|
Donderdag was het oppas-dag voor kleinzonen 1 en 2. Mama en papa moesten werken en school begon pas de dag erna.
Kleinzoon 2 was een beetje pips, hij had de nacht ervoor een zware aanval van pseudo kroep gehad en wou de hele dag alleen maar geknuffeld worden.
Geen probleem, nana knuffelt zelf dolgraag en zeker zon teddybeertje. Hij kan zich als een aapje aan je vastklampen en de hele tijd door natte, kleverige kusjes in je nek geven, heerlijk!
Kleinzoon 1 wil enkel nog met de computer spelen. Bij nana mag dat iets meer dan thuis.
Gelukkig voor hem had nana onlangs op seniorennet bij de spelletjes de Chuzzletjes ontdekt, een spelletje dat je kan spelen als je echt je verstand op nul wil zetten voor je gaat slapen en alle blogs gelezen hebt.
Tot hiertoe had nana buiten Blokken en allerhande kaartspelletjes nog nooit zo iets doms op de computer gespeeld. Nu is nana tijdelijk (hopelijk) verslaafd, waarschijnlijk omdat die lieve Chuzzels zon schattig smoeleke hebben en waarschijnlijk omdat nana er niet bij moet nadenken.
Het was dus ook een spelletje van een dergelijk hoog niveau dat kleinzoon 1, vijf jaar oud, het best ook eens kon proberen.
Kleinzoon 1 vond het echter veel leuker om naast me te staan en te roepen, wijzen, bevelen waar de volgende Chuzzle moest staan.
Maar nana moest haar aandacht verdelen tussen knuffelbeertje en Chuzzlespelertje; dan maar bompa erbij geroepen.
Bompa die practisch nooit aan de computer komt tenzij om een oogje int zeil te houden wanneer hij vermoedt dat er kans is op een platonische cyberliefde bij nana.
Diezelfde bompa moest nu leren Chuzzle spelen. Bompa vond het heel plezant en tot groot jolijt van kleinzoon 1 geraakte bompa op een veel hoger niveau dan nana.
Kleinzoon 1 kwam elke keer naar mij gelopen om met een verrukte blik te vertellen dat bompa nu 125.000, dan 243.500 punten had, dan weer 245.000 punten .... tot ik hem uiteindelijk vroeg om enkel nog te komen vertellen wanneer bompa op een hoger niveau geraakt was.
Kleinzoon was extatisch en hij bekeek zijn bompa bewonderend aan alsof hij Einstein in persoon was.
Het ruimtelijk zicht van bompa bleek veel beter dan dat van nana en uiteindelijk liet hij het spel zelf crashen (zo beweerde hij toch) omdat het te lang duurde en hij het moe was.
Laat me even kort en bondig lachen: Ha!
Maar ja, hoe moet je met zon vreselijk pokkeweer (pokkenweer/pokken-weer) die kinderen een hele dag bezig houden? Het zijn geen spelers, zeker de oudste niet. Als het goed weer is kunnen ze tenminste buiten in de tuin ravotten.
Vrijdag was het dan de eerste keer dat kleinzoon 3 kwam.
Terug zon mini mensje mogen verzorgen, ontroerend mooi dat we dit keer op keer mogen meemaken.
Een wolk van een kind en ongelooflijk rustig. Blonde haartjes, blauwe oogjes, een perfect afgelijnd mondje dat onvrijwillig af en toe lacht. Een wonder.
Hij sliep zo vast en stil dat ik hem af en toe aanraakte om te voelen of alles nog wel goed was.
Terug papflesjes geven, 40 seconden in de microgolf, mini pampertjes verschonen, zalf aan het poepje doen.
Het was weer even wennen na een kleindochter, de familiejuwelen van kleinzoon 3 mogen best gezien worden, hij zal later succes hebben bij de vrouwtjes als alles zo blijft meegroeien. Zelfs ventje stond ervan te kijken.
Zelf hebben we twee jongens gehad, dan de twee andere kleinzoontjes, maar kleinzoon 3 krijgt alvast de ere-medaille qua afmetingen en formaat!
Eens verschoond, dat klein, lief hoopje mens dan tegen je borst gevleid, over ent weer de kamer door wandelend om een boertje te laten of een protje, what goes in must come out... zo heerlijk ruikend naar Mustella, kleinzoon natuurlijk, niet het protje!
Deze zalige periode zou voor mij toch iets langer mogen duren.
Morgen komt hij weer, alles staat al klaar. Nana moet vanavond vroeg gaan slapen. Maar die Chuzzles.... zal nana er kunnen aan weerstaan???????
|
