|
Onze rommelmarkt is voorbij. Oef !
Mr. Silver en ik hebben welgeteld vijfendertig euro nettowinst verdiend voor twee dagen intensief werken, enfin ik werkte en Mr. Silver hing aan de toog :-)
We hebben nog veel meer uitgegeven aan frietjes, broodjes, koffies en Duveltjes en jaja ook een Triple of twee voor mij natuurlijk.
Op een stil moment bezocht ik zelf de kraampjes en heb ik ook wat gekocht, wat al bij al onze financiële winst uiteindelijk op min-nul komma nul brengt.
Maarrrrrr (franse rrrrr) ...zoals afgesproken werd de rest van onze rommel NIET terug naar huis gebracht, maar op het einde van de rommelmarkt weggeschonken aan de professionele rommelmarkters die naast ons stonden en dolgelukkig waren met onze geschonkel rommel. Als dankbetuiging kreeg ik van hen een beetje van hun rommel terug. Jaja, professionele rommelmarkters zijn lieve, gulle mensen!
Tussen de twee dagen rommelmarkt was er een ongelooflijke rommelnacht : vijf kleinkindjes kwamen slapen.
Mr. Silver en ik hadden alles netjes uitgekiend: hij zou in ons nieuw supersize bed slapen met de twee grootste kleinzoontjes en ik zou in ons logeerbed slapen met kleindochtertje en Seppe en Tibo in het babybedje naast me.
Maar dat was buiten ons kleindochtertje gerekend. Nee...zij wou per sé in ons groot bed met kleinzoon 2.
Seppe was de eerste om te gaan slapen. We hadden beslist om ze niet allemaal tegelijk in bed te leggen omdat we uit ondervinding weten dat er dan van slapen niets in huis komt.
Seppe sliep en toen was het de beurt aan Tibo. Tibo sliep en toen was het de beurt aan kleinzoon 2 en kleindochter. Kleinzoon 2 sliep vrij snel, maar kleindochter besloot dat ik bij haar in het groot bed zou slapen, grootvader moest in de logeerkamer dan maar bij de kleintjes.
What kleindochter wants, kleindochter gets! Die gaat het nog ver brengen. :-)
Omdat we allebei bekaf waren en omdat we de volgende dag vroeg terug achter onze rommelkraam moesten staan besloten Mr. Silver en ik om samen met kleinzoon 1 te gaan slapen. Het zal toen ongeveer negen uur dertig geweest zijn.
De rollen waren nu omgekeerd. Mr. Silver met kleinzoon 1, Seppe en Tibo ernaast in het babybedje.
Fluisterend gaf ik een gevulde papfles aan mijne zilveren en ik zei hem : "indien de kleine 's nachts wakker wordt, geef hem dan een papje en dan slaapt hij verder".
Met rode piepoogjes ( hij had die namiddag al enkele Duveltjes binnen) knikte hij me toe en ik dacht dat hij het begrepen had.
Mijn voeten Zjérard.
Om twaalf uur hoorde ik Tibo pruttelen. Ik hoopte vurig dat mijne zilveren snurker dit ook gehoord had, want eens Tibo zijn keel openzet worden alle vier kinderen terug wakker.
Jaja... ik hoorde wat geschuifel en het werd terug stil.
Een uurtje later idem dito. Weer geschuifel en weer alles stil.
En zo ging het verder tot vier uur. Tibo zachtjes wenend, geschuifel gevolgd door stiltes.
Ik had nog geen oog dichtgedaan.
Kleindochter was mede schuldig aan mijn slapeloze nacht. Ik kan zelf een stukje woelen, maar dat verdwijnt in het niets bij het woelen van haar. Zij draait rond en rond in het bed als een molenwiek bij stormweer. De ene minuut had ik haar voeten naast mijn gezicht, dan weer een knie en kort daarna haar lange blonde lokken.
Kleinzoon 2 was zich van niets bewust, maar ik zag dat hij zich slapend vastklampte aan zijn kant van het grote bed. Op regelmatige tijdstippen probeerde ik hem weer toe te dekken nadat kleindochter tijdens één van haar rondes hem weer blootgewoeld had.
Om vier uur dertig liep de spreekwoordelijke druppel over. De decibels van Tibo maakten nu Seppe en kleinzoon 1 wakker. Grootvader lag nog lustig te snurken naast hen.
Tot mijn grote verbazing zag ik de nog volle papfles staan.
Ik dekte de twee kleintjes toe, zei dat het zeker geen tijd was om op te staan, nam Tibo uit zijn babybedje en trok naar beneden.
Daar slurptje hij gretig in één lange teug zijn flesje leeg en viel in mijn armen in slaap met een gelukzalige blik op zijn gezichtje.
Daar lagen we nu om vijf uur 's morgens beiden op de zetel. Ik legde me heel voorzichtig plat en Tibo lag op mijn buik rustig verder te slapen.
Gelukkig had ik nog verschillende programma's op de digirecorder staan en heb ik TV gekeken tot de eerste kindjes om zeven uur naar beneden kwamen.
Het schaapachtig gezicht van Mr. Silver toen ik hem confronteerde met de 'vergeten papfles' was geld waard. :-)
Gelukkig waren alle ouders op tijd om hun kroost op te halen zodat wij konden vertrekken.
Kent ge dat gevoel dat uw gezicht voos voelt van de vaak? Wel zo voel ik me nog steeds, want gisteren nacht heb ik ook geen oog dichtgedaan.
Waarom ?
Wel ik zal het u even zeggen :
Vandaag was het D-Day (De Dag Der Afspraak met De Chirurg)
Negen uur klokslag riep hij me bij hem binnen.
Punctueel, dat was al één goed punt.
Hij droeg een groen pak en zag eruit als een chirurg: nog een goed punt.
Hij was nog niet al te oud, ik schat midden veertig en vrij knap : twee goede punten!
Hij volgde helemaal de lijn van mijn lieve vriend Dr. Milo : drie goede punten !
Volgende week maandag namiddag moet ik binnen en dinsdag word ik geopereerd.
Hij ging wel alles nog eens goed bestuderen, want hoe hij gaat opereren is nog niet evident. Hij noemde de pro's maar ook de contra's van een kijkoperatie op en de pro's en contra's van een gewone operatie.
Blijkbaar heeft een pancreas de consistentie van een banaan en daar moet heel voorzichtig mee omgesprongen worden.
Nu ben ik hem vergeten te vragen of het een banaan met of zonder pel was, dedju toch!
Indien het om een mucineuze cyste gaat (wat volgens de scan vermoed wordt) dan moet er heel voorzichtig mee omgesprongen worden.
De milt zou ook kunnen sneuvelen, maar dat vond hij niet zo'n groot probleem.
Ik moet deze week dringend nieuwe nachtjaponnen kopen. Schoonzus 2 raadde me aan om geen al te dure te kopen, want er wordt na een operatie blijkbaar nogal kwistig omgesprongen met ontsmettingsmiddelen en andere vloeistoffen die vlekken na laten.
|
) op gebied van PC. Ik denk dat Paz hem best opbelt na de ingreep en dan even het nieuws op haar blogje zet tot ik zelf terug aan de PC kan.
