|
Héhé...ik voel me net een vetgemest varkentje...ik zie er ook uit als een vetgemest varkentje.
Het kan ook niet anders want ik eet al dagen als een vet varkentje.
Vorige week, tijdens het bakken van mijn cakes en biscuits, kon ik het toch niet laten om af en toe deeg en slagroom van mijn vingers te likken en tijdens het voorbereiden van het buffet voor mijn verjaardag kon ik het ook niet laten om te proeven of alles wel à point was, alle goede koks zeggen dat je regelmatig moet proeven, dus ik doe dat trouw zoals het hoort.
Dan volgt vanzelfsprekend het opeten van je verjaardagsmaal en natuurlijk een stuk van je verjaardagscake nadat je al die kaarsjes heb uitgeblazen.
Eén keer per jaar moet je jezelf toch eens laten gaan en dan hoort daar natuurlijk ook wat lekker wijn drinken bij.
Bovendien vieren we thuis, dus er moet niet gereden worden en dan kan je eens wat meer drinken dan anders.
Een lekkere pousse-café nadien is een 'must' om te bekomen na een leuke, drukke dag.
De volgende dag moet je weeral eten, je kan de overschot van je lekker buffet toch niet in de vuilbak kieperen, -waste not, want not- was een motto van moeder zaliger.
Krabsla en garnaalsla invriezen gaat trouwens niet en de kinderen hadden al een deel meegenomen.
Vervolgens was er de dienst fourage tijdens de tuinwerkzaamheden.
Beide zonen kwamen hun vader helpen en schoondochter kwam ook even kijken naar de vorderingen in de tuin met de kleinzonen, ze had genoeg koffiekoeken bij voor een klein legertje.
Zeg nu zelf, verse koffiekoeken op een frisse lentedag kunnen toch zo lekker smaken bij een lekker tasje dampende koffie.
Twee dagen hebben mijn noeste werkers onze tuin omgeploeg met een vervaarlijk ogend machine.
Alle kleinkindjes stonden in de veranda met hun neus tegen het raam geplakt, dat nét voor de verjaardag met zoveel zorg was proper gemaakt.
Tijdens de rustpauzes van de tuinwerkers moesten ze allemaal hun rubber laarsjes aan en hun papas en grootvader wat gaan helpen ploeteren in het slijk.
Reuzeplezant met de rollende pletwals en de mini voetjes de grond helpen platdrukken en platstampen.
Daarna kwamen ze terug binnen met vuurode wangen en hun slijkvoetjes lieten de nodige sporen na op de vloer die de dag ervoor ook netjes was gekuist met het oog op de verjaardag van hun nana.
Ach.... wat is een beetje slijk tussen vrienden? Vroeger werd er met zand gekuist, zo heb ik toch ooit ergens gelezen.
Net op mijn verjaardag besloot nichtje om haar zoontje ter wereld te brengen en dat moest natuurlijk gisteren ook gevierd worden, eindelijk een zoon na drie dochters, hun geluk kon niet op.
De champagne vloeide rijkelijk in het moederhuis en omdat ik daarna totaal geen zin meer had in koken zijn ventje en ik maar uit eten gegaan. Lekkerrrr.... maar o zo calorierijk.
Vandaag was het dan weer de beurt van schoonma.
Zij verjaart op 24 maart maar dan moeten we broer vieren die dit jaar zestig wordt, dus vandaag zijn we met schoonma en de ganse familie ook nog maar eens lekker gaan eten.
Nu ga ik proberen om een hele week te vasten om me voor te bereiden op het Ardens festijn dat volgend weekend voorzien wordt bij broer.
Begrijpen jullie nu waarom het voor sommige mensen zo moeilijk is om slank te blijven? Als je deel uitmaakt van een grote familie dat dolgraag samenkomt en feest, dan is dàt een utopie zeg dat ik het gezegd heb.
Ach ja...en dan vergeet ik nog bijna dat we morgen hier in Antwerpen Vaderdag vieren. We kunnen die arme hardwerkende schat toch niet vergeten!
Bon, het dieet zal dus pas dinsdag beginnen, of nee, woensdag want dinsdag zijn we uitgenodigd bij schoonbroer en schoonzus aan zee.
Ik geef het op ... het gaat me niet lukken, ik voel het in mijn knoken.
|
