|
Ik leg mijn hand in zijn hand, eventjes maar. Het is een sterk, warm, gevoelig hand.
Hij kijkt me vriendelijk aan en zegt : je had veel sneller moeten terugkomen.
Ik antwoord: ja ...het was heel verleidelijk maar ik moet proberen om zonder je te leven. Mijn gezin, het werk ... het slorpt me volledig op.
Kom, kleed je uit en leg je neer zegt hij op een zachte, gebiedende toon, op je buik!
Zijn stevige, zachte handen raken me aan op de meest gevoelige plaats. Ik kreun.....
Hij doet nog wat olie op zijn handpalmen en duwt en streelt nog intenser.
Hoe is het mogelijk dat jij mijn gevoelige plaatsjes zo goed weet liggen? vraag ik hem.
Ik hoor zijn glimlach.
Ik druk mijn hoofd diep in het kussen, mijn rug kromt zich als vanzelf omhoog, naar zijn handen toe. Heerlijk ... Ik voel de stress uit mijn lijf wegsijpelen.
Hij stopt even en ik kijk sluiks door mijn wimpers achterom naar hem. Hij glimlacht weer en zachtjes gaan zijn handen van mijn rug naar mijn benen en heupen. Bij elke beweging kreun ik zachtjes. Als ik je pijn doe zeg het dan zegt hij....nee...doe maar verder, een beetje pijn kan ook best leuk zijn mompel ik glimlachend.
Even stopt hij en is het stil en dan hoor ik een zacht gezoem. Ik kijk niet en schrik even als ik de prikkelende vibraties voel op mijn uiterst gevoelige plek. Gaat het? vaagt hij
Ik mompel een bevestiging, praten gaat nu bijna niet meer. De vibraties worden sterker en sterker en maken een steeds weerkerende cirkelbeweging. Hoe lang kan ik dit nog volhouden?
Net als ik het niet langer kan verdragen en het wil uitroepen stopt hij....een lange, diepe zucht ontsnapt me.
Gaat het? vraagt hij. Ik antwoord een beetje beverig : ja hoor meer kan ik op dat ogenblik niet zeggen.
Goed dan zegt hij: neem je tijd en kom dan nu maar van de tafel, kleed je aan en dan gaan we een nieuwe afspraak maken.
Ik wacht tot hij achter het gordijn verdwijnt en kruip op een vreselijk on-elegante manier van de massage tafel, wring me terug in mijn gemakkelijke jogging pak en probeer mijn schoenen terug aan te krijgen. Dedju...volgende keer eraan denken geen veters denk ik bij mezelf.
Ik strompel naar zijn bureel, plof neer in een stoel en mijn kinesist slaat zijn agenda open....
|
')
Laughing javascript:emoticon('
