|
Zo stilletjesaan begint het thuis zijn weer te wennen. Voorbereiden voor een vakantie vraagt werk, maar terug thuiskomen vraagt evenveel werk, zo niet meer.
Het appartement aan zee laten we kuisen na vertrek, grote opkuis maakt geen deel uit van een vakantie vind ik.
Thuis: alles uit die tjokvolle auto werd binnengezet, een deel in de gang, een deel in de keuken, valiezen naar boven etc. en vervolgens moest dat allemaal weer gesorteerd en weggelegd worden.
De grote zak was diende gewassen, gedroogd, gestreken en weggelegd te worden en dan begon pas het echte werk.
Om terug in de tuin te kunnen moet eerst het kniehoge gras gemaaid worden. Boven op het terras moest de Blauwe Regen dringend gesnoeid worden, want het kwam al bijna binnen door de ramen.
Het stof van meer dan een maand diende gekuist te worden, enfin jullie kennen dat allemaal, verder uitleg hoeft niet zeker?
Ijskast, diepvries en voorraadkast dienden gevuld te worden... we hebben ons nog niet verveeld.
Tijdens onze afwezigheid was de deur van onze grote diepvriezer blijven openstaan. De diepvriezer zelf had enorm veel moeite gedaan om alles te bewaren en was op volle toeren beginnen draaien en het geheel was veranderd in één grote blok ijs.
Nu is de vraag: moet heel die kostelijke voorraad vlees en groenten weggegooid worden of niet? Tenslotte was er niets ontdooid, alles was gewoon één grote ijsklomp. We hadden er potvolkoffiemetklontjes net voor ons vertrek voor circa 200€ vlees ingestoken! :-(
Wie de schuldige was die de deur heeft laten openstaan zal een open vraag blijven, maar ik was die week niet thuis, ik zat toen al aan zee, maar ik wil niet naar een ander met kasseien werpen, dus we zwijgen als vermoord over het schuldig verzuim.
Ook de grote groentetuin, die Mr. Silver samen bewerkt met de vader van schoondochter 2, was volledig overwoekerd. Vader van schoondochter 2 was ook met vakantie geweest tijdens diezelfde periode en echte tuiniers weten dat in juni een tuin vééééééél verzorging nodig heeft.
Wij lijden verlies door onze openstaande diepvriezer, maar hij leed verlies toen kort na aankomst in hun Spaanse vakantieoord zijn portefeuille gestolen werd. Gedeeld leed is halve leed tussen de twee mannen in de grote groentetuin.
Sinds we terug thuis zijn schijnt Laura volop. Mr. Silver heeft mijn zwembad grondig gereinigd en gefilterd en ik heb er al lekker in liggen plonzen. Heerlijk toch, wie wil er nu weg als je hier in België zo'n mooi weer hebt?
Molly kan, net zoals ik, blijkbaar ook niet tegen hoge temperaturen. Ze ploft overal neer en slaapt veel en wanneer we gaan wandelen puft ze bijna even erg als ik. Misschien heb ik dan toch een hond met dezelfde energie ofwel past het lief beest zichzelf aan mijn energie niveau aan. Pure empathie! :-)
Drie van onze kleinkindjes zijn of waren op kamp en vandaag kwamen de briefjes aan.
De enveloppe van kleindochter (zeven jaar oud en op haar eerste kamp) was helemaal volgetekend met bloemen en gekleurde hartjes. Haar briefje was als volgt :
Lieve nana en Doeshka
ik mis je zoo
de eers dag
was ik wat
verdrieteg
ik mis julie
zoo tog
Haar pijn ging als een pijl recht door mijn peperkoekenhart. Ik vloog naar de telefoon om daar te vernemen van zoon 2 dat ze veilig en wel terug thuis was. De brieven waren bij het begin van het kamp geschreven, maar daarna had ze zich reuze geamuseerd. Oef!
De brief van kleinzoon 1 ( tien jaar oud ) klonk heel wat optimistischer:
Liefste Nana en Doeshka
t'is hier leuk op kamp
maar kan wel niet goed
slapen omdat we naast
een treinspoor liggen en naast
een vliegveld. ‘k heb jullie gemist.
Xxx
Het briefje van kleinzoon 3 ( acht jaar oud en artiest in spé)
Dag nana en doeska het is heel leuk op
kamp maar ik mis je wel een beetje
groetjes j.
Met daaronder getekend een heel schattig lachend muisje.
Wat me het meeste treft in de drie briefjes is dat ze ons allemaal missen en wil je nu iets weten?
Wij missen hen ook heel erg! :-(
|
