|
Het moest er natuurlijk van komen.
Gisteren vertrokken we aan zee voor een fietstocht en zoals ik al gezegd heb : ik ben nog maar een L-fietser, ik heb het nooit echt geleerd en nooit veel gedaan.
Verklaring hiervoor : het broertje van mijn moeder was op vijfjarige leeftijd op zijn fietsje doodgereden en daarom was moeder doodsbang om ons te leren fietsen.
Maar ik dwaal af.
Ik peddelde rustig achter mijne zilveren over de mooi aangeduide fietswegen in de Westhoek, we waren op weg naar Middelkerke. Plots begon Mr. Silver te twijfelen, ik hing in zijn wiel, dus ik twijfelde twee keer zo erg en voor ik het wist lag ik èn mijn fiets tegen de vlakte. Flink gekneusd krabbelde ik recht met de hulp van enkele andere fietsers en de inmiddels teruggekeerde, beteuterde zilveren fietser.
Ik bekeek hem en hij bekeek mij en zijnen eurocent had deze keer geen tien seconden nodig om te vallen : "we zullen maar naar huis gaan zeker?". Ik knikte gewoon, sprong gezwind terug op mijn eveneens iets gekneusde stalen electrische ros en peddelde tegen 100 in't uur terug naar de caravan (als ge overdrijft liegt ge niet). :-)
Vannacht hebben we dan eindelijk ons nieuw superbreed bed ingewijd en het is wel even wennen. Om de zilveren snurker te bereiken wanneer hij snurkt wordt het moeilijk, hij ligt te ver van me weg. Vanavond neem ik een golfstok mee naar bed om te kloppen. :-) of heeft er iemand een beter voorstel?
Ik kom net van het blog van Natoken en las daar over haar winkel perikelen met haar echtgenoot.
Die perikelen verdwijnen in het niets wanneer ik terugdenk aan de aversie die mijn vader had tegen winkelen :
Mijn moeder moest voor vader naar de winkel, daar voor hem broeken of een kostuum uitzoeken, deze mee naar huis brengen, vader thuis laten passen, na twee was hij het passen al beu, dus moeder moest al goed weten wat hij nodig had en vervolgens moest ze met de niet gekozen stukken dan terug naar de winkel. Idem dito voor gesloten sandalen, want schoenen wou hij niet dragen, zijn voeten hadden lucht nodig.
Niet enkel broeken, maar alle kleding van vader moest aan huis bezorgd worden. Nieuwe sokken moesten dan ook eerst door de handen van mij en mijn zus passeren, want alle ragfijne elastiekjes moesten eruit gehaald worden, daar kon hij niet tegen, dat spande en dat jeukte.
Bovendien moest en zou hij boxer shorts hebben in de jaren dat er nergens nog een boxershort te vinden was en daar moest moeder oude winkels en markten voor afschuimen en die dan allemaal opkopen...
zouden ze daar tegenwoordig voor scheiden denkt ge ??? 
|
(zei zij die ook nooit mocht fietsen)met jou verveel je je wel nooit he Bijouke;
