|
Ik belde vanmorgen mijn verbaal dysorthografische tandarts op.
'Telefoneren op 17 april' stond op het kaartje (naast haar getekend clowntje)
Hallo, spreek ik met tandarts juffrouw Kleutertje?
Jawel mevrouw, wat kan ik voor u doen?
Ik ben de mevrouw die moest terugbellen of ze de tand ging laten trekken of niet omdat u het niet meer zag zitten vorige week, weet u nog?
Hmmm...effe denken, aaaaahhh jaaaaaaa, die rare wortels, ik herinner het me, wilt u de tand nu laten trekken?
Nee juffrouw, tot mijn grote verbazing heb ik momenteel bijna geen pijn meer, dus ik denk dat we de behandeling kunnen verderzetten.
U wil de behandeling verderzetten, oh écht???? En u hebt geen pijn, maar dat is goed zeg!!! en u wenst dus niet te laten trekken????
Nee juffrouw ik denk dat ik de tand nog een kansje ga geven, u mag een afspraak noteren om de tijdelijke vulling te vervangen door een definitieve.
Ze begon weer nonstop te ratelen: Aha maar zo gaat dat niet hoor mevrouw een tand vullen gebeurt in drie keer u zal nog eens moeten terugkomen maar weet ge kom maar en dan kunnen we eens kijken want ge wilt het niet laten trekken en ge hebt zon rare wortels dat herinner ik me ik weet nu terug wie u bent en als het niet lukt kunnen we dan nog altijd trekken nietwaar maar als we niet trekken en toch vullen zult ge nog eens extra moeten komen hé want ge hebt drie wortels alhoewel ik er maar twee zag als ik het me goed herinner nietwaar?
Goed juffrouw, ik zit momenteel met een voorlopige vulling, dus geef me maar een afspraak en dan zien we wel hé? zuchtte ik.
Hoe was uw naam ook weer mevrouw?
Ik zei mijn achternaam. Er volgde een doodse stilte. Niet ongewoon, want ik heb een vrij ongewone achternaam en ik ben deze stiltes gewoon.
Wablieft?
Ik hoorde haar door de telefoon denken : wat een rare naam dus ik was haar voor en zei: Ik zal mijn naam even spellen juffrouw hebt u iets om te noteren?
Jawel hoor, zeg maar....
Ik spelde het letter per letter.
Op 3 mei sta ik weer oog in oog met de juffrouw tandarts Hyperspraak die zo ontzettend graag mijn rare wijsheidstand wil trekken maar toch op mijn aandringen gaat proberen om het te vullen.
Ik krijg al koude rillingen als ik eraan denk.
Seppe, de lieve schat, was vandaag heel braaf en rustig, zoals altijd trouwens.
Rond vier uur kwam zijn papa hem ophalen.
En..hoe wast, heeft hij veel gehoest? Overgegeven?
Maar nee jongen, t is een engeltje, flink gegeten, flink gedronken. Medicatie zonder morren vlotjes genomen, flink geaërosold op de tonen van Papegaaike leeft ge nog. Daarna zijn we gaan wandelen en hij heeft nu net zijn fruitpap en zijn medicatie binnen.
Deze beroemde laatste woorden waren de woorden die men nooit mag uitspreken.
Seppe kuchtte.
Seppe hoestte.
Seppe kokhalste.
Seppe won met glans de wedstrijd projectiel braken.
Seppe hing vol fruitpap en antibiotica, nana ook, de tapijt ook, de lederen zetel ook!
Zoon 2 zei met een uitgestreken gezicht: ik had u verwittigd mama! Bij ons staan overal in huis plastic bakjes om het op te vangen! Zo is het al enkele weken aan de gang.
Nana en Seppe dropen af naar de badkamer voor een totale make-over.
Seppe lachtte vanop zijn verschoon kussen zijn nana heel lief toe.
Tiens...wat zag nana... Seppe had twee tandjes bovenaan erbij.
Nana gaf Seppe een dikke proficiat kus op zijn bloot rond buikje.
Seppe lachtte uitbundig en was gelukkig.
Nana was vuil en stonk maar was ook gelukkig.
Bij deze is Nana nu gewaarschuwd voor morgen.
De plastic opvangpotten staan al klaar op strategische plaatsen.
|
