|
..
Ik beken!
Dit is weer gepikt van het blog van ons allerliefste
HOTLIPS
Vorige week donderdag was het Valentijn, maar dat wisten jullie al zeker? :roll:
Sinds jaar en dag gaan we op Valentijn samen met onze goede vrienden uit eten, maar omdat vriendin nu door de chemo kaal is, wou ze liever thuisblijven.
Met haar pruik op ziet ze er nog steeds even mooi uit, maar ze krijgt het vreselijk benauwd wanneer ze de pruik lange tijd binnen moet dragen. Ik kan het me best voorstellen, net alsof je thuis rondloopt met een dikke muts op.
Vermits ze zelf beter kan koken dan Gordon Ramsey vroeg ze ons bij haar te eten.
Ik kook zelf niet slecht, maar de feesten die ik geef zijn eerder Breugeliaans.
Ik mis haar fijne, elegante stijl.
Ik protesteerde wel omdat ze deze keer lange tijd misselijk was geweest van de chemokuur, maar ze zei dat ze zich alweer wat beter voelde en graag een verzetje wou. Voor haar is koken een hobby.
Wij aanvaarden dan ook de uitnodiging dankbaar en omdat ik net de uitlslag van de MRI scan van Henrietta gekregen had sloeg ik weer aan het multitasking.
Meestal kan ik het dokterstaaltje op de protocol zelf wel ontcijferen, maar deze keer ging de gobbledygook boven mijn petje.
Ik was verplicht om via de huisarts te passeren voor vertaling.
Nu woont onze huisdokter slechts op drie stappen van onze vrienden, dus we vertrokken een uurtje vroeger en besloten om eerst even bij Meneer Doktoor binnen te springen. Ik was er van overtuigd dat er niemand in de wachtzaal zou zitten.
Donderdag avond is het er meestal rustig en omdat het Valentijn was zou er vast en zeker niemand zijn. Had je gedacht!
Er zaten al drie wachtende voor ons en na ons liep de wachtzaal bomvol. Iedereen had hetzelfde gedacht.
Onze dokter, zoals de meeste dokters, trekt ongeveer een kwartierke per persoon uit, dus met drie voor ons zat het nog snor.
Maar toen kwam er een dame binnen met een dochtertje van ongeveer zes jaar oud en die nam een vrije stoel en zette zich met haar kind in de gang. Heel mysterieus!
Even later was het mysterie opgelost. Het arm kind kon niet snel genoeg op de WC zitten en braakte zo verschikkelijk hevig in de meegebrachte kom, dat we in de wachtzaal allemaal wit om de neus werden. Ik heb nog nooit iemand zo luid en langdurig horen braken. Ik dacht dat er een piano ging uitkomen.
In de wachtzaal besloten alle aanwezigen unaniem om het arm kind eerst bij de dokter binnen te laten.
Mijn goede planning begon al int honderd te lopen.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ventje is op tijd vertrokken om te zeggen dat ik wat later zou zijn.
Nu eventjes op de knop 'Fast Forward': veel later op de avond, klaarwakker van de straffe koffie, zette ik de PC aan om nog een hersendodend spelletje te spelen om slaperig te worden.
Eerst prutste ik wat aan mijn nog steeds niet werkende Messenger en ja hoor, voor één keer lukte het.
Ik kon zelfs chatten met een vriendin die ook niet kon slapen. Rond vier uur s morgens besloten we een eind te maken aan ons babbeltje want zij moest er de volgende dag vroeg uit. "Ach...voor mij was het geen probleem" zei ik, want ik kon de volgende dag lekker uitslapen.
Had je gedacht!
Om zeven uur 's morgens : ring..ring...ring.....telefoon...zoon 2: euh...mama we hebben een probleempje!
Je kan het al raden zeker? Met een wreed voze kop, een mond dat aanvoelde als een beerput en ogen die aanvoelden als plaskes water in't midden van de Sahara, na slechts drie uurkes slaap mijn bed uit om een zéér uitbundige, uitgeslapen kleindochter te ontvangen.
Vrijdag avond ben ik héééél vroeg gaan slapen, want zaterdag waren we samen met schoonma uitgenodigd bij schoonbroer en schoonzus aan zee voor ons laatste nieuwjaars-etentje.
Toen we thuiskwamen en schoonma afgezet hadden zijn we onmiddellijk doorgereden om te gaan babysitten. Zoon 2 en zijn vrouwke gingen met vrienden Valentijn-met-uitstel vieren.
Vandaag schijnt de zon, ventje is zoon 1 gaan helpen met de verbouwingen en ik ga nu eindelijk rustig wat verder rommelen in mijn kasten. Ongelooflijk hoeveel tijd daar in kruipt.
Vandaag begin ik ook weer vol overtuiging aan mijn dieet van water en brood : ik heb nog tijd tot de 21ste want dan verjaart schoondochter. :lol:
|
