|
Menslievendeugd wat een weekend...ik zat precies op een achtbaan. Alle emoties hebben door mijn lijf gegierd, angst, verdriet, pijn, plezier...noem maar op.
Bij mijn lieve vriendin Mieke die een levertransplantatie moest ondergaan hebben ze uiteindelijk een experimentele operatie uitgevoerd en het is wekenlang touch-and-go geweest maar ik kreeg bericht van haar man dat ze nu uit de intensieve afdeling mag en we kunnen haar straks eventjes bezoeken.
Dan belde mijn zus uit Engeland, we bellen meestal eens per week maar ik hoorde onmiddellijk dat er iets was aan haar stem....; op mijn vraag: Hoe ist ginder? kreeg ik niet het gewoon antwoord Alles goed waarna we dan een uur lang zitten te tetteren over god en klein pierke, maar ze zei deze keer: ik ben net terug uit het ziekenhuis, ik ben geopereerd aan mijn knie.
Ik weet dat ze al jaren met haar rug sukkelt en de laatste paar jaren begonnen haar knieën het ook te begeven, maar ze kan er altijd om lachen, dat zit zon beetje in onze familie. We verwerken heel veel moeilijke momenten met een morbide gevoel voor zwarte humor en antwoorden dan met zinnen zoals: och uw knie...das ver van uw poep, daar moet ge niet op zitten! .
Om een lang verhaal weer heel kort te maken, op een bepaald moment kreeg ze haar geplooide knie niet meer recht, ze had dit al meermaals gehad en meestal na een tijdje kreeg ze het zelf met wat moeite gedeblokkeerd, maar nu lukte het niet, het zat muurvast en het deed zon vreselijke pijn dat haar man haar uiteindelijk toch naar spoed heeft gereden.
Nu moet je weten dat je ziekenhuizen, dokters en spoedafdelingen in Engeland niet kan of mag vergelijken met onze diensten hier in België. Bid maar op uw blote kniekes dat het hier bij ons blijft zoals het is en dat we niet overschakelen naar Britse medische toestanden.
In Engeland moet ge echt bijna dood zijn voor ge behandeld wordt en dan nog...
De eerste dokteres kreeg de bewuste knie niet geplooid en later kwam er een andere chirurg aan te pas en die besloot om over te gaan tot een kijkoperatie.
Ze hebben toen uit haar knieholte een tumor gehaald die zo groot was als de duim van een man.
Ik heb ze daarnet terug aan de telefoon gehad en ze zal pas binnen een klein maand uitsluitsel hebben over de tumor. Het is ook een heel zeldzame tumor zei ze. Pigmented villonodular synovitis, ja wablief
dus nu maar afwachten en hopen dat het daar allemaal goed afloopt.
Ik zal dringend nog eens naar Engeland moeten vliegen. Dat is het nadeel als uw enige zus zo ver weg woont. Ze woont dan ook helemaal tegen Wales, dus ik kan niet gewoon even de Thalys nemen.
Enfin, life must go on er waren twee verjaardagsfeesten gepland. Kleindochtertje kwam vrijdagavond slapen en ze was goed en wel vertrokken toen net op dat moment de voor ons overwachte Marokkaanse bruiloftstoet van onze overburen arriveerde.
Voor diegenen onder u die dit niet kennen: alle autos kwamen heel luid toeterend door de straten gereden en stopten allen aan de overkant van onze straat waar het feest plaatsvond, nog steeds luid toeterend terwijl de gasten uitstapten. De vrouwen stonden in groep en brachten een soort binnenmondse vreugdevolle jodelgeluid voort dat je mijlenver kon horen, de jeugd zong een soort eindeloze Marokkaanse mantra, heel spectaculair en vrolijk. Normaal gezien zou ik mee op straat zijn gaan staan en zou ik uit volle borst hebben meegejodeld: maar NU SLIEP MIJN KLEINDOCHTER, enfin tegen dan sliep ze allang niet meer.
Ze is zodanig verschoten en was zo bang van al dat lawaai dat ik ze niet meer gesust kreeg. Uiteindelijk heb ik ze bij mij in bed genomen en getracht om toch een beetje te slapen.
Ik gun het jonge koppel al het mogelijke geluk maar ze hadden voor mij beter een ander weekend gekozen om te trouwen.
Enkel de zonnegoden waren dit weekend met ons....het eerste verjaardagsfeest van zoon 2 en zijn vrouwke was heel plezant en ik ben in een soort waas door het verjaardagsfeest van ventje gezweefd gisteren bij gebrek aan slaap denk ik.
Toen onze heel hoogzwangere schoondochter 2 aankwam zei ze dat ze al sinds s nachts weeën had. Ze is voorzien om rond 11 juni te bevallen dus ik had al een tweede slapeloze nacht ingecalculeerd.
De bekende zwarte humor stak zijn kop weer op.
Iemand merkte op: oeioei.....morgen bevallen? Dat is op 6.6.6.... .duivelsdag....boe....bwaaa.... en nog van die vieze horror geluiden !
Waarop zoon 2 heel nuchter antwoordde: ja nu ge het zegt, das waar, als het een jongen is zullen we dan nog verdorie verplicht worden om hem Damien te noemen...., schoondochter begon er de kriebeltjes van te krijgen en dan zijn ze maar opgehouden met plagen.
Ik heb daarnet gebeld om te horen hoever de zaken staan, maar ik denk dat ze uit pure wilskracht het kind erin houdt tot later want haar weeën zijn gestopt.
Mijn schoondochter is er eentje met karakter!
Nu ga ik Internet afschuimen op zoek naar alles wat ik kan vinden over die tumor van mijn zus en het haar doormailen want zij surft nog op een telefoonlijntje.
Ik zal tot mijn grote spijt mijn voorziene artikel over het F....woord op een latere datum moeten schrijven, er gebeurt hier al veel te veel in huis.
|
