|
Kamiel schrijft in zijn blog over de reacties op mijn vorig artikel.
Ik wou eerst bij hem antwoorden, maar het werd een vrij lange reactie daarom zet ik het antwoord terug hier in mijn blog.
Kamiel, je moet begrijpen dat in blogreacties mensen soms gewoon even hun frustratie willen uiten, wat de gewone man/vrouw-van-de-straat bijna nooit kan.
Onze mening wordt nooit gevraagd op TV, men hoort de meningen van Brice en andere 'geleerden', Siegfried Bracke, politiekers allerlei etc.etc...
Lezersbrieven naar kranten worden ook geselecteerd op basis van hun nieuwswaarde voor de krant zelf, niet interessant genoeg - de vuilbak in.
Er zijn bij de bloggers rijke intellectuelen die het hele gebeuren op macro schaal mondiaal bekijken, maar de meesten onder ons zijn gewone, middelmatig geschoolde arbeiders die wellicht de wereld bekijken vanuit ons klein mini, micro perspectief.
Voor mijn vader - een ongeschoolde mijnwerker - zou het antwoord heel wit/zwart geweest zijn.
"Al die gasten naar den troep en een paar jaar strenge discipline en 't zou ineens opgelost zijn" zou zijn stelling geweest zijn, daar ben ik van overtuigd.
Ik had het trouwens in mijn blogstukje helemaal niet over vreemdelingen, hoe zou ik? Ik ben er zelf een. Ik schreef over de moed van één uitzonderlijke man.
Maar ik zal trachten op je vraag te antwoorden:
Hoe kan iemand zoals onze premier of bv. Milo, een arts, die waarschijnlijk in een riante villa woont in een mooie, groene omgeving - waar al jaar en dag zijn oude vertrouwde Belgische buren en vrienden wonen - de wereld door dezelfde bril bekijken als iemand in een kleine rijhuis, in een arbeiders wijk, waar op een tijdspanne van tien jaar elk vertrouwd gezicht werd vervangen door een weliswaar vriendelijk en lieve, maar onverstaanbare Turks/Marokkaanse gebuur met een totaal verschillende cultuur en taal?
Hoe kunnen we met onze nieuwe buren in contact komen als we elkaar niet verstaan of indien hun cultuur niet toestaat dat onze buurvrouw binnenkomt wanneer onze man of volwassen zoon thuis is? Dit is geen veronderstelling maar een feit, mijn jonge, vriendelijke, mooie, Turkse buurvrouw mag bij mij niet binnenkomen als mijn mannen in huis zijn, dus dan maar liever helemaal niet: zegt "haar man".
Ook wij hebben zelf tijd nodig om deze heel snelle evolutie te verwerken. Het is voor ons een even moeilijke aanvaardings- en gewenningsproces als voor de nieuwe immigranten.
Ik mis ook mijn oude buren rechts die naar een rusthuis zijn en waar we gezellig mee over de tuinmuur konden keuvelen.
Links mis ik de buren van de hoek die me altijd vriendelijk groetten en waar ik elke dag een gezellig babbeltje mee deed. De nieuwe Turkse bewoner kijkt stuurs naar de grond als ik hem groet, hij is het niet gewoon dat een vreemde vrouw hem recht in de ogen kijkt, hem een goeiedag wenst, knikt en glimlacht. Wat bij ons beleefd is, is in zijn cultuur naar ik verneem, heel onbeleefd.
Begrip moet dus komen van de "twee" kanten en momenteel hebben velen onder ons het gevoel dat er enkel van onze kant geduld en begrip moet komen.
Waarschijnlijk vloeien de reacties op mijn blog voort uit zulke minieme, kleine maar ingrijpende veranderingen in ons dagelijks leven. Niet meer, niet minder.
We zijn nog niet zo snel of ver geëvolueerd als Darwin dacht; net zoals de apen waar we van afstammen moet een potentiële indringer in onze groep zich eerst bewijzen voor we hem toelaten en tolereren.
De film "Bij de beesten af" van Bert Haanstra gaf een goede weerspiegeling van de overeenkomsten tussen mens en dier (voor diegenen die zich die film nog herinneren): ....
° De drang van het leven is "het blijven bestaan", soms zelfs ten koste van andermans leven.
° Het mannelijke geslacht wil indruk maken op het vrouwelijke geslacht.
°Graag een eigen plek in de maatschappij willen hebben.
° Behoefte aan respect.
° Overbevolking leidt tot agressie.
° Het tot een bepaalde groep willen horen, waar buitenstaanders maar beter afstand van kunnen houden.
° Een groep heeft belangen. Hoe groter de groep, hoe meer belangen.
Ik vrees dat we op een oplossing voor de huidige problemen nog heel lang zullen moeten wachten Kamiel, evolutie heeft tijd nodig ...
jij die vroeger zo goed je spreekwoorden kende: laat ons allemaal beginnen met het volgend spreekwoord:
"als iedereen voor zijn eigen deur veegt is de hele straat schoon!"
|
