Zestien juli in het jaar des Heeren tweeduizend en acht en ik zit hier verdorie achter de computer met een dikke trui en sokken aan.

De lucht is grijs en de regen varieert van grote druppels naar miezerige motregen. 
Een mens zou van minder depressief worden. :roll:

Gelukkig was het vorige maandag goed weer toen kleindochtertje kwam. 

Ventje had ook een dagje vrij,  want zoon 2 en schoondochter gingen die dag badkamer, keuken en tegels kiezen voor hun nieuwe woning.

We zijn met kleindochtertje  naar het strand van Sint Anneke getrokken. 

Als het leven nog veel duurder wordt dan zal dit voor veel mensen terug het trekpleister van weleer worden.  Een dagje aan zee wordt dan onbetaalbaar.

Kleindochter is nu drie en half jaar oud en is 'gelukkig' de moeilijkste kleuterperiode voorbij.   

Ze babbelt nu honderd uit, luistert flink en kan mooi en rustig spelen.

Ventje en ik genoten op een terras van de schaarse zomerzon terwijl zij in het speeltuintje speelde.

’s Avonds hebben we nog met haar mama, papa en Seppe buiten in de tuin gegeten. 
Eén dagje zon per week, we zullen maar niet klagen zeker?

Ik schrok vorige week toen ik hoorde dat het parochiecentrum in onze winkelstraat – mijn vroegere parochie - eind dit jaar de deuren gaat sluiten. 

Het was het enige ontmoetingscentrum dat de weinige autochtone katholieke Belgen in de winkelstraat nog hadden.

Meer mensen ontmoeten elkaar daar dan in de kerk.  
Bovendien heeft het voor mij een nostalgische waarde,  want ik heb daar destijds mijn ventje ontmoet.

In de buurt wonen hoe langer hoe minder autochtonen omdat de meeste bewoners van nu  ingeweken moslims zijn. 
Er is een enorme witte vlucht geweest van jonge mensen naar de randgemeenten. 
Enkel een deel van de oudere generatie bleef honkvast hier wonen. 
Vrijwel alle winkels worden nu uitgebaat door de nieuwe Belgen.

Maar mag men daarom de weinige nog resterende autochtonen vergeten die niet weggevlucht zijn?   
Hun kinderen en buren trokken al weg, hun cultuur verdween helemaal uit het straatbeeld waar men zich nu in Marokko waant.

Het Parochiecentrum moet sluiten ‘omdat het geen winst maakt wegens het afnemend aantal bezoekers’! 
Dit bevestigt voor de zoveelste keer dat de katholieke kerk nog steeds enkel aan geld denkt en niet aan haar zeer schaarse nog resterende gelovigen.

De Islam daarentegen zorgt wel goed voor hun gelovigen.  Zij zorgen voor ontmoetingsplaatsen en dit zonder enig winstoogmerk,  wat trouwens in de islam verboden is.

Zonder ons parochiale  ontmoetingsplaats is er geen reden meer om nog naar die winkelstraat te gaan.  
Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. 
We wisten dat we daar steeds oude bekenden tegenkwamen voor een gezellig babbeltje over pot en pint.

De katholieke kerk verliest door het sluiten van het Parochiaal Centrum in de winkelstraat ‘zuiver uit winstbejag’ zijn kleine nog resterende gemeenschap.

Het zal hen een zorg wezen.   
De opbrengst van de verkoop van het gemeenschap centrum zal waarschijnlijk nodig zijn voor het onderhoud van het Bisschoppelijk paleis.

Héél diepe zucht! :-?