|
Ik vertelde het daarnet nog bij Myette op haar blog, ik zit ook met een postzonale depressie.
Ik voel me sinds gisteren om allerlei redenen vreselijk humeurig en krikkel.
Het weer van de voorbije maand zal er zeker mee te maken hebben.
We werden arrogant, we begonnen al zuiderse trekken te krijgen.
We waren ervan overtuigd dat die stralende zon gewoon heel de zomer ging blijven schijnen, net zoals in het zuiden.
Het werd trouwens keer op keer door onze strot geduwd door de media: DE WERELD IS AAN HET OPWARMEN!
ALLE ZONNE- EN HITTERECORDS WORDEN GEBROKEN...NOG EEN PAAR JAAR EN HOLLAND IS ONDERGELOPEN .....en wij onnozelaars beginnen dat te geloven!
Ik vond het wel heel erg voor de Hollanders, maar langs de andere kant vond ik het niet zo vreselijk erg dat België het klimaat van het zuiden van Frankrijk ging krijgen. De Hollanders mochten bij ons komen en meegenieten. Er is nog veel plaats in de Ardennen.
Ik werd ongelooflijk optimistisch en onze tuin kreeg een zuiders karakter toegemeten. Er werd vorig jaar een zwembad geplaatst door mijn teerbeminde zodat ik op tijd en stond even kon afkoelen.
Een extra grote parasol werd gekocht omdat we van plan waren om zoveel mogelijk in de tuin te eten en te feesten. Enfin, we gingen er de ganse zomer praktisch in wonen. Iedereen heeft recht op zijn utopische dromen.
In mijn verbeelding zag ik de zomer voor mij zoals op TV :
.... een grote lange tafel in de tuin, la mamma (ikke dus) die met de spagetti met tomatensaus van Fritolia breed (letterlijk en figuurlijk) lachend rond de tafel loopt en tijdens het voorbij lopen een klets op haar Rubensiaanse poep krijgt van een grijzende, grijnzende la pappa (ventje dus) terwijl de la kinderen en kleinkinderen allemaal lachen en plezier maken.
Op de achtergrond hoorde je zuiderse muziek weerklinken.
Pats....al mijn mooie heerlijke dromen spatten tegenwoordig uiteen als zeepbellen. Huh...en nog eens Huh... en voor de aardigheid nog een extra Huh!
Gisteren kwam die smerige ros toch nog eens piepen, gewoon om ons heimelijk wat te treiteren en om ons net genoeg tijd te gunnen om het gras af te rijden en de woekerende tuinplanten bij te snoeien.
Mijn blauwe regen wou langs de slaapkamer al naar binnenkomen. Het begon op een griezelfilm te lijken.
Als je een maand weggeweest bent, dan verandert je tuin door zoveel regen snel in een jungle.
Tussen het snoeien en het maaien door was mijn ventje achter in de tuin druk bezig met het zuiveren van het zwembad water.
Ik dacht bij mezelf : ach de lieve schat ... kijk eens hoe bezorgd hij is, hij weet dat ik straks een duikje wil nemen.
Trouwens mijn ventje kocht dat zwembad voor mij, maar alhoewel hij zelf een aversie heeft van zwemmen is hij er niet van weg te slaan.
Hij is verzot op techniek, dus hij haalt zijn hartje op door voortdurend alle mechanische stukken van het zwembad in- en uit elkaar te halen.
Zodra de zon even schijnt schiet hij als de bliksem naar achter en begint eraan te tantefeiren.
Rond vier uur, toen mijn gevecht met de blauwe regen gewonnen was besloot ik om toch nog een duikje te nemen om me wat op te frissen en ik begaf me naar achter in de tuin.
Tararaboemsadeekes ...ik zag de paniek al van ver in zijn ogen en werd op slag achterdochtig.
Hij stond tot aan zijn knoesels in het water, vraag me niet hoe hij dat klaargespeeld heeft.
Hij had ook een ongelooflijk schuldige blik.
Wat komt ge doen? vroeg hij, wat op zich een heel stomme vraag is als ge uw vrouw in zwempak naar uw zwembad ziet komen.
Zwemmen natuurlijk, wat dacht ge, viskes vangen? ja, goed, ik beken, ik heb ook mijn sarcastische momenten, het moeten niet altijd dezelfde zijn en té braaf zijn is ook geen goede eigenschap.
Ventje plensde door de enorme plas naar me toe en sputterde: Maar dat gaat niet, ik heb er juist producten ingedaan en er goed in geroerd en nu moet het twee dagen lang filteren vooraleer ge kunt zwemmen.
Op mijn gewone rustige, bedaarde wijze gilde ik luid : zijde gij nu helemaal geflipt...één halve dag zon, één povere kans om te kunnen zwemmen en gij kapt een hoop chemicaliën in mijn zwembad.
Mopperend en vloekend ben ik terug naar binnengelopen. Ik gunde hem zelfs geen weerwoord.
Ik ben wel van plan om hem seffens een briefke te laten tekenen dat hij nog enkel op regenachtige dagen zoals vandaag aan mijn zwembad mag prutsen en er op zonnige dagen met zijn pikkels moet afblijven zodat ik kan zwemmen.
Hij moet maar een andere hobby bedenken.
Ik denk dat onze slaapkamer hoognodig aan verandering toe is!
|
.. Zie je dat niet zitten Bojoka wachten tot einde week, dan is je zwbad ook klaar, en het zonneke daar ..27graden is niet niks toch! 
...Tot de volgende keer lieve groet Sjoeke http//www.bloggen.be/lynx/
)))
kus van Myette
