|
Vrijdag hadden zoon 1 en zijn vrouwtje ons getrakteerd op een dagje Efteling. Een ideale plaats om met het hele gezin een uitstap te maken. We namen een picnic mee, want er is zoveel te doen en te zien dat we amper toekomen met één dagje.
Het was prachtig weer en we hadden besloten om vroeg te vertrekken, maar zodra we de ring opreden hadden we prijs, bijna stilstaand verkeer. De radio meldde een zwaar ongeval tussen Berchem en Borgerhout. We konden er nog net af in Berchem en de Singel op.
Via de GSM spraken we met de kinderen af om aan het Erasmusziekenhuis in Borgerhout terug de ring op te rijden en van daar af ging het vlotjes.
Aangekomen op de parking van de Efteling gingen de kinderen elk in een buggy en..... START.
Schoondochter is verpleegster en ge kunt zien dat die gewoon is van veel kilometers op een dag af te leggen in een snel tempo.
Ze weet ook waar alle lievelingsattracties van de kinderen zijn, en we spurten er naartoe zodat we geen uren moeten aanschuiven.
Onze eerste stop was de Den Bob een bobsleebaan en er was maar een wachtrijtje van vijf minuten.
Nu dacht ik, en jullie andere senioren ook waarschijnlijk, dat zon bobslee ritje in de Efteling gemaakt is voor kindjes ... kalmkes aan en niet te snel .... wel, als je ooit erin gaat zet je dan maar schrap, het moet niet onderdoen voor een ritje op de railway van de Sinksenfoor.
Mijn gegil moest ook niet onderdoen voor dat van kleinzoon 1, die met mij vooraan zat. Mijn hernia vroeg zich af of ik gek geworden was om mezelf zo door elkaar te laten schokken en schudden!
Maar plezant, mannekes toch.... ik hoop dat ik het de volgende keer nog aankan.
Ietsiepietsie rustiger, maar even leutig was dan De Pirana een wildwater tocht waar je kletsnat kan worden als je niet snel genoeg opzij springt. In onze boot werd dan zoveel heen-en-weer gesprongen dat we daar al nat van werden.
Gelukkig was het zalig warm weer voor de tijd van het jaar en droogden we snel op.
We picknickten in de buurt van Holle Bolle Gijs en alle papiertjes werden bijna uit onze handen gesleurd om in zijn mond te steken.
Ik begrijp niet waarom de stad niet overal van die dingen zet, in de hele Efteling ligt geen enkel papierke!
Misschien iets voor de volgende verkiezingen?!
Ikke wil naar de slakken zei kleinzoon 2 voor de elfendertigste keer. Ik had geen flauw benul waar hij het over had, maar het bleek een mini railway te zijn bij Het Volk van Laaf en de karretjes in de lucht zijn slakken.
Omdat mijn knoken nog aan het bekomen waren van de Bobslee en de Pirana, gaf ik nu even forfait.
In het spookslot wilden de kindjes niet in, ze kwamen allebei heel snel terug buiten gelopen en zeiden dat het vèèl te spannend was.
In tempo ging het dan verder naar de Doolhof met spuitwater.
Ik hou écht niet van een doolhof, want zelfs al zie ik de lucht, dan nog krijg ik last van claustrofobie, dus ik was heel blij dat de ingang slechts 1.50 meter hoog was om de grote mensen buiten te houden.
Mama ging voor alle veiligheid toch mee binnen.
Vanaf de kant van de weg zagen we dan de beruchte water-spuit-brug en kleinzoon, samen met nog heel veel andere kindjes, was niet van die brug weg te krijgen. Over de brug springen op de meest onverwachte ogenblikken, buisvormige watermassas.
Diegenen onder u die het shopping center van Wijnegem kennen zullen begrijpen wat ik bedoel.
Daar staat ook zon fontein met spuiterkes.
Kletsnat maar dolgelukkig kwamen ze eindelijk buiten.
Om even tussendoor wat uit te blazen gingen we kijken in de Pandadroom.
Je krijgt er een speciaal brilletje, zodat je de film driedimensionaal ziet. Dit is echt een must als je er nog niet geweest bent.
Met dat brilletje op zit je écht onder water tussen de vissen, de kwallen, of in het bos tussen de dieren en de vallende bomen. Ongewild spontaan gaan je handen omhoog om zon kwal aan te raken of om je af te schermen voor een noot, dat door een aap naar je geworpen wordt.
In de zaal zijn er dan ook nog de nodige speciale effecten die het allemaal nog échter maken, wind blaast in je nek, nevel vult de zaal, je bank dat plots schudt, en als er een reusachtige tropische boom omvalt, dan komt in de zaal het hele dak naar beneden op je af.... gewoon prachtig.
Vermits we nu genoeg gerust hadden konden we de Monsieur Cannibal op... ik zette me samen met mama tussen de kleinzoontjes in een grote theekop...en draaien maar!
Een half uur daarna zag ik nog scheel. Kleinzoontjes vonden mijn gegil weer heel 'cool'.
De droomvlucht mochten we ook niet overslaan....ik was er al eens ingeweest en was er toen zo van onder de indruk dat dit zeker op het agenda stond.
Je stapt in een gondel die je opwaarts meevoert door een sprookjesland bevolkt door faunen, elfen, bosgeesten en trollen.
Eerst zweef je omhoog door het Kastelenrijk waar alle kastelen van de elfjes en faunen zijn en daarna bij de afdaling kom je door het ongelooflijk mooie Wonderwoud, en je ruikt er echt de geuren van de bloemen en de bomen. Veel te snel word je uit die mooie fantasiewereld gerukt.
Het sprookjesbos mag natuurlijk ook niet vergeten worden en de kleinkindjes legden hun oortjes tegen dezelfde grote muzikale paddestoelen net zoals jaren voordien hun ouders en net zoals heel veel jaren daarvoor hun nana.
Dertig cent in de poep van ezeltjestrekje om er één chocolade glittercent voor terug te krijgen, maar ik zie mezelf nog altijd als klein meisje vol verukking hetzelfde doen.
De Efteling sluit om zes uur en we waren al de hele dag aan het spurten om toch maar zoveel mogelijk te doen.
Puffend kwamen we aan bij de Fata Morgana, dit is de lievelingsattractie van zoon 1, een gondelreis doorheen het oude Midden-oosten.
Maar tot zijn ontsteltenis was de attractie gesloten: kaput!
Het gezicht van zoon 1 ( 35 jaar oud ) betrok en ik zag bijna tranen in zijn ogen komen en een krop in zijn keel, ocharme dat baaske, ik troostte hem met een dikke knuffel en een kusje ... het kind in ons blijft toch altijd wat hangen denk ik bij mezelf.
Er was nog even tijd over vooraleer de deuren sloten en ventje en ik ploften neer op een bank en dronken een lekker fris pintje terwijl de kinderen en kleinkinderen nog snel-snel even over-en-weer zoveel mogelijk trips op de Boben op de Pirana meepikten, want er stonden geen wachtrijen meer.
We vertrokken moe maar voldaan, na vijf minuten rijden zagen we een MacDonalds.... daar aten we nog een goei, vette, ongezonde hamburger met fritjes, doorgespoeld door een even ongezonde reuze Cola.
Met de buikjes vol konden de kleinkindjes, met een gelukzalige grijns op hun gezichtjes, in de auto in slaap vallen, daarna konden ze uit de auto slapend hun bedje in, want de dag erna trouwde Tante Truus en Oom Martin.
Voor deze trouw moet iedereen gekleed zijn zoals in de Middeleeuwen.....wat hebben onze kinderen toch allemaal een ongelooflijke fantasie.
Het was een prachtige dag kindjes....bedankt hoor!
Een gelukkige maar geradbraakte nana.....
|
