|
Vier uur s morgens en hier zit ik lustig achter mijn scherm te tokkelen.
Klaarwakker, en deze keer niet van het gesnurk van mijne zilveren.
Ik kan als ik wakker word niet in mijn bed blijven liggen en geef toe, om vier uur s morgens is er weinig te beleven.
Het geschikte moment dus om een blogstukje te schrijven.
Als je na een maand vakantie thuiskomt dan duurt het even om je draad terug te vinden.
De inhoud van de auto koffer wordt door je hele huis verspreid.
Eten en drinken moet terug in kasten, vuile was moet gewassen worden. Propere kleding moet terug in de kleerkast.
Valiezen worden netjes terug opgeborgen.
Je leest de post van een hele maand.
Post is tegenwoordig pover en meestal enkel nog slecht.
Rekeningen en doodsbrieven.
De doodsbrief lag er inderdaad bij. Een heel lieve tante is overleden.
Brieven worden er niet meer geschreven.
Er wordt getelefoneerd, ge-chat of gemaild.
Ik vind dit erg voor onze nakomelingen, want zeg nu zelf, wat is er leuker dan oude brieven herlezen.
Ik herlees nog dikwijls oude brieven, ze zitten mooi opgeborgen in een kaft.
Ik kan er echt van genieten.
Brieven van de kinderen die op kamp waren, oude brieven van mijn overleden moeder of vader.
Moeder schreef met de regelmaat van een klok, ze had een prachtig handschrift.
Vader daarentegen schreef met grote hanepoten en niet dikwijls, maar hij kon wel ongelooflijk leuk schrijven.
Nog steeds moet ik lachen als ik zijn brieven voor de elfendertigste keer herlees.
Enfin, zoals gewoonlijk dwaal ik weer af.
Ik was aant zagen over het thuiskomen na de vakantie.
Vermits je een lege ijskast hebt achtergelaten moeten er dringend inkopen gedaan worden.
Gisteren hebben we dat allemaal gedaan en we zullen de eerste dagen niet omkomen van honger of dorst.
Na het avondeten stond ik recht om een tas koffie te halen en ik zwalpte tot mijn verbazing de kamer door als een dronken matroos.
Moest ik dronken geweest zijn dan was dit niet verontrustend, maar van één glas wijn bij het eten ga ik normaal gezien niet zwijmelen.
Maar...als je zwijmelt is er maar één optie. Liggen of je valt.
Ik ging dus braaf op mijn bed liggen om vandaar uit TV te kijken.
Dat bleek een slecht idee, want als je zo tegen de zestig bent en je gaat liggen dan val je gegarandeerd in slaap, wat natuurlijk ook prompt gebeurde.
Ik werd verschillende keren wakker en kon me helemaal niet orienteren. Na een maand vakantie was het weer even wennen aan de lay-out van onze slaapkamer.
En daarom, om een lang verhaal kort te maken, zit ik nu om vier uur s morgens klaarwakker te schrijven.
Waar een blog al niet goed voor is.
De geschikte opvangplaats voor mensen die om vier uur s morgens niet goed weten wat doen.
|
