|
Het einde van onze reis naar de andere kant van de wereld is in zicht.
Nog drie keertjes dodo doen en het is zover.
Dan mogen we op die grote witte vogel in de lucht stappen, de witte vogel met de rode kangoeroe op z'n staart.
We vliegen eerst ongeveer zes uur richting Bangkok waar we even uit het vliegtuig moeten, waarschijnlijk om bij te tanken en om van crew te veranderen.
Vervolgens stappen we ‘hopelijk' terug in onze grote witte vogel en dan is het een lange vlucht richting Londen.
Daar stappen we uit de grote witte vogel met de kangoeroe, na een busreisje van terminal naar terminal in een kleine witte vogel die ons naar het landje van melk van honing zal brengen.
Zoon 1, die ons komt halen in Zaventem, is al verwittigd dat we tijdens onze reis nog meer bagage verzameld hebben.
Vandaag, zaterdag, is het hier bij nicht Sydney BBQ voor alle familieleden in en rond Sydney die afscheid komen nemen van ons.
Het is buiten schitterend weer en ze voorspellen morgen en overmorgen tot 40°C, dat is nu net iets te warm vind ik, maar kom... ik klaag niet. Ik mag bijna naar huis!
Thuis zal het schrikken worden om zo plots in de winter te stappen.
Het is zo onwerkelijk om hier in Sydney de kerstversieringen te zien in volle zomer.
Nicht 2 van Sydney (geëmigreerd van Londen naar hier in de jaren zestig) zei me dat ze het nog steeds niet goed kan vatten om Kerstmis in de zomer te vieren en dat na zoveel jaren.
De treinreis van Brisbane naar Sydney die vijftien uur duurde was heerlijk. Op een trein kan je tenminste eens rechtstaan en rondlopen.
Ik had in mijn gedachten een soort Oriënt Express met een buffet wagon, waar je beiden samen aan een mooi gedekte tafel zou kunnen zitten, maar dat sloeg wat tegen.
Net zoals in een vliegtuig heb je aan de achterkant van de zetel voor je een tafeltje en de maaltijden worden in de microgolf opgewarmd en die moet je afhalen aan het Buffet en mee terug naar je stoel nemen.
Het zicht is adembenemend maar zonder variatie.
Zoals je kan zien op de foto is het na al de regen die wij gebracht hebben, mooi groen.
Vijftien uur lang lijkt het alsof je door de Ardennen blijft rijden met her en der een farmhuisje en overal koeien.
Nu dacht ik dat Australië een schapenland was, maar dat is veranderd.
Schapen vind je nu in Nieuw Zeeland en in Australië zijn het runderen.
De kleine stadjes waar de trein stopt zijn allemaal zowat hetzelfde. Huisjes allemaal in dezelfde stijl van die van nicht Sydney.
Het geraamte van het huis wordt in hout gebouwd en de muren zijn van hardboard (gyproc of iets dergelijk.) De buitenkant wordt bekleed met platen allerlei en soms met een geplakte steensoort.
De nieuwe huizen van nu zijn dan weer, zeker het interieur, uiterst modern en praktisch.
Volgebouwde straten met rijhuizen zoals bij ons zie je bijna nergens.
Het land heeft een oppervlakte van 7.741.220 km² en heeft slechts 22 miljoen inwoners waarvan het grootste deel in en nabij de grote steden woont.
Het was heerlijk om mails te ontvangen van de kinderen en kleinkinderen.
Onze kinderen hebben Skype nog niet ontdekt, maar ik heb wel met Paz, Natoken en Ludovicus gesproken.
Hier in Australië gebruikt iedereen Skype, zelfs de dokter waar ik mijn peperdure pillen moest halen, maar dat is dan weer een ander verhaal.
De geuren van de BBQ beginnen mijn reukorgaan te strelen en het bezoek zal weldra arriveren, dus nu snel deze tekst op mijn blog en misschien kan ik nog wat schrijven voor ons vertrek.
ZICHT UIT DE TREIN
PRECIES 15 UUR ARDENNEN
ibis aan een picknick tafel
op stap met nicht Brisbane.
HeelvVeel steden hebben Britse namen
iedereen is ongelooflijk vriendelijk
toen ik vroeg of ik even op de foto mocht met deze échte Queensland Politieman had hij helemaal geen bezwaar zoals je kan zien.
|
