|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Boek: Life of Pi
schrijver: Yann Martel
Ventje en ik hebben dan uiteindelijk toch besloten om onze caravan niet langer aan zee te laten staan, we gingen er nog zelden naartoe en het kostte een bom geld om daar op een paar vierkante meter gras te staan. Tenslotte heb ik thuis gras genoeg.
Gisteren hebben we onze woonwagen naar de Ardennen gereden en neergepoot achter in de grote tuin van broer 1.
Het staat er mooi, veel mooier dan aan zee, zicht op de vijver en de paarden van de rijke buurvrouw en dan nog complètement gratuit, wat kunnen we nog meer willen.
Vandaag zagen we op het nieuws dat er een fameuze storm aan zee is geweest dus we waren net op tijd weg.
Zon paar dagen in de Ardennen vind ik heel plezant maar ik zou er echt niet kunnen wonen. Broer 1 en zijn vrouw hebben drie jaar geleden hun huis hier verkocht en hebben er voor gekozen om naar daar te emigreren.
Ok, ik geef toe, t is een heel mooi huis en een mooie lap grond en heel landelijk, maar ik zou na een week doodgaan van eenzaamheid.
Zij zijn ondertussen toch al heel goed geïntegreerd in de kleine gemeenschap.
Met klein bedoel ik dat het dorp zo klein is dat er zelfs geen straatnamen zijn.
Op een brief naar hen hoef ik enkel naast de naam van het dorp hun huisnummer te vermelden.
Leuke meegenomen is wel dat we nu alles vers van de boer hebben.
Vlees van bij de biologische boer achter hen, wortels en prei van de boer over hen ... het heeft wel zn voordelen.
Maar àl dat verhuizen, wat is dat toch voor een afwijking in mijn familie, ik ben de enige die honkvast is.
Ik ben weken ziek geweest toen we van de ene kant van de straat naar de ander verhuisd zijn.
Het avontuurlijk gen zijn ze vergeten bij mij vrees ik.
Onze mooie nazomer is precies voorbij, spijtig want we genoten er nog met volle teugen van.
Op het verjaardagsfeestje van kleindochter vorige zondag hebben de kindjes nog de hele middag lekker buiten kunnen spelen, dat maak je zelden mee eind oktober.
Op de terugweg naar huis hebben we vandaag alle mogelijke natuurelementen getrotseerd, zelfs een koe midden op de weg die wreed ambetant deed.
Gingen wij naar links dan ging madam ook naar links, gingen we naar rechts, de koe van t zelfde... het was dan nog op een heuvel zodat je niet zonder gevaar links kon rijden want je zag het aankomend verkeer niet.
Wij stadsmensen zijn dat zo niet gewoon hé die koeien op straat, alhoewel... een goede vriendin van me heeft op de weg naar het shopping center van Wijnegem toch ooit eens tegen een loslopend paard gereden.
Wreed accident !
Haar auto en het paard waren allebei perte totale.
Met dat in ons geheugen waren we daarom extra voorzichtig met die koe daarstraks.
De laatste berichten over mijn nichtje zijn godzijdank redelijk optimistisch.
In het ziekenhuis zeggen ze nu dat het ernstig maar stabiel is.
Ze ligt nog steeds op de intensieve afdeling en moet morgen terug geopereerd worden, ze is af en toe bij kennis maar heeft nog niet veel gesproken, waarschijnlijk omdat ze zoveel pijnstillende medicatie krijgt. Er waren vier specialisten nodig om het mes uit haar ruggewervel te krijgen!
Mijn neef, haar broer, was naar de eerste hoorzitting geweest en vertelde dat de aangehouden man, vader van de probleemleerling, meer dan twee meter groot is en heel fors gebouwd, en die valt dan zon klein, teer poppemieke aan, ongelooflijk nietwaar?
Gelukkig kan ik mijn zinnen ook verzetten omdat ik een buitengewoon, ongelooflijk goed boek aan het lezen ben.
Het is zo ontzettend goed dat ik het iedereen wil aanraden:
Life of Pi geschreven door Yann Martel.
Ik weet niet of er een nederlandse vertaling is, indien wel dan hoop ik dat het goed vertaald werd zodat er niet teveel verloren is gegaan.
Spijtig dat Milo er niet meer is want vandaag las ik een stukje in dat boek dat me écht, maar dan ook écht aan hem deed denken.
Dat doet me eraan denken dat ik nu dringend mijn blog moet bijwerken, de buttons van Milo en van Kamiel moeten spijtig genoeg weeral verwijderd worden en ik moet mijn loep er goed opkrijgen, bedankt trouwens lieve loepzender(s). Ik heb van meerdere mensen goede raad gekregen hoe ik het er goed kan opzetten. De eerste keer had ik er niet veel van gebakken.
De muziek die je nu hoort is Autum leaves van Roger Williams
|
