Het zijn ook de Joekeeers die komen, vergezeld van horden Nederlanders.
Misschien zitten de NKO artsen in Nederland en Engeland nu met hun duimen te draaien en kan ik sneller daar terecht.:-D
Mijne jonge NKO arts (ik kan er nog niet van over, hij leek zelfs jonger dan mijn zonen) keek wel héél bedenklijk naar de medicatie die mijn huisarts voorgeschreven had en schreef iets anders voor.
Ik ben als de dood voor alle nieuwe medicatie sinds mijn slechte ervaring van een maand geleden. Ik durf nog amper iets nemen.
Gelukkig had de NKO arts wel goede raad voor mijn oorpijn bij het landen en stijgen van het vliegtuig en de doofheid nadien.
Hij schreef een neusspray en nog een ander pilleke voor.
Ik word nog een wandelende, rammelende medicijnenkast. Bij de grenscontrole gaan ze denken dat ik een drugdealer ben.
Na het onderzoek (circa 4 uur, wachten inbegrepen en zonder MRI ) gingen Mr. Silver en ik shoppen in Wijnegem en 's avonds had mijne rug het weer begeven. - waarschijnlijk door het lang en veelvuldig slenteren -
Later op de avond heb ik bijna een moord begaan, (wijt het aan mijn stress niveau :-D )
Mijn - *§x:?* - : (* liefste) mutti-in-law was aan de telefoon
en van uit mijn bed (ik lag plat omwille van Herniaretta) belde ik naar beneden naar mijne luid snurkende zilveren, die met geen stokken wakker te krijgen was - 't was nog maar 8 uur hé !!!!
Ik belde zelfs op zijn GSM (in zijn broekzak) nada, noppes, niks !
Vloekend, strompelend en sissend mompelend tegen mijn -*§x:?*- : ( *liefste) baarster van mijn teerbeminde vechtgenoot, die nog steeds non-stop tetterend aan de lijn hing, ben ik de trap af gesukkeld en heb met één ferm gemikte mep mijne lekkere wakker gestompt !
Ik had met evenveel plezier met de telefoon op z'n hoofd geklopt.:lol:
Daarna ben ik even luid sakkerend de trap terug opgekropen en deze ochtend kon ik alweer wat bewegen.
Oef.:roll:
|
waarom denk je trouwens dat de deuren van de cockpit gesloten worden 
dikke flodderkus!)
