|
kinderwagen anno 1976
Oef....eindelijk terug een beetje licht aan het einde van mijn ziekte-tunnel. Enkel nog een beetje keelpijn en voor de rest wat foezie woezie in mijn hoofd, maar ik denk dat mijn witte bloedcellekes het gehaald hebben tegen de jaarlijkse aanval van het venijnig virus dat in het najaar altijd de ronde doet.
Het was wel te verwachten als je regelmatig zieke kindjes opvangt.
Maar, versterkt door de nodige medicatie en op tijd en stond vroeg onder de wol, heb ik toch netjes mijn agenda kunnen afwerken deze week.
Seppe moest ocharme donderdag voor de eerste keer naar de kribbe en we hadden samen met zijn mama en papa besloten dat we met halve dagen gingen beginnen om het niet àl te traumatisch te maken.
Gelukkig maar, want toen we hem de eerste dag gingen afhalen was hij compleet van zijn melk het arm dutske. Hij viel onmiddellijk als een blok in slaap in de kinderwagen en ventje en ik zijn dan maar een lange wandeling gaan maken tot het tijd werd voor zijn volgend papje.
Over kinderwagens gesproken. Ben ik nu alleen of vinden jullie ook dat onze kinderwagens vroeger veel beter waren?
Ik heb zoveel zaken bijgehouden, maar de kinderwagen niet omdat die teveel ruimte innam. Ge kunt niet geloven hoeveel spijt ik heb.
Ik kan de kilometers niet tellen dat ik met die wagen heb afgelegd, volgeladen met zoon 2 erin, zoon 1 erop, boodschappen vanonder, boodschappen achter zoon 2, boodschappen in de zak vooraan, en nog wandelde het gemakkelijk. De grote ruime kap was tenminste waterdicht en bij regen of wind spande je de kap flink aan opzij. De bache was waterdicht met vooraan een doorzichtig flapje zodat jij het kind zag zitten en omgekeerd.
De moderne kinderwagens zijn misschien ontworpen door dure designers, maar ik denk nooit dat ze er echt een testrit mee hebben uitgevoerd.
Zwenkwielen vooraan.... laat me niet lachen! Ze zwenken ja, maar altijd in de richting die je net niet wil uitgaan. Als je onderaan in het bakje iets legt, dan weigeren ze helemaal om te zwenken. De kap kan je niet opspannen, de bache is niet waterdicht, dus als het regent moet er nog een groot plastiek geval over het geheel om alles droog te houden.
Het slaapwagentje is zo klein dat Seppe er nu al niet meer in kan en hij moet nog zes maanden worden.
Goed, ik geef toe dat hij een heel grote baby is, maar toch. Zoon 2 heeft er nu al het ander bakje moeten opzetten, de charette zoals we het hier in Antwerpen op zn mooi vlaams noemen.
Als je dan nog zusje wil meenemen, dan kan dit niet langer zoals vroeger, ofwel mee in de wagen, ofwel erop op een zitje, nee...die moet dan op een plankje staan met twee wielekes dat tussen de kinderwagen en je benen bengelt.
Doe zo maar een lange wandeling. Gelukkig is ventje thuis en kan die kleindochter in een buggy duwen terwijl ik met de grote kinderwagen rijd. Hoe je het moet doen als je alleen bent is me een raadsel.
Misschien heeft de ontwerper gedacht dat dit allemaal gemakkelijker is om het in de auto te plaatsen, maar onze kinderwagen plooide vroeger ook met één beweging toe en kon ook gemakkelijk in de koffer van de auto.
Nee hoor, geef mij wat kinderwagens betreft die goede, oude, stevige van vroeger, spijtig dat ze niet langer zo gemaakt worden!
En vermits ik dan toch aan het klagen en zagen ben: de buggys....industrieel ingenieur moet ge zijn om die gevouwen te krijgen.
Wij hadden één van de eerste buggys in 1976 en die waren niet groter dan een paraplu met serieuze afmetingen. Opendoen en sluiten ging gewoon door even te schudden en dan met je voet vastzetten.
Ik heb er al twee verschillende op baby beurzen gekocht om achter in de auto te hebben om de kinderen van school te halen. De parking ligt vrij ver van de school. Beide heb ik bijna in de bosjes gezwierd omdat ik ze ofwel niet open ofwel niet terug dicht kreeg.
Uiteindelijk vond ik op een rommelmarkt een ouderwets, gemakkelijk modelletje van vroeger dat nu altijd in de koffer ligt.
De zaken heten ook allemaal anders nu. Na vier kinderen begin ik het door te hebben.Een babysit is nu een relax en is iets helemaal anders dan een maxi-cosi dat dan weer een soort baby-autostoel is. Een box is een park.
Verder zag ik deze week bij de dochter van een goede vriendin dat de baby nu in een grote emmer gebaad wordt. Gewone babybadjes zijn nu een no-no. Nu moeten ze in een emmer!? Kwestie van zich geborgen te voelen terug naar de baarmoeder gevoel...
Dan is er nog iets nieuws: een rubberen kruising tussen een stoel en een potje waar je een baby al vanaf vijf maanden in kan zetten om eten te geven. Het ding heeft een naam, maar dat ben ik alweer vergeten.
Leuke zaken zijn dan wel de lepeltjes die verkleuren als het eten te warm is, héél handig. En niet te vergeten de papflessen met vitessen. Krachtig zuigen vitesse één, iets minder krachtig draaien naar vitesse twee, en voor moeilijke zuigers op vitesse drie. Heel praktisch.
Kleding daarentegen gaat dan weer de moeilijke kant op. Het is blijkbaar in om de baby te kleden als een mini volwassene.
Vroeger was alles spons en stretch wat de klok sloeg maar nu moet de kleine een jeans broek en jeans vestje aan.
Ge moet eens proberen zon beweeglijk babytje in een jeans jasje te wringen. Het zweet staat op je neus na vijf minuten. Ventje en ik zijn nu een samenwerkende vennootschap geworden bij het aankleden.
Toen ik dit onlangs zei tegen zoon 2 vroeg hij me wat wij babys dan aantrokken als jas. Ik zei dat ze als baby in een lekkere warme trappelzak gestoken werden. Super gemakkelijk!
Maar om op een positieve noot te eindigen: de uitvinder van de pampers verdient een reuzegroot standbeeld!
|
