|
Ik heb weer eventjes terug tijd om na te denken.
De kindjes zijn allemaal naar hun ouders en in huis heerst een zalige rust en stilte.
Ventje heeft liever dat ik niet zoveel nadenk want dan zit ik me de meest bizarre zaken af te vragen waar hij geen antwoord op heeft, zoals bv. nu:
Welk onderzoek is het intiemste? Het onderzoek bij je gynaecoloog of het onderzoek bij je oogarts?
Er is geen simpel antwoord op hé?
Nu is mijn oogarts een wreed knappe vent en als hij mijn ogen onderzoekt dan moet hij diep in mijn ogen kijken, ik bedoel heel diep en hij doet dat niet één keer, maar meerdere keren tijdens een onderzoek. Zijn neus raakt bijna mijn neus en ik voel zijn adem op mijn gezicht.
Hij komt zoals men zegt: in mijn space, of was het nu in mijn face...enfin soit.
De dag voor het onderzoek bij hem zorg ik al dat ik zeker geen look eet of iets anders dat niet lekker ruikt. Ik was mijn haar met een fris shampootje, neem kort voor mijn visite nog een douche en doe proper kleren aan, spuit nog eens flink met deodorant onder mijn oksels, parfum achter mijn oorlellen en in het putteke van mijne nek en, ge weer maar nooit waar het goed voor is, in mijn décolleté.
Hij ruikt zelf ook altijd fris en lekker en is eigenlijk om in te bijten, maar dat heb ik ooit nog maar tegen één dokter gezegd, t was eruit voor ik er erg in had. t Was ook heel warm die dag.
De gynaecoloog daarentegen.... hmmm.... ik heb jaren een vrouw gehad omdat ik dacht dat zij op zn minst zou begrijpen waar ik het over had wanneer ik zei dat ik krampen had van mijn maandstonden, ik dacht dat een man het in Keulen zou horen donderen.
Daarenboven dacht ik ook nog dat een vrouwelijke gynaecologe waarschijnlijk zelf minstens één kind zelf zou gedragen hebben en met pijn en smarten zou gebaard hebben; had ik het even mis....
Mijn vrouwelijke gynaecologe was toen, we spreken late jaren zestig een van de weinige vrouwelijke gynaecologen hier ten velde, en toen ik haar wat beter leerde kennen hoorde ik dat ze niet gehuwd was, geen kinderen had of wou èn ze kon niet om met flauwerikken.
Indien je kloeg van pijn of krampen dan antwoordde ze steevast:
ja madammeke, wemme allemol al ies krampen, oep a taande baaite gelak iederien eh...
De enige medische uitrusting waar ze over beschikte waren haar handen, meer bepaald twee vingers, en elke vrouw weet wat ik hiermee bedoel, èn een vreselijk soort metalen bankschroef om u open te spalken, verder heb ik haar nog een trompet weten gebruiken om naar de hartjes van mijn kinderen te luisteren.
Ze was waarschijnlijk een minimaliste.
Ze sprak in elk geval geen AN, als je binnenkwam dan kreeg je een korte, krachtige handdruk, en voor je de kans had om iets te zeggen zei ze in het antwerps: go mor nor de kliedkamer, doed alles uit, go nor de wc en komt dan mor op de tafel liggen en legdoe voeten mor iniens in de beugels.
Ik vond de afstand van de kleedkamer naar de onderzoektafel een vrij lange afstand om in je flikkie af te leggen, maar het feit dat ze een vrouw was maakte dat het iets minder genant was.
Je klauterde dan zo goed en zo elegant mogelijk op de tafel legde je benen braaf in de beugels.
Klaar voor de strijd.
Hmmend en Haaend begon ze dan elke keer haar onderzoek op dezelfde manier, beginnend via je borsten, dan afdalend naar de dieper gelegen regionen.
Elke keer zei ze ook weer: k gon oe nie zier doen zenne, ge mut nie verschiete en dan wist je dat het moment er was waarop ze de kouden stalen bankvijs ging inbrengen.
Als ze goed gezind was en een beetje tijd had, dan kon er nog een Gogget madamme, t is direct verbaai zenne? af.
Ze is nu met pensioen de lieve schat, ik ben bij haar geweest van mijn zeventien jaar tot enkele jaartjes terug en toen moest ik naar een man.....wat een stap, altijd voor alles onder de gordel bij een vrouw geweest en nu naar een man!
Zijn spacestoel was mijn redding en waarschijnlijk de reden waarom ik niet verder op zoek ben gegaan naar een andere vrouwelijke dokter.
Hij sprak wel AN en had een blik die waarschijnlijk enkel en alleen aan gynaecologen en proctologen wordt aangeleerd. Het is alsof hun gedachten op nul staan en hun blik op oneindig.
Met een vriendelijke, zachte stem zei hij: doe maar enkel je slipje uit en kom dan in de stoel zitten, oef...ik moest geen afstand naakt lopen.
In zijn stoel hoefde ik niet onelegant te klauteren, ik zette me gewoon neer en die begon vanzelf naar alle kanten te bewegen.
Vooraleer ik er erg in had lag ik op mijn rug, waren mijn voeten op mysterieuze wijze op de hoogte van de schouders van de dokter gekomen, en zat hij recht voor het gebied van mijn lichaam dat slechts door intimi bezocht wordt.
Hij werkte niet met zijn handen, nee... hij had een instrument, ik merkte het onmiddellijk op, hij werkte met een reuze dildo.
Nog steeds met zachte stem, met zijn ogen zedig opzij kijkend zei hij: ik ga dit nu inbrengen mevrouwtje, ge moet niet schrikken....
...niet schrikken, ik vond het al een hele verbetering in vergelijking met de koude metalen schroef, maar ik wist op dat ogenblik niet dat die nog later ook nog zou komen.
Als u nu opzij kijkt mevrouwtje, dan ziet u alles op de monitor
zo lossen ze dat tegenwoordig op, ge krijgt een rechtstreekse TV uitzending van uwen binnenkant om u af te leiden.
Nog een mooi muziekje erbij en dan is het helemaal af.
De dildo floepte hij dan inwendig eerst naar links en dan zegt hij:
en als u nu kijkt op de monitor mevrouw dan ziet u nu uw linker eierstok alsof hij een rondleiding gaf als gids in een autobus.
Samen hebben we de hele santeboetiek bekeken en goedgekeurd. Van links naar rechts, van onder naar boven en hupsakee...
Toen hij vond dat ik al genoeg plezier had beleefd zette hij de spacestoel weer aan, en op een ik-en-een-gij zat ik terug gewoon netjes recht voor hem en stonden mijn voeten op hun plaats en hingen ze niet langer rond zijn schouders. Tof space-stoeleke.
Oef... afgelopen ik kon gaan dacht ik: ....mis poes....
en nu mevrouwtje gaan we even uw borsten onderzoeken...
doeme toch, ik was het vergeten want daar begon mijn vorige dokter altijd mee, bij deze dokter was dat het einde van zijn onderzoek.
Hij prefereerde waarschijnlijk hangende borsten inplaats van liggende borsten.
Dit is dus weer zon heel intiem moment, want om aan je borsten te komen zet hij zich terug heel dicht bij je, zet wel zijn blik terug op oneindig en het onderzoek herbegint.
Ook hij hmmmmde en haaaa'de tijdens het onderzoek net zoals mijn vorige dokteres, dus ik besluit daaruit dat ze dat ook aangeleerd krijgen tijdens dezelfde les van de blik.
Op dat moment ben je wel blij dat je zo kwistig met deodorant en parfum bent omgesprongen want van ambetantigheid loopt er nu al een klein riviertje zweet van je af.
En dit is dan het moment van mijn hamvraag.
Tijdens welk onderzoek ben je het nu het meest intiem met je dokter?
Tijdens het oogonderzoek wanneer de neuzen en lippen elkaar bijna voortdurend raken en je elkaars warme adem op je aangezicht voelt?
Of tijdens het gynaecologisch onderzoek waar t ja.... ook neus en een ander paar lippen elkaar bijna raken en enkel jij de warme adem voelt.
|
