|
Het is weer even geleden, maar vandaag heb ik wat tijd om te schrijven. Niet veel, want onze vakantie aan zee nadert met rasse schreden en Mr. Silver zit achter mijn veren om lijsten af te drukken en zaken al klaar te leggen om mee te nemen (hij heeft een aardje naar zijn moeder).
De lijsten afdrukken wil ik met plezier doen, maar nu al beginnen inpakken voor volgende week vind ik een beetje teveel van het goede.
Ik vrees zelfs dat we nooit alles in de auto gaan krijgen, zeker nu we al het gerief van Molly ook moeten meenemen.
Vorige week hebben we ons niet verveeld zoals je kan zien aan de foto's en dan staan er de helft nog niet op.
Zo was er nog het prachtig feest van kleinzoon 2 (camera vergeten) - de dag dat Tibo geweest is (geen tijd gehad om de camera te nemen) enfin, we vervelen ons nooit.
Kleindochter en kleinzoon 3 zijn doodsbang van honden wat nu wel een probleempje is wanneer ze een dagje op bezoek komen. Ofwel moet Molly de hele tijd aan de leiband, ofwel staan de kleinkinderen gillend boven op tafel.
kleindochter oefent haar rolschaatsen met Molly veilig ver weg aan de leiband achter in de tuin bij Mr. Silver.
samen hebben ze een mooi kamp gebouwd en Molly mag (nog steeds aan de leiband) even op bezoek komen. Kijk eens hoe relax kleindochtertje is :-)
(de knuffelstoel was ook een goede ontsnappingsplaats met veel kussens rond hen ter bescherming.)
't ja ...Ik moet absoluut iets bedenken om hen van die panische angst af te helpen.
Kleinzoon 1 is natuurlijk al wat ouder en hij is helemaal niet bang, want hij herinnert zich nog heel goed ons vorig hondje Flor.
Kleinzoon 2 was bang, maar doet zijn uiterste best om dit moedig te overwinnen. Samen hebben we naar een video gekeken hoe je puppy's moet trainen en nadien hebben ze die training op arme Molly proberen toe te passen. Het arm dier heeft op ultra korte tijdspanne leren zitten en liggen dankzij het doorzettingsvermogen van de twee kleinzonen.
Tibo (de jongste) is helemaal niet bang van Molly, hij neemt een koekje, trekt haar muil open en duwt het erin, maar omdat ze beiden even groot zijn en mentaal even oud (allebei peutertjes) zijn wij doodsbang om hen uit het oog te verliezen. Gisteren heb ik van pure vermoeidheid Molly achter het hek gezet om even tot rust te komen, maar het was niets gekort want Tibo stak gewoon zijn handje voortdurend door de stijlen... pffft....
Volgende keer gaan we gewoon vele kilometers wandelen met z'n allen en dan ben ik niet alleen moe maar zij ook en dan lukt het misschien wat beter wanneer ze uitgeput terug thuiskomen.
Voilà, veel meer nieuws is er niet van het thuisfront tenzij ...
Ik heb mezelf wel eindelijk een MP3 speler aangeschaft met een goede hoofdtelefoon zodat ik tijdens de lange autoritten niet meer naar het gezever en de tjingel tjangel moet luisteren dat mijne zilveren zo graag op de radio hoort.
Mijn CD's op de computer rippen naar MP3 mode en die dan overzetten naar de MP3 speler hebben me ook een flink tijdje zoet gehouden. Zo ben ik nog ergens een dagje kwijtgeraakt.
Bovendien heb ik aardbeien confituur gemaakt met de versgeplukte aardbeien uit de tuin van de tuinierende bompa's. De asperges mocht Mr. Silver zelf kuisen en invriezen, mijn pijp was uit. :-)
We zijn tussendoor ook nog even op bezoek geweest bij nichtje Gent (petekind van Mr. Silver) om hun eerstgeborene te bewonderen.
Maar nu ga ik wel stante pede de orders van mijne zilveren opvolgen en de reislijst opzoeken en afdrukken voor hij terug thuis komt van zijn dagje uit met z'n ex-collega's. Ik zou echt niet willen dat hij zenuwachtig begint te worden. :-)
Molly ligt daarna rustig te bekomen in haar supergrote bench en hieronder zie je hoe groot ons drie maanden oude puppy al geworden is.
|
hoe hou je het in godsnaam vol! De liefde zeker..jij bent tenslotte de liefde in persoon,enne..Molly ,wat een dot,hopelijk wennen de kindjes er vlug aan,want weet dat het een ellende is als ze er bang voor hebben,heb er ook eens één van armoei moeten wegdoen
<br>dikke kus van ikke!
