|
Gisteren een volledig stress-vrije dag gehad. Niets, of toch zo weinig mogelijk gedaan om eindelijk van die vervelende keelpijn af te geraken want ik wil onze Seppe graag terugzien.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gewoon in mijn cocoon zetel gelegen/gezeten/gehangen en beginnen lezen in Tijd van leven van Dean Koontz. Af en toe een goei thriller mag ook eens. Alhoewel...dit is een heel andere Dean Koonz dan anders, ik ben nu aan blz 95 en ik heb nog niet anders gedaan dan gelachen, het spannende deel zal nog moeten komen denk ik. Ofwel was den Dean bij het schrijven van dit boek in een heel grappige stemming, ofwel kan hij zich nu permitteren om ghostwriters in te schakelen. Maar een goede schrijver moet waarschijnlijk net zoals een goede acteur alle kanten uit kunnen.
We hebben een hele dag geen bezoek gehad zodat ik me kon permitteren om gewoon in mijn badpak te blijven rondhangen met mijn borstjes op mijn rug open en bloot, en ik kon op regelmatige tijdstippen als het te warm werd mijn plonsbad in en uit om af te koelen.
Ventje heeft het toch maar weer klaargespeeld om het net op tijd voor de warmteperiode gemonteerd en gevuld te krijgen. Wel gemakkelijk als je zon handige Harry hebt rondlopen.
Vanavond komen zoon 2 en zijn vrouwtje en de kindjes eten en dan kan ik weer het ongelooflijk lekkere Mustella geurtje van onze Seppe opsnuiven.
Toen ik daarnet telefoneerde om ze uit te nodigen zei schoondochter dat hij een droombaby is, de hele dag en nacht braaf slapen en goed eten en als hij wakker is rustig om zich heen kijkend... ( zijn vader was ook zon baby ).
Indien de weerman voor de volgende dagen geen stortbuien voorspelt dan zijn we van plan om er eens een paar dagen tussenuit te trekken naar onze caravan aan zee.
We hebben er de hele maand mei en het grootste deel van juni niet naartoe kunnen gaan omwille van verjaardagen geboortes oogoperaties ziek slecht weer, er was altijd een reden om niet te gaan.
Ik zie ook dat mijn agenda de week daarop helemaal volgeboekt staat, dus het wordt nu of nooit.
Ik zal er wel mijn PCke missen. Ik kan mijn laptop wel meenemen om te schrijven en verder te leren werken met mijn fotobewerkingsprogramma, maar ik heb er geen internetverbinding. Er staat op de camping welgeteld één computer die je tegen betaling kan gebruiken, maar dat wordt dan wel aanschuiven vrees ik, ik begrijp echt niet waarom ze er gewoon geen hotspot hebben geïnstalleerd.
Het is toch verbazend hoe snel ik aan dit medium verslaafd ben geworden. Ik zou het echt niet meer kunnen missen.
s Morgens na de koffie en de krant, PC opzetten, de mail openen inplaats van je brievenbus, eventuele mails beantwoorden, dan even mijn dagboek bijschrijven en mijn favoriete blogjes lezen en mijn dag kan beginnen. Tegen dan is er al wel een flinke hap uit.
Als ik tijdens de dag geen tijd heb gehad dan ga ik s nachts in alle rust achter mijn PC zitten.
Het groot voordeel van de nacht is dat je door niemand gestoord wordt, op de achtergrond hoor ik dan enkel het gesnurk van mijn Handige Harry die met een grote smile op zijn gezicht droomt van drilboren, slijpschijven en Brico centers....
Ieder zijne meug zeggen ze hier in Antwerpen!
|
