|
Amaai mannekes ... dat was weer een weekje, dat voorbije weekje !
Toen ik de laatste keer op mijn blog schreef was het al druk, maar daarna werd het pas écht niet gewoon !
Zoon 1 was net bij ons gearriveerd om onze twee kleinzoontjes te halen en ik keek al uit naar een lekker babbeltje met hem toen de telefoon ging - die gaat hier nogal dikwijls !
Schwiegermutti weer aan de lijn, maar nu met een héél héél zwak stemmetje.
"Ich bin nie goeoeoeoe......"
Maar ...Bojako panikeert niet snel.
Zoals een generaal in het leger trad ik in actie.
Zoonlief en kleinzoontjes tot mijn spijt buitengeduwd terwijl ik naar Mr. Silver riep : "Start de auto we moeten direct naar uw moeder!!!"
"Oui chèf !!! " riep hij terug, want hij is inmiddels getraind om op zulke beveltonen onmiddellijk te reageren.
Bij schwiegermutti een parkeerplaats vinden is zoeken naar een naald in een hooiberg, dus ik stapte al uit terwijl mijne sous-chèf een parkeerplaats zocht.
Acht verdiepen omhoog in één van de kleinste liften van Antwerpen is bijzonder slecht voor mijn claustrofobie, maar zolang Schwiegermutti er blijft wonen moet ik het blijven kunnen.
Ik belde boven aan .. niks ... nogmaals gebeld, enfin vijf keer in totaal en ik dacht bij mijn eigen zichzelve : "verdorie - she has kicked the bucket - ( zij heeft tegen de emmer gestampt is de letterlijke vertaling, maar eigenlijk wil het zeggen : ze heeft de pijp aan Maarten gegeven. Maar als ik dat dan weer vertaal naar het Engels : she has given the pipe to Maarten, dan betekent het ook weer niks... )
Sorry ik dwaal weer af ! Die verdomde pillen hé.
In de hall stond ik vol ongeduld trappelend te wachten op Mr. S. toen plots de deur openging en ik een zwijmelende schoonmoeder in mijn armen opving.
Halfdood, maar toch zag ze nog de mogelijkheid om me beschuldigend te zeggen :
"Moh Shaakje toch waroem belst doe, ich bien nie goe, ziet gaai da nie ???"
Ik beet het puntje van mijn tong af want ze zag er inderdaad niet goed uit en ik hielp haar terug op de zetel.
Zoals ik zei panikeer ik niet snel, dus ik had nog mijn bloeddrukmeter meegegritst omdat ik wist dat de bloeddruk van schoonma dikwijls tot ongekende hoogtes kon stijgen.
Heel kalm vroeg ik haar om me te vertellen wat er gebeurd was.
"Ich was oep Biest oep terras mit madammen en ich schton recht en ich foel maai nie goe en droi weg und hiel lieffe madam hat maai truch gebrocht mit iel schiekke otto, was hiel shiekke madam..mor Shaakie ich bin zoe zenoewachtig oemda ik maain zuster nie kan beraaike, misschien is zaai toet en ich bin oek al owd en ich gon misschien oek toet..."
Ik nam ondertussen haar bloeddruk die was inderdaad zoals ik verwachtte weer ongelooflijk hoog.
"Ma, ik ga de 100 bellen, dat is hier niet normaal, sebiet krijgt ge een beroerte" zei ik haar.
"Neeeje !!!!!! nie dun ich haabe doktoor al gebeld" roept schoonma. (In't ziekenhuis mag ze niet roken ziet ge).
"Dan bel ik hem nu terug want dit kan gewoon niet" antwoordde ik.
Ondertussen was Mr. S. ook binnengekomen. Hij zocht de nummer van de huisdokter van schoonma op en ik belde.
De dokter vroeg of we onmiddellijk met schoonma naar zijn praktijk konden komen, maar ik zei dat ze niet op haar benen kon staan.
Hij beloofde dat hij zo snel mogelijk zou komen wanneer de laatste patiënt weg was, maakte zich niet zo druk om die hoge bloeddruk, vroeg me of ze een roze of witte gelaatskleur had en wanneer ik zei dat ze een mooie blos had kreeg ik als advies dat ze niet plat moest liggen maar rechtop moest zitten!
Dus: hierbij een goede les voor bloeddruklijders :
- bij blos rechtop zitten
- bleek : plat liggen
Dan zei hij me dat ik haar een van haar kalmeer pilletjes moest geven om haar rustig te krijgen, want ze was op dat ogenblik helemaal over haar toeren.
Ik legde net de telefoon op toen schoonma me de bijkomende info gaf dat ze twee Njurofeens had genomen en eraan toevoegt dat ze dringend een heupoperatie nodig heeft. (????)
Ik belde onmiddellijk terug naar de dokter omdat ik niet wist of die pillen schadelijk of niet schadelijk konden zijn bij zo'n hoge bloeddruk.
De dokter zei dat het geen kwaad kan. Oef.
Mr. S. en ik hielpen vervolgens de nog steeds zwijmelende schoonma in haar relax zetel zodat ze rechtop zat.
Ik zei dat ze zich niet zo bezorgd hoefde te maken om haar zuster die in Canada woont en dat die helemaal niet dood was, want er is niets dat zo snel reist als slecht nieuws en we hebben geen van allen iets van haar gehoord noch van haar kinderen.
Ik leg schoonma uit dat ze waarschijnlijk gewoon lekker aan't genieten is van haar 90ste verjaardag. (wat nadien ook zo bleek te zijn natuurlijk).
De kalmeerpillen begonnen eindelijk te werken en schoonma fleurde zienderogen op en de bloeddruk daalde tot een aanvaardbare niveau.
De dokter arriveerde eindelijk en hij bleek de geknipte dokter te zijn voor oude dames.
Hij sprak haar zachtjes toe, klopte geruststellend op haar hand en zei dat ze zich niet zo druk mag maken om alles.
Ondertussen was het al vrij laat geworden, mijn ventje was vertrokken naar het amateur theater waar hij als hobby bij de technische dienst helpt om decors te bouwen en af te breken.
Ik deed het licht in de kamer aan en tot mijn grote verbazing zei schoonma plots :
"Shaakie, zie eens nor doktoor, is schoene joenge niewor? Zoe'n schoene joenge, vints doe oek nie? ".
De overjaarse Hippie dokter (lang haar en dikke witte baard) oogde inderdaad niet mis en ik zei hem lachend dat er met de hormonen van schoonma blijkbaar nog niets fout was.
De dokter heeft in zijn leven wellicht al meer meegemaakt, hij bleef er heel cool bij, maar tot mijn ontzetting vroeg hij of schoonma bij ons kon komen, omdat hij toch vindt dat er iemand bij haar moest blijven die nacht.
Zonder enige schroom zei ik onmiddellijk : "Nee sorry dokter, bij ons thuis is er geen plaats, maar ik zal aan mijn man vragen of hij hier kan slapen vannacht."
Ik belde Mr. S. op om hem het goede nieuws te vertellen en zo geschiedde.
Ik bracht een eenzame maar snurkeloze nacht door ( every cloud has a silver lining - elke wolk heeft een zilveren randje)...:lol:
De volgende ochtend stond ik vroeg op, want de kleinzoontjes kwamen voor de laatste keer op visite, hun mama had haar laatste nachtshift achter de rug.
Mr. Silver belde me ongerust op om te zeggen dat de bloeddruk van zijn moeder die ochtend weer torenhoog was.
Ik zei dat hij de dokter terug op moest bellen en kreeg wat later te horen dat die pas na de middag zou komen.
Gelukkig zijn onze twee oudste kleinzoontjes nu op een leeftijd gekomen dat ik het met hen alleen aan kan. Ik hoef ze niet meer op te pakken.
Rond vier uur is de dokter eindelijk geweest en hij heeft aan Mr. S. gezegd dat zo'n schommelende bloeddruk niet ongewoon is bij mensen op hoge leeftijd en dat we ons geen zorgen moeten maken.
Schoonma blijkt zich inmiddels terug zo goed te voelen dat ze aan de dokter vraagt of ze die avond mag uitgaan met haar vriendin, want dat was zo afgesproken.
De dokter had helemaal geen bezwaar en zei dat ze van het leven moet genieten ...
Zo zie je maar: wij doodongerust en schoonma gaat terug de bloemekes buiten zetten !
Mijn eigen stress niveau was na dit alles weer flink de hoogte ingeschoten, maar mijn bloeddruk blijft gelukkig nog aan de lage kant.
Maar kom ... we vervelen ons nooit hé :wink:
|
trouwens een goeie tip die je daar geeft : Blos:zit----bleek:lig(zo was het toch he) je weet maar nooit
Dikke kus en tot morgen!
en ik durf wedden dat je het graag doet , dat zorgen !
zegt Ludovikus
