|
Gisteren ben ik ons madam weer gaan afhalen aan de taverne waar ze maandelijks samenkomt met haar blogvrienden om eens bij te praten.
Ze had toen ze buitenkwam weer een grote grijns op haar gezicht. Ik vroeg haar, zonder enige bijbedoeling, of ze grijnsde omdat het zo plezant geweest was, of omdat ze een Triple teveel had gedronken.
Als dank kreeg ik een vieze blik.
Ze had zich blijkbaar uitstekend geamuseerd en vertelde me honderduit over Louke, Huismusje, Hotlips, Myette, Paz en Lea. Lea is tenminste één naam dat ik normaal vind. De andere namen vind ik zo artificieel, precies pseudoniemen.
Toen we thuiskwamen zei ik tegen mijn madam: schatje ik heb de tafel al gedekt hoor, ge moogt gerust beginnen koken, en weer kreeg ik zon vieze blik.
Iets voorzichtiger vroeg ik dan: en, wat gaan we eten, hebt ge iets voorzien?
t is niet omdat een vrouw op de lappen gaat dat haar echtgenoot moet verwaarloosd worden, zeg nu zelf!
Ze stond in de keuken te treuzelen en na te denken en dook daarop in de ijskast.
Vlam...op het aanrecht vlogen twee steaks en een hoop groen, wat aardappelen en toen trok ze met de keukenschaar naar de tuin om kruiden te knippen en die gooide ze bij het ander groen.
Steaks dus zei ik, met sla en patatjes, gaat ge de patatjes bakken of worden het fritten?
Ze zette haar handen op haar heupen en gaf me weer die blik en zei:
Ik moet dringend regimen na ons verlof, dat weet ge, dus het is inderdaad steak gegrild op onze nieuwe grill en sla en gekookte patatjes!
Dedju zeg, weer dat konijneneten en de flauwe aardappelen, ik heb wel graag een slanke vrouw, maar ik vind niet dat ik daarom moet afzien.
Trouwens ik weet waarom ze absoluut steaks wou, omdat ze haar nieuwe grill wou uitproberen.
Het waren weer koopjes in de Ikea en ons madam is uit de bol gegaan, maar denkt ge dat we nu één ding in solden hebben gekocht?
Nee, alles volle pot, maar daar staat ze niet bij stil!
Als ze zo blijft uitgeven moet ik als gepensioneerde nog een job gaan zoeken.
We zaten aan tafel eindelijk te eten rond acht uur (bijna nacht dus) en ik probeerde haar op te fleuren omdat ze zo triestig naar buiten keek.
Ik zei haar dat de regendruppels nu toch al wat kleiner waren en de lucht iets minder grijs en dat ons Jujuke volgend jaar wel zou winnen op Wimbeldon, maar ze zat daar te staren met tranen in haar ogen.
Ik kreeg er al echt medelijden mee en troostte haar door te zeggen: zo erg is het ook weer niet, morgen komt er nog een dag ...
Ik weet als man nooit hoe ik moet reageren als mijn vrouw triestig is, meestal omdat ik niet weet waarom ze triestig is.
Ze keek me gepijnigd aan en zei: kwem wr oepmn tndgebten tskpt .
Dat laatste glaasje rode wijn boven op haar Triples was iets teveel van het goede geweest dacht ik en toen begreep ik haar plots en zei: watte...hebt ge weer een tand kapot gebeten? Hoe hebt ge dat nu weer geflikt?
Drzt wr nolijf indsla mompelde ze en tistrg dezlfde tnd.
Verdorie das tegenslag, weer een olijf en net dezelfde tand.
Om haar wat te doen lachen zei ik : nu moet ge terug naar uwe vriend Dokter Mengele of Juffrouw Hyperspraak, die zullen wel blij zijn, want met de verdienste van die tand van u zijn ze dit jaar op reis geweest naar de Seychellen!
Ons madam vond dit helemaal niet leuk, ze keek me aan en zei:
"* *&$£//**!!$
Ik denk dat ze kwaad was.
Ik heb ze dan maar braaf en wijselijk verder met rust gelaten, maar ik heb ze wel eerst een Dafalgan gegeven en een glaasje water.
groetjes van de Zilveren Surfer
|
