|
Eén oktober, niet te geloven hoe snel de tijd vliegt.
Het einde van het jaar nadert in sneltreinvaart. En dan te weten dat ik als kind het jaar 2000 science fiction-klinkend vond.
Als ik nu bedenk dat mijn grootouders geboren werden in de jaren 1800 dan lijkt dit bijna de middeleeuwen.
t Was dan ook middeleeuws: - geen electriciteit geen autos geen televisie geen radio geen internet geen telefoon geen vliegtuigen geen raketten op de maan steevast geloven wat mijnheer pastoor vanuit zijn preekstoel verkondigde .
Moesten ze nu terugkomen dan vielen ze gewoon dood vant verschieten denk ik.
Héhé...tot volgende week zaterdag zijn we weer even uitgefeest, tijd om even te bekomen.
Vrijdag is het wel blogdag met onze trouwe blogvrienden, maar vriend Ollie schreef net in een reaktie dat alcohol goed is tegen onze Oldtimer. Dat is dus goed om weten.
Schoonma is netjes afgehaald van zee met al haar bagage en terug thuis gedeponeerd. Niet te geloven dat één dame zoveel bagage meeneemt voor een vakantie aan zee.
Natuurlijk heb je hier aan de Noordzee wel gerief nodig voor drie seizoenen. Nat, koud en misschien warm weer?
Ondanks haar hoge leeftijd blijft ze op en top een heel fiere dame.
Voor elke dag een andere outfit. Voor elke outfit de nodige accessoires en schoenen. Een beautycase vol verzorgings crèmes, lotions en schmink.
Iets minder fier zou best wel mogen, maar toch liever zo dan onverzorgd.
Zaterdag avond kwamen de twee oudste kleinzonen slapen.
Nu ze wat ouder worden, wordt het allemaal wel veel gemakkelijker en zo mogelijk nog plezanter.
Met een zevenjarige een gesprek voeren over het al of niet bestaan van God en verder leven via de overgeërfde genen is heel verfrissend en aangenaam.
bij de autootjes zijn er nog van grootvader!
Kleinzoon 1 denkt eerst altijd heel diep na met een diepe frons en geeft dan meestal een verrassend volwassen antwoord voor zijn leeftijd.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kleinzoon 2, de vierjarige die zo fier blijft op zijn volwassen onderbroeken met spleet vooraan, met de nodige show erbij hoe de flieter erdoor getrokken wordt, is en blijft hilarisch. Hij oefent momenteel op het scheelzien.
Een zevenjarige filosoof en een vierjarige fantast die eindeloos kan spelen, wat kan een grootouder nog meer wensen.
Ze slapen nu ook allebei uitstekend. De jongste bij mij in bed en de oudste bij zijn grootvader in de logeerkamer.
Het wordt al niet meer in vraag gesteld, het is al een gewoonte geworden.
Deze keer ben ik slechts één keer moeten opstaan om ventje wakker te schudden en te zeggen dat hij wat stiller moest zijn omdat zijn gesnurk anders de kleine zou wakker maken.
Toch kwam kleinzoon 1 rond zeven uur ook bij mij liggen omdat grootvader zon rare geluiden maakte in zijn slaap.
Na de middag toen de kleinkinderen door hun mama afgehaald waren, werd ik naar de zoveelste rommelmarkt meegetroond door mijn fanatieke rommel vent.
Gelukkig was het één dag mooi weer!
The Antique Road show op BBC is één van onze favoriete TV programmas en sinds ventje daar gezien heeft dat er soms mensen waardevolle zaken voor een appel en een ei gekocht hadden op rommelmarkten, is hij altijd op zoek naar zon schat.
Alhoewel ik hem al met hand en tand uitgelegd heb dat alle rommelmarkten nog voor de opening afgeschuimd wordt door antiquairs, hoopt hij toch dat ze iets over het hoofd gezien hebben.
Ze hadden deze keer weer niets over het hoofd gezien, maar hij was toch gelukkig dat hij de markt voor alle zekerheid nog eens gecontroleerd had.
Meestal komen we thuis met nog wat meer speelgoed om bij onze al niet te overziene hoop speelgoed voor de kleinkindjes te leggen.
Ik moet altijd lachen als de mensen op een rommelmarkt zeggen : ja maar mevrouw, als ge dit in de winkel gaat kopen kost dat vijfentwintig euro!
Steevast antwoord ik dan, maar ik ben niet in een winkel, ik ben op een rommelmarkt, dat wil zeggen dat u voor uw rommel die ge kwijt wilt nog een centje wilt.
Bovendien vind ik het pingelen plezant.
Het doet me terugdenken aan de markten in Spanje in de jaren zestig. Daar stond men erop dat je pingelde.
Vragen ze voor iets vijf of tien euro, dan bied ik onmiddellijk de helft en dan geniet ik van het pingelen zoals op een veemarkt.
Mijn maternale grootouders waren vroeger marktkramers zie je. Het zit in mijn genen ingebakken.
Vandaag eens een blanco dag op mijn kalender, dat is heel lang geleden.
Het regent ouw wijven hier in Antwerpen, dus dat wordt gezellig luieren in de zetel met een spannende thriller van Dean Koonz.
Geen hoogstaande literatuur dat weet ik, maar wel enorm ontspannend!
kijk nana ik kan scheel zien !
|
