|
prentje ..... de aanloop naar Halloween .....
Er is een oud engels gezegde:
IT NEVER RAINS BUT IT POURS ofwel : "One stroke of good (or ill) fortune is often followed by many other instances of luck (or misfortune) when you least expect them.
Oftwel à la Bojako, het regent bij ons hier nooit, het giet altijd - ofwel gebeurt er weinig (hm-zelden toch?!) ofwel gebeurt er zoveel dat het bijna niet meer te omvatten is.
De appelpluk-pers-vul dag bij broer 1 in de Ardennen was onverwacht en nam een plotse hap uit onze lopende week.
Toen we thuiskwamen bleek zoon 1 ziek te zijn en vingen we tijdens het weekend de twee oudste kleinzonen op terwijl hun mama werkte, maar dat weten jullie al.
Schoonma is al een hele week ziek en wordt tussendoor geholpen door ventje, maar dat weten jullie ook al.
Maandag maar dit stond al lang op de agenda genoteerd kwamen Seppe en zijn zusje en ik had destijds gevraagd aan hun mama en papa om meteen 's avonds te blijven eten.
Voor hen is het ook eens leuk dat ze met hun beentjes onder tafel mogen aanschuiven.
Eergisteren kwam dan plots telefoon van neef die vlakbij woont.
Zijn zevenjarig zoontje moest hoogdringend het ziekenhuis in voor een acute appendix operatie. De appendix was al gesprongen, dat wordt waarschijnlijk een weekje ziekenhuis.
Wat al heel lang vaststond is dat de papa, Neef zelf, aanstaande donderdag moet geopereerd worden.
Vierendertig jaar oud en zijn heupen zijn dringend aan vervanging toe. Jawatte, dat kan tellen !
Hun grootouders wonen in de Ardennen en in Nederland.
Nu is het alle hens aan dek geblazen, want het vrouwtje van neef zal tussen twee ziekenhuizen moeten pendelen en nadien zullen er thuis twee zieken moeten verzorgd worden.
Dat gaat moeilijk worden!
Vanmorgen zijn ventje en ik naar de begrafenismis van Suske van Hotlips geweest.
Myette en Huismusje waren ook aanwezig.
Ik denk dat Pietje Bob ook aanwezig was, maar ik heb hem zelf niet gezien.
In de kerk, tijdens het spelen van hun lievelingsmuziek, liepen de koude rillingen me over de rug.
Gelukkig wordt Lipske omringd door een heel grote lieve familie.
Myette en Huismusje gingen nadien nog een kop koffie drinken om wat op te warmen, maar ik moest naar huis, want ventje moest na de mis naar zijn wekelijkse toog-afspraak met zijn vrienden ex-collegas en ik, ik wist thuis niet meer waar kruipen van ambetantigheid.
Een vrouw die vol ambetantigheid zit moet dat kwijt en doet rare dingen, ikke toch, dus ik toog (nog altijd een mooi woord hé?) voor de eerste keer dit jaar naar de kapper.
En voor mevrouw? vroeg hij, want als ge uw klanten maar één keer per jaar ziet kent ge ze niet goed hé?
Een Franse carré astemblieft, goed kort !
Ik had dringend een nieuw hoofd nodig.
Toen ik afrekende met de kapper riep een dame die met haar hoofd nog in de wasbak lag: heel mooi Mevrouw, véél jonger.
Ik voelde me op slag een stuk beter.
Toen ik deze ochtend buitenging was het ijskoud en ik was daar naar gekleed.
Toen ik bij de kapper buitenkwam was het veranderd in een heel warme été Indien en ik was veel te warm aangekleed.
Daarnet is ventje terug thuisgekomen en hij is nu weer onmiddellijk vertrokken naar schwiegermutti met een bord eten voor vanavond.
Hopelijk heeft ze haar boodschappenlijstje klaar, want morgen doen we inkopen.
Nu moet ik seffens nog snel naar meneer doktoor voor mijn voorschriftjes, hopelijk zit er weinig volk en dan.... dan plof ik hopelijk ongestoord een hele avond neer voor de TV.
Puf.....
|
