|
Normaal gezien ging deze week een kalme week worden ten huize Bojako.
Seppe zou vanaf nu naar de kribbe gaan op de dagen dat zijn mama werkte.
De natuur besliste er echter weer anders over.
Maandag ochtend om zeven uur, telefoon van zoon 2 om te zeggen dat Seppe een bronchitis had en of ik het zag zitten om hem nog een paar dagen bij te houden. Een ziek kind kan nu eenmaal niet naar de kribbe.
Hoe kon ik onze Seppe weigeren? Natuurlijk mocht hij komen, maar voor dinsdag was er een groot probleem. Ik wou naar de begrafenismis gaan van de vader van een heel goede vriendin en na de middag had ik afgesproken om het eerste kleinkind van een ander heel goede vriendin te gaan bewonderen.
Dat was geen onoverkomelijk probleem, zoon 2 kon die dag sociaal verlof nemen. Hopelijk was het tegen woensdag wat beter met Seppe zei hij.
Dinsdagavond kreeg ik terug telefoon, het was nog erger gesteld met Seppe, hij was nu beginnen overgeven en had erge buikloop, of ik woensdag voormiddag even op kleindochter kon passen terwijl ze met Seppe naar de dokter gingen.
Geen probleem, breng ze maar. Turbo kleindochter met het prachtig blond haar en guitige blauwe oogjes moet niet onderdoen voor haar neefjes, integendeel, ik vrees dat ze later allemaal het onderspit zullen delven.
Ze kan wel heel goed spelen, maar ze benut wel elke vierkante centimeter van ons huis.
Het opruimen is meestal een taak voor ventje.
Woensdag was het echter nog erger gesteld met Seppe ocharme, zoon 2 belde en zei dat ze s avonds terug naar het ziekenhuis moesten en dat hij waarschijnlijk zou moeten blijven aan een infuus. Mocht kleindochter komen slapen en bij ons logeren de dagen dat Seppe in het ziekenhuis moest?
Natuurlijk kon dat. Waarom heb je anders grootouders?
Mijn hart bloedde al bij de gedachte dat mijn lief schattekebolleke het ziekenhuis in moest en aan een infuus, en dat op vijf maanden.
Het was lang geleden dat kleindochter nog was blijven overnachten. Ze was al wat onwennig met al het over-en-weer geloop van mama en papa met Seppe en nu moest ze nog in een vreemd bedje slapen.
Gisterenavond legde ik ze na haar papje in bed maar ze was er absoluut niet mee akkoord en brulde het huis bijeen.
Ik zat in mijn kamertje ernaast aan de computer en hoorde toen het onvermijdelijke. Wanneer kleindochter hard weent dan braakt ze. Ik was nèt te laat. Heel het bedje vol, de slaapzak, de knuffels...dan maar ventje geroepen en samen vlogen we aan de grote kuis.
Ik ververste kleindochter en ventje ververste het bed. Gelukkig had ik zelf nog een slaapzakje liggen.
Met geen stokken was ze in haar bedje te krijgen dus gisteren is nana met kleindochter om negen uur s avonds gaan slapen.
Dicht bij mij viel ze bijna onmiddellijk in slaap. Ik durfde daarna niet meer opstaan omdat ik bang was dat ze uit ons groot bed zou vallen. Ik moet beslist op zoek naar die dingen die ge tussen bed en matras steekt zodat het kindje niet uit bed kan vallen.
Enfin...misschien al goed dat ik vroeg ben gaan slapen want vanmorgen om zeven uur was ze klaarwakker en klaar voor de strijd.
Int bad deed ze zo geweldig dat ik de ganse badkamer daarna kon opnemen. Gelukkig had ik zelf nog mijn pyama aan, want die was ook doorweekt.
Hardop lachend liet ze zich elke keer voorover in het water vallen om zoveel mogelijk water omhoog te laten pletsen. Zij vond het vreselijk plezant! Ik kon niet anders dan er ook om lachen.
Ze is nu haar middag dutje aan het doen, de kamer en het bedje waren niet langer vreemd en ze viel onmiddellijk als een blok in slaap.
Daarom nu efkes snel mijn blogdagboek bijwerken voor ze terug wakker wordt, want seffens gaan we samen met haar Seppe bezoeken in het ziekenhuis.
|
