|
Wanneer ik dit stukje schreef was het zeven uur 's morgens Belgische tijd, enne ...' k weet niet welk uur Sydney tijd.
We hingen ergens 44000 meter hoog in de lucht en vlogen tegen circa 600 KM /u ergens tussen Singapore en Sydney en mijn ogen voelden aan als twee plaskes water in't midden van de Sahara, maar kom ... het einde van onze vliegreis was bijna in zicht.
Vierentwintig uren vliegen, 't kruipt niet enkel in uw kleren maar ook in uwe kop, mijn kleppen vielen voortdurend toe terwijl ik dit schreef.
De nacht voor we vertrokken had ik bovendien ook heel slecht geslapen omdat ik bang was dat ik me zou overslapen.
Om zes uur dertig zijn we thuis vertrokken naar Zaventem in de hoop om de files voor te zijn, maar ik denk dat iedereen tegenwoordig hoopt om de files voor te zijn, want het verkeer op de E19 was al heel druk, maar we arriveerden toch goed op tijd in de vlieghaven, dankzij de hulp van onze goede vriend L.
Wij waren goed op tijd maar ons vliegtuig van BA niet!
In London had men bij BA via Zaventem gehoord dat er nog steeds moeilijkheden waren bij de controle toren, dus ze waren daar wat later vertrokken.
Wij hadden slechts twee uur tijd in Londen Heathrow om van terminal 4 naar terminal 5 te geraken en toen het vliegtuig ongeveer een uur te laat eindelijk vertrok gaf de piloot fameus gaaze...
In Heathrow gaf de bus die ons van terminal naar terminal moest vervoeren ook nog eens flink gaaze en we waren net op tijd om op het grote Qantas vliegtuig te stappen.
Omdat we bij familie logeren had Mr. Silver onze spaarpot aangesproken en hadden we plaatsen in Business Class gereserveerd.
Ik raad dit absoluut aan iedereen aan, die overweegt om vierentwintig uur aan een stuk te vliegen!
Je hebt dan tenminste ruim plaats voor je benen en de stoel lijkt bijna op een bed indien je wil slapen.
De vele lange uren in de lucht vlogen voorbij omdat de stewards (essen) voortdurend langskwamen met drank (hic..) en eten - weer ne kilo of twee erbij - of met warme doekjes om jezelf in de mate van het mogelijke wat op te kalefateren. Iedereen had zijn persoonlijk TV'tje voor zich en kon naar TV of film naar keuze kijken.
We konden kiezen uit verschillende menu's op de kaart enfin.. het was precies een vijfsterren hotel in de lucht.
Ik had verwacht dat Singapore heel vreemd zou zijn en heel exotisch, maar het leek op Brussel op een slechte dag, het had er geregend en 't was bovendien mistig en zeker niet warmer dan Brussel of Londen.
Mr. Silver en mijn buurvrouw lagen meestal heerlijk te maffen in hun cocoonachtige zetels en ik heb ook geprobeerd om af en toe ook even een uiltje vangen, maar ik schrok elke keer wakker toen de piloot zei dat we onze veiligheidsgordels moesten vastmaken omwille van de turbulentie.
Wat later hoorden we van de vreselijke aarbevingen en tsunami, maar dat kunnen we toch zeker daarboven in de lucht niet gevoeld hebben?!
In Sydney aangekomen stonden vier familieleden ons op te wachten en het was heerlijk om hen na zoveel jaren weer te zien.
Sinsdien hebben ze ons al zoveel beziggehouden, dat we amper tijd hebben gehad om op adem te komen.
Vanmiddag is nicht Brisbane al op bezoek gekomen bij nicht Sydney en blijkbaar zijn er al plannen gemaakt om de hele familie te bezoeken en geloof me, dat zijn heel wat mensen.
Toen ik mijn laptop aan die van neef Sydney koppelde schrok ik me rot toen ik plots Paz en Natoken op Skype hoorde.
Ongelooflijk dat we van de andere kant van de wereldbol zo met elkaar kunnen praten hé dames?! :-)
Had mijn grootmoeder dat maar gekund zoveel jaren vroeger met haar dochter en kleinkinderen, ze zou het heerlijk gevonden hebben!
|
,je kunt het alleen maar goed maken met een sneeuwballen gevecht
,nee..geniet maar van je verlof en verggen crocodile dundee geen goeie dag te zeggen he!dikke ,dikke flodderkus
ik wens je het allerbeste en volg je op de voet , want waar jij bent ken ik alleen van de TV
