|
Gisteren moest het zwembad afgehaald worden bij den Brico. Een pak van circa 250 kg op een pallet. Dat steek je dus niet zo maar in je koffer.
We vragen aan zoon 2 of we zijn karretje mogen gebruiken. Ja ma, maar er zijn twee reuze grote plakkaten voor de vlaamse kermis op gemonteerd als reklame, ge zult die er eerst moeten afdoen.
Geen probleem zegt ventje, hij gaat het karretje halen en zet die twee reuze reklame borden in mijn voorhofje, de buren zullen zich weer afvragen wat we nu weer van plan zijn.
We vragen aan broer 1 en een goede vriend of ze willen meegaan om het zwembad te helpen binnendragen want ventje loopt nog steeds kreupel met zijn gebroken grote teen.
Op dat moment is het nog steeds de bedoeling dat het pakket met zwembad onderdelen voorlopig in de tuin gezet wordt, want er is door de handicap van ventje niet meer verder gewerkt aan het nivelleren van de tuinoppervlakte bestemd voor het zwembad.
De drie mannen komen aan en openen het pakket aan de voordeur en beginnen het zwembad met stukjes en beetjes naar de tuin te dragen.
Ventje zegt terloops terwijl hij voorbij loopt : ge zijt toch niet vergeten dat zoon 2 komt eten tussen de middag want het is woensdag.
Kak denk ik bij mezelf (alle Belgen zeggen shit, dus ik moet als britse toch eens een ander woord gebruiken.) Ik was het glad vergeten en loop heel snel naar de bakker en beenhouwer om eten.
Tijdens het eten zegt ventje dat hij, broer en vriend na de middag de tuin gaan nivelleren. Dat was helemaal niet voorzien, maar door het goede weer hebben ze besloten nu ze toch met drie zijn om het te doen.
Hoe ga je dat doen met een gebroken teen? vraag ik natuurlijk aan ventje. t Ja als we met drie tegelijk schuppen en harken komt dat wel in orde is zijn antwoord.
Zijde gulle nu helemaal zot? vraag ik, we gingen toch bij Eurorent zon frees(?!)machine huren! Gelukkig krijg ik steun van zoon 2 die rustig zijn bokes zit te eten. Hij neemt de telefoonboek, belt Eurorent, vraagt naar de prijs en bestelt onmiddellijk een frees machine en een pletwals. Het mag onmiddellijk afgehaald worden. Ik heb op dat moment geen flauw benul hoe zon machine eruit ziet.
Zoon 2 heeft het gezond verstand van zijn moeder geërfd en zijn werklust van zijn vader.
Broer 1 en schoonzus komen dan aan en eten een boterhammetje mee. Goede vriend en zijn vrouwtje gaan naar huis eten en komen wat later terug.
De machines worden bij Eurorent afgehaald en ik schrik want het is een vrij groot ding en het kan enkel door de grote dubbel deur van mijn living (alle meubels moeten worden opzij gezet) en over mijn mooie tapijten (!) naar de tuin gereden worden, ze geven me geen tijd om iets op de tapijten te leggen. De pletwals staat nog aan de deur en ik overweeg om het ding zelf naar achter te rollen maar besluit dat het veel te zwaar zal zijn om op te heffen.
Ventje komt aangepikkeld en tilt het op alsof het een pluimpje is. Ik bekijk hem met grote bewonderende ogen en zeg amaai zeg, zon kracht nog op uw leeftijd. Bijlange niet zegt hij dat weegt niets, t is leeg, ge moet dat als ge het wilt gebruiken volledig met water vullen.
Hm...er zijn toch slimme mensen op de wereld die zo iets bedenken hé?
Wij (de drie vrouwen) zetten ons buiten op het terras en horen de mannen tegen elkaar mompelen achter in de tuin, ze zijn aant proberen de frees aan de praat te krijgen.
Broer 1 die elk machine aan de praat kan krijgen neemt over van ventje en opeens horen we een vreselijke gil en in paniek komt broer 1 afgelopen en hij roept: Bo, ge moet direkt met Bert naar spoed want ik heb met mijn elleboog heel hard in zijn oog gestompt, hij stond achter mij toen ik de machine in gang trok en ik had hem niet gezien. Ik denk bij mezelf, allez mannekes dat kan niet, niet zwanzen, twee keer op een paar dagen naar spoed!" en ik loop naar achter in de tuin waar ventje tegen een boom leunt met zijn hand voor zijn oog.
Ik vraag hem of het hetzelfde oog is dat verleden jaar werd geopereerd voor het loslaten van het netvlies want dan moeten we inderdaad onmiddellijk naar spoed.
Nee, t is mijn ander oog mompelt hij stillekes. Broer 1 staat nog altijd in paniek rond te springen.
Weer delf ik in mijn pseudo medisch geheugen en besluit dat: - indien ventje nog recht staat en normaal praat er waarschijnlijk niets ernstig aan de hand is. Hij zegt dat hij niet duizelig is dus ik neem aan dat hij geen hersenschudding heeft. Op mijn vraag om zijn hand weg te doen zodat ik zijn oog kan bekijken zie ik het oog inderdaad elke seconde opzwellen en blauwer worden.
Uiteindelijk 'leken' besluit: een ferme blauw ket.
Ik ga naar de diepvries en neem de zakjes eruit die er voor zon spoedgevallen inzitten en zeg tegen ventje dat hij even moet gaan zitten en de ijszak erop houden zodat de zwelling niet toeneemt.
Iedereen is tegen dan al een beetje gekalmeerd en broer 1 en goede vriend gaan verder werken terwijl ventje even wat bekomt.
Wij drie vrouwen doen wat we best doen en dat is een lekker glas frisse, witte wijn drinken in het zonnetje en ons niet moeien met de hardwerkende mannen.
s Avonds blijven ze allemaal eten en ik kook voor iedereen als ze om acht uur eindelijk besluiten om te stoppen met werken. Ik ga kijken en de drie hebben het klaargespeeld om ondanks de teen, het blauw oog en hun gezegende gemiddelde leeftijd van zestig een groot stuk tuin netjes uit te graven en te nivelleren.
Ik bewonder oprecht in stilte het mansvolk rond mij.
Nu hoop ik dat wanneer het zwembad gemonteerd wordt er geen verdere ongelukken gaan gebeuren want dan ga ik denken dat het ding vervloekt is en durf ik er niet in zwemmen.
s Nachts moeten we dan nog naar Zaventem rijden om schoonma af te halen die terug komt van Gran Canaria.
Wie zei er dat we ons gingen vervelen als we niet meer werkten?
|
< /a>
